ΤΕΛΟΣ Η ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ ( πηγή: Πάνος Μποβολής)

Συμβούλιο Επικρατείας

                                             ΤΕΛΟΣ Η ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ  ΑΧΕΛΩΟΥ

                   Να δούμε τώρα τι άλλο θα επινοήσουν για αυτό το απίθανο έργο

      Όπως είχε αναφερθεί σε φύλλο της εφημερίδας μας, το ΣτΕ εξέδωσε τελικά την απόφασή του, σχετικά με την εκτροπή του Αχελώου και ύστερα από πολύπλευρη, πολύχρονη, κοπιώδη και έντονη δικαστική διαμάχη με αντίδικο το κράτος, ακύρωσε για μια ακόμη φορά το έργο αυτό. Με την υπ’ αριθ. 26/2014 η Ολομέλεια του Ανώτατου Δικαστηρίου, σε συνδυασμό με την απάντηση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων σε προδικαστικά ερωτήματα, που είχαν τεθεί, ακύρωσε την πράξη έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων κατασκευής και λειτουργίας των έργων μερικής εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου προς την την Θεσσαλία καθώς και της ενεργειακής αξιοποίησης τω υδάτων του, πράξη, που ως γνωστόν, είχε περιβληθεί το ένδυμα του τυπικού νόμου 3481/2006, επί υπουργίας του εκ Θεσσαλίας Γ. Σουφλιά.

       Το έργο αφορούσε την εκτροπή ποσότητας 600 εκατομμυρίων κ.μ. νερού κάθε χρόνο (θυμίζουμε εδώ ότι αρχικά είχε προβλεφτεί η τριπλάσια ποσότητα και σιγά-σιγά την μείωναν λόγω αντιδράσεων και αποφάσεων των Δικαστηρίων) και ακυρώνεται με την αιτιολογία, ότι αντίκειται προδήλως  (δηλ. ολοφάνερα, χωρίς άλλο) κατά την απόφαση, στην αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης και συνεπάγεται εκτεταμένη περιβαλλοντική βλάβη σε περιοχή, που περιλαμβάνεται στο δίκτυο Natura 2000, δηλ. σε ευαίσθητη από περιβαλλοντική άποψη περιοχή, που βρίσκεται σε καθεστώς ιδιαίτερης προστασίας, όπως (λέμε εμείς) αυτή των εκβολών-δέλτα Αχελώου. 

      Αναφέρουμε εδώ, μια μικρή περίληψη μια που η απόφαση είναι εκτεταμένη και πλήρως αιτιολογημένη. Και τώρα βέβαια, αμέσως θα ρωτήσετε, τι γίνεται; Εντάξει η απόφαση, αλλά τέλειωσε άραγε αυτή η περιπέτεια; Η απόφαση αυτή φαίνεται να βάζει ταφόπλακα στο σχεδιαζόμενο έργο, το οποίο λόγω και της επικρατούσης οικονομικής κρίσης, σίγουρα θα εγκαταλειφτεί. Οριστικά και αμετάκλητα; Κανείς δεν γνωρίζει, αν η κεντρική διοίκηση θα επανέλθει στο μέλλον με νέους σχεδιασμούς και αποφάσεις, όπως επανειλημμένα το έκανε κατά το παρελθόν για να εξυπηρετήσει την Θεσσαλία.

     Είναι όμως σχεδόν αδύνατο να αποτραπούν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις με πειστικές μελέτες, που θα γίνουν αποδεκτές από τα Δικαστήρια. Άλλωστε οι σύγχρονες περιβαλλοντικές ευρωνομοθετικές και δικαστικές τάσεις,  έχουν να κάνουν με την προστασία  και υπεράσπιση του περιβάλλοντος και όχι την προσβολή του.  Αλλά  όπως εύστοχα έχει αναφερθεί “εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε” και τα πάντα μπορεί να επιχειρηθούν στον βωμό της εξυπηρέτησης τοπικών συμφερόντων, γι’ αυτό  ας καιροφυλακτούμε για τυχόν απόπειρες επανέναρξης του έργου ή κάποιου παραπλήσιου, δημιουργίας τετελεσμένων σε βάρος του τόπου μας.   Για την ιστορία σημειώνουμε, ότι μεταξύ των διαδίκων ήταν και οι τέως δήμοι Οινιάδων και Αιτωλικού και βέβαια, ως συνέχεια και αυτοτελώς  ο δήμος Μεσολογγίου, ο οποίος υποστήριξε έντονα την δικαστική διαμάχη.