Στις 10/03/2010 ο Σπύρος σημαδεύτηκε από έναν υπάνθρωπο,
πυροβολήθηκε ,τραυματίσθηκε έκοψε τα όνειρα του και τον κράτησε προσωρινά σε μια αναπηρική καρεκλά,
Ξέρουμε Σπύρο πόνεσες, δάκρυσες, φώναξες, είπες “ ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ
ΜΟΥ ΣΕ ΜΕΝΑ”
Περίμενες περισσότερα από εμάς και την Πολιτεία αλλά έτσι
είναι Σπύρο.
Δύσκολες εποχές για το κράτος, για τους ανθρώπους, για τα
αισθήματα.
Τελικά είδες ποιοι
ήταν πραγματικοί φίλοι και ποιοι συγγενείς σε είδαν σαν αίμα τους.
Αυτά τα δύσκολα χρόνια Σπύρο πιστεύω ότι σε βοήθησαν να
βρεις την δύναμη που ποτέ δεν πίστευες ότι υπάρχει μέσα σου. Άλλοι θα τα είχαν
παρατήσει και θα είχαν βουτηχτεί μέσα στην κατάθλιψη.
Βρήκες ανθρώπους που ποτέ δεν πίστευες ποτέ ότι θα σου
σταθούν και θα σε βοηθήσουν.
Ανθρώπους που θα σε
καθοδηγήσουν για το καλό σου.
ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΦΙΛΕ, ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.
Ένα
Δημήτρη Κοκοτός
