Ήταν η απόφαση στιγμής και συζητήθηκε στη βράση και
χωρίς πολλά - πολλά κοινοποιήθηκε το επόμενο βήμα των Κατοχιανών σε εθελοντική
δραστηριότητα, με τον καθαρισμό της Κούλιας [έννοια: Τούρκικο Φυλάκιο, κτισμένο κατά μήκος των
Ελληνοτουρκικών συνόρων, όπως αυτά είχαν καθοριστεί με τη συνθήκη της Ανεξαρτησίας
του 1832], του πύργου της Κυρά
– Βασιλικής.
Μέσω του διαδικτύου και από στόμα σε στόμα έγινε γνωστό μια βδομάδα πριν, ότι Τετάρτη 25-6-2014, (σήμερα δηλ.), και ώρα 17:00 μ.μ., ραντεβού
όσοι μπορούν στο παλιό υδραγωγείο στην άνω πλατεία για να καθαριστεί.
Έτσι κι έγινε, με όπλα τα τσαπιά, ζουγκράνες, σκούπες
και φαράσια, με νεράκι και τον καφέ στο χέρι ήταν εκεί περίπου τα 12 άτομα. Με
χαμόγελο και περίσσια όρεξη ξεκίνησαν τον καθαρισμό.
Άκουγες μόνο τα τσαπιά, το μηχάνημα κοπής αγριόχορτων
και συζητήσεις αλλά και χαμόγελα σε συγχρονισμό να δουλεύουν.
Άλλος ψέκαζε αγριοσυκιές και χόρτα, άλλος έκοβε με το
μηχάνημα, άλλοι με τα τσαπιά ξέθαβαν τα πέτρινα σκαλοπάτια που είχαν χαθεί στο
χώμα και στο χορτάρι.
Ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι και η ζέστη με νερό και μια
τζούρα καφέ υποχωρούσε ή απλά την ξεπερνούσαν.
Φωτογράφισα και βιντεοσκόπησα στιγμές της εργασίας και όμως
στην προσπάθεια όλων, ζηλεύω κοιτώντας τους.
Τι να πω για τον Γιώργο Κ. με τον ψεκαστήρα μπήκε μέσα
στα χορτάρια και στις αγριοσυκιές και δεν άφησε τίποτα αράντιστο. Ο Κώστας Μ.
ήταν άλλη μια φορά συγκλονιστικός που σε όλα ήταν μέσα ακόμη και με πριόνι, που
όπως είπε κάποια στιγμή: ούτε νερό δεν κόβει αυτό ρε παιδιά και όλοι γελάσαμε,
έκανε ντου κυριολεκτικά στα δέντρα και στους θάμνους.
Ο Δημήτρης Κ. με το τσαπί και τη βοήθεια των γυναικών
έβγαζε στην επιφάνεια σκαλιά που καν στη σκέψη δε μας έδινε η προ ωρών εικόνα
του χώρου.
Ο Γρηγόρης Τρ., έδωσε δυναμικό παρόν με το τσαπί του
και την ενέργειά του.
Οι γυναίκες της παρέας δε θα πω τίποτα παρά πάνω πέρα
του ότι ήταν συγκλονιστικές σε κάθε τους δραστηριότητα και δεν έβγαζαν κούραση,
ούτε σηκωνόταν να φύγουν από τον πύργο.
Κοίταζαν το τι μπορούν παραπάνω να κάνουν και δεν άργησαν να βρουν ένα λάστιχο
με το οποίο έπλυναν τον περιβάλλοντα χώρο του πύργου.
Απαιτούμε όμως τις αρμόδιες υπηρεσίες να αναλάβουν τις ευθύνες
τους και να προστατευτεί ο χώρος, να γίνει προσβάσιμος, επισκέψιμος και η
ακρόπολη της Κατοχής, (είναι στο ψηλότερο μέρος του χωριού), να είναι ορατή από
κοντά αλλά και από μακριά μέρα και νύχτα.
Κάποτε είχε προβολείς τώρα είναι μόνο οι βάσεις και οι
προβολείς κατεστραμμένοι πεταμένοι λίγο πιο δίπλα.
Ως και συνάζι με φράχτη στη μια πλευρά του πύργου λες
και είναι ιδιοκτησία προσωπική κάποιου, αυτά δεν μπορεί να συμβαίνουν στην
κοινωνία μας και στην ιστορία μας που θέλει σεβασμό.
Η μάντρα γύρω - γύρω από τον πύργο σε κάποια σημεία
είναι εμφανής και θα πρέπει να συντηρηθεί και να αναστηλωθεί γιατί ανήκει σε
όλους μας, είναι κληρονομιά μας και περηφάνια μας και ας το σεβαστούμε.
Να ευχαριστήσουμε τον Δημ. Στράτο για το κοπτικό μηχάνημα που μας παραχωρεί και ότι ζητήσουμε ελεύθερα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Το επόμενο βήμα δεν ξέρουμε ποιο θα είναι αλλά έχει
μπει το νερό στο αυλάκι, θα μαζευτούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας και οι ιδέες
να πέσουν.
Πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τις εργασίες αλλά και από τη θέα της Κατοχής και των γύρω περιοχών:
φανταστική θέα, εδώ το υδραγωγείο της Μαγούλας, όπου κι αν κοιτάξεις από την Κούλια έχει πανοραμική έκπληξη!
Οι ζωγράφοι του έργου (λείπουν κάποιοι από τη φώτο), τα χέρια και η θέλησή τους είναι μαγικά
το παλιό υδραγωγείο
Ο ένας προβολέας κατεστραμένος
Με το τέλος το μιλήσαμε και το χαρήκαμε όσοι παραμείναμε αλλά και ρίξαμε σκέψεις που θα συζητηθούν
Με τη δύση του Ηλίου φύγαμε με την υπόσχεση νέας συνάντησης!
