Ήταν πολύ μεγάλη
τύχη και τιμή για εμένα να βρεθώ στον δρόμο του Γιάννη, ήδη από τη νιότη του,
από τα φοιτητικά του χρόνια στην Θεσσαλονίκη.
Η εκτίμηση και η αγάπη μου ήταν
τόση, όση σε λίγους έχω δώσει. Οι σχεδιασμοί μας και οι αγαπημένες μας
διαφωνίες και συζητήσεις θα μου μείνουν αξέχαστες. Ευτύχησα να είμαι δίπλα του
σε όλους του, τους αγώνες και τις προσπάθειες, ακόμα και όταν διαφωνούσα με τις
αποφάσεις του και τώρα τολμώ να πω με παρρησία, ότι κανείς άλλος Κατοχιανός δεν
έφτασε τόσο ψηλά, όσο ο Γιάννης και χωρίς άλλο θα αποτελεί το ορόσημο, το σημείο
αναφοράς, για όποιον αγαπάει αυτόν τον τόπο και θέλει να δώσει κάτι.
Τούτες τις ώρες
της απρόσμενης απώλειας, τα λόγια είναι φτωχά. Τώρα μιλούν μόνο τα σιωπηλά
αισθήματα της θλίψης και το βαθύ βουβό κλάμα, ας μας συντροφεύει εμπρός στον
τελευταίο αποχαιρετισμό, στον φίλο και σύντροφο Γιάννη Ψαράκη.
Γιάννη καλό σου
ταξίδι. Εγώ τουλάχιστον δεν θα σε ξεχάσω, γιατί είναι σαν να ξεχνώ την ίδια μου
την ζωή, τα όμορφα χρόνια και τις στιγμές του αγώνα, που ζήσαμε μαζί.
ΠΑΝΟΣ ΜΠΟΒΟΛΗΣ
