Ο Δημήτρης Σίσκος, αν και δεν τον γνωρίζω προσωπικά, αλλά από συζητήσεις για να μάθω: ποιος είναι, τι κάνει, τι τον συνδέει με μας και όλο τέτοιες απορίες έρευνα στον καθημερινό του χαρακτήρα ως και στις σκέψεις και τα οράματά του, ρώτησα τους κύριους αρμοδίους που τον ξέρουν καλά και μπόρεσαν να μου δώσουν απαραίτητες εξηγήσεις για τον κύριο Δημήτρη και την σύνδεσή του με τον αγαπημένο μας τόπο την Κατοχή.
Τα σχόλια για τον χαρακτήρα του, την προσφορά του και την ανθρωπιά του ήταν κάτι παραπάνω από θετικά.
Αν δεν γνωρίσεις από κοντά τον άνθρωπο Δημήτρη, όπως χαρακτηριστικά μου είπε η Δήμητρα Πίτσικου, όσα και να σου πούμε λίγα θα είναι. Απλός χαμογελαστός και πάντα προσιτός σ΄όλους.
ο Δημήτρης Σίσκος δεν πήγε σχολείο στην Κατοχή δε μεγάλωσε εδώ αλλά είναι κομμάτι του τόπου μας και ευχαρίστως θα τον καλωσορίσω ως Κατοχιανό όταν τον συναντήσω, είναι ευχή και επιθυμία να συναντάς και να μιλάς με ανθρώπους που θα σε μάθουν πολλά θα σε διδάξουν για αξίες και πάνω απ΄ όλα εκπέμπουν σεβασμό και ευχάριστη διάθεση. Αυτούς τους χαρακτήρες θέλουμε κοντά μας να γεμίζουμε ευχάριστη διάθεση και σκοπό παραγωγής έργου, να μας κατευθύνουν και να τους ευχαριστούμε όχι μόνο για το έργο που μας χαρίζουν αλλά και την ελπίδα.
Ο κύριος Δημήτρης όταν ενημερώθηκε για τα προβλήματα του σχολείου μας, από τον Μάκη Μπαλωμένο και την Δήμητρα Πίτσικου, δεν χρειάστηκε και πολλά. Κίνησε τις διαδικασίες μέσω του ΑΧΕΠΑ στο Κάνσας, όπου είναι και πρόεδρος για να φτιάξει ζημιές, πλήρωσε για το σχολείο μας, για καλύτερες συνθήκες υγιεινής στους μαθητές.
Αγαπητέ Δημήτρη οι Κατοχιανοί νιώθουν την ηθική υποχρέωση σε σας και σας ευχαριστούν. Είναι τιμή μας που με την βοήθεια της Δήμητρας και του Μάκη, συν δεθήκατε με το χωριό μας, προσφέρετε στην Κατοχή και νοιάζεστε για τον τόπο μας, θα είναι χαρά μας να σας δούμε και από κοντά να περπατήσουμε στις ομορφιές της Κατοχής, να μιλήσουμε.
Κοινοποιώ την επιστολή που μου στείλατε γιατί πραγματικά μας συγκινούν πράξεις και άνθρωποι που μας νοιάζονται. Πρέπει οι Κατοχιανοί να μάθουν τον Δημήτρη Σίσκο και να ξέρουν ότι είναι δικός τους άνθρωπος.
Σ΄ευχαριστούμε εκ των προτέρων.
"Αγαπητέ Ηλία
Αν και μη Κατοχιανός αλλά Ελληνας από Αθήνα που ξενιτεύτηκε σε νεαρή ηλικία στην
Αμερική πριν μερικές δεκαετίες, οφείλω να ομολογήσω οτι ούτε την Κατοχή εγνώριζα ούτε το αρχαίο
θέατρο των Οινιαδών. Σαν μαθητής στην Ελλάδα
ήμουν εξικειωμένος περισσότερο με το θέατρο της Επιδαύρου, όπως πιστεύω και οι
περισσότεροι Ελληνες και ξένοι.
Την Κατοχή την γνώρισα μετά την γνωριμία μου με τον Μάκη
Μπαλωμένο και την Δήμητρα Πίτσικου. Μετέφερα απόψεις και
συζητήσεις που είχα
μαζί τους για τις ανάγκες του 1ου Δημοτικού Σχολείου στο τοπικό ΑΧΕΠΑ
του Κάνσας, που
τυχαίνει να ειμαι πρόεδρος, και η απόφαση ελήφθει ομοφωνα να βοηθήσουμε το
σχολείο με τις αναγκαίες επισκευές στους χώρους αποχωροτηρίων.
Δεν έχω ακόμη επισκεφθεί το χωριό σας προσωπικά, αν και
το επιθυμώ πολύ. Η επίσκεψη που έχω κάνει
είναι μόνο νοερή βλέποντας τις πανέμορφες φωτογραφίες στο διαδύκτιο, διαβάζοντας το Katochi News, και έχοντας συνεργαστεί με τον σύλλογο γονέων του 1ου Δημοτικού σχολείου.
Εδιάβασα το άρθρο του Κου Γιώργου Ρόμπολα "Το φεστιβάλ αρχαίου θεάτρου Οινιαδών,
το χρονικό μιας πολιτιστικής διαδρομής" και το σχόλιο σου. Επίσης τις προάλλες εδιάβασα το γράμμα του
Γιώργου Καλόκληρου που ανεφέρει για τα ζωα που βόσκουν στον αρχαιολογικό χώρο
και πόσο παραμελημένος είναι. Ο άνθρωπος
ανέβασε και φωτογραφίες και όπως είναι φυσικο μου έκανε εντύπωση, οπως μου εκανε
εντύπωση και το οτι κανείς δεν έγραψε τίποτε για αυτή την εικόνα.
Απο οτι διαβάζω, η Κατοχή εχει πολλά στολίδια που την κοσμίζουν,
όπως τον αρχαιολογικό χώρο με το θέατρο των Οινιαδών, το βυζαντινό κάστρο της
κυρα Βασσιλικής, το Συγγρού, κλπ.
Φυσικά ένα απο τα πιο εντυπωσιακά και πολύτιμα είναι ο
αρχαιλογικός χώρος και το θέατρο των Οινιαδών. Αυτό το κόσμημα της περιοχής, αναβαθμίστηκε ύστερα απο
μια προσπάθεια που έγινε το 1983 απο μερικούς μαθητές οι οποίοι το
επισκέφθηκαν, είδαν την απαράδεκτη κατάσταση που κυριαρχούσε στον χώρο, και
απεφάσησαν να δράσουν. Κανένας πολιτικός δεν
τους ώθησε να κάνουν αυτό που έκαναν. Ηταν μια αυθόρμητη πράξη.
Ωρισμένοι, συμπερολαμβανομένων και των πολιτικών,
προσπαθούν να αποδώσουν την ευθύνη για οτι δεν γίνεται, στην κρίση, στην
τρόικα, και στην έλειψη χρημάτων. Πιστεύω
πως η απάντηση δεν βρίσκεται σε κανένα
πολιτικό, ή κάποια αρχή. Βασίζεται
στην θέληση του κόσμου και στο ποιος θα πάρει τα ινία για να οδηγήσει μια
προσπάθεια. Δυστυχώς στην Ελλάδα, απο
πολλούς κυριαρχεί η γνώμη " δεν ειναι δικιά μου η δουλειά. Είναι η δουλειά του υπουργείου, του δήμου,
κλπ. Γι'αυτό τους ψηφίζω"
Στις συζητήσεις στα
καφενεία οι ευθύνες στους πολιτικούς και κάθε διοίκηση δείνουν και παίρνουν γιατί αυτοί είναι οι πιο εύκολοι στόχοι. Στην πραγματικότητα όμως η ευθύνη πέφτει σε όλους. Καθόμαστε στην εξέδρα και χειροκροτούμε ή
αποδοκιμάζουμε χωρίς να θέλουμε να μπούμε στον αγώνα. Εδώ δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Αν και είμαι σίγουρος ότι θα βρεθούν
ωρισμένοι που θα θελήσουν να κάνουν αρνητικη κριτική στο γράμμα μου. Φταίνε και οι πολιτικοί. Και πολύ μάλιστα.
Για να γίνουν έργα χρειάζεται δουλειά, όρεξη, όραμα, και πάνω
απʼόλα εθελοντισμός. Χωρίς αυτά, αν καθήσουμε
να περιμένουμε απο κάθε αρχή να κάνει τη δουλειά, πιστεύω πως θα συμφωνήσεις
μαζι μου, οτι αυτη η λυση δεν θα φερει πολλά αποτελέσματα.
Τα εχουμε ζησει τα θα,
και θα, και θα, απο πιτσιρικάδες. Το
αποτέλεσμα μιας τέτοιας απόφασης αντί να φέρνει έργα παράγει άρθρα και γράμματα στις
εφημερίδες και στα blogs όπως και αυτό για τα ζώα
που βόσκουν στον αρχαιολογικό χώρο, για τα σκουπίδια, για τα αγριόχορτα που φυτρώνουν,
και, και, και...
Ας ακουληθήσουμε το παράδειγμα που μας έδωσαν μερικοί
μαθητές το 1983 οι οποίοι, σύμφωνα με το άρθρο του Κου Γιώργου Ρόμπολα, πήραν τα ινία στα χέρια τους και ο χώρος
αξιοποιήθηκε. Ας ακολουθήσουμε το
παράδειγμα αυτών των μαθητών για ενα καλύτερο αύριο, για μια καλύτερη Κατοχή,
και για μια καλύτερη Ελλάδα .
Με σεβασμό
Δημήτρης Σίσκος
Κάνσας
ΗΠΑ"
