Ι.Μ. Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου - Ο Ηγούμενος της μονής Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Ταβουλαρέας

Το ιστορικό της Ιεράς Μονής Αββά Γερασίμου στην έρημο του Ιορδάνη

 

Μία ἐκ τῶν παλαιοτέρων Μονῶν τῆς Παλαιστίνης εἶναι ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, ἡ ὁποία ἐκτίσθη τὸ 455 ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν Ἅγιον Γεράσιμον.
Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος κατήγετο ἐκ τῶν Μύρων τῆς Λυκίας. Ὑπῆρξε σπουδαία μορφὴ τοῦ μοναχισμοῦ τῆς Παλαιστίνης συνδυάζων τὸν ἀναχωρητικὸν μὲ τὸν κοινοβιακὸν μοναχισμόν. Τὸ μοναστήριον εἶναι ἐκτισμένον εἰς τὴν νοτιοανατολικὴν κοιλάδα τῆς Ἱεριχοῦς. Πλησίον αὐτοῦ εἶναι τὸ ἀκριβὲς σημεῖον τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνου, ὅπου ἐβαπτίσθη ὁ Χριστός. Πλησίον τοῦ μοναστηρίου τοῦ Ἁγίου Γερασίμου εὑρίσκεται ἡ Νεκρὰ Θάλασσα εἰς τὸ μέρος ὅπου εὑρίσκοντο αἱ ἀρχαῖαι πόλεις Σόδομα καὶ Γόμορρα. Τὸ μοναστήριον, τὸ ὁποῖον ὑψώνεται μεγαλόπρεπον εὑρίσκεται τετρακόσια περίπου μέτρα ὑπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς Μεσογείου Θαλάσσης. Εἰς τὴν βόρειον πλευρὰν του εἶναι ἐκτισμένη τρίκλιτος Ἐκκλησία ἀφιερωμένη εἰς τὸν Ἅγιον Γεράσιμον, τὸν Ἅγιον Εὐθύμιον, τὸν Ἅγιον Ζωσιμὰ καὶ τὴν Ὁσίαν Μαρίαν τὴν Αἰγυπτίαν. Ὅλος ὁ ἐσωτερικὸς διάκοσμος εἶναι τοῦ 12ου αἰῶνος. Κάτω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, εἰς τὸν πρῶτον ὄροφον εὑρίσκεται μία ἄλλη μικροτέρα, ἀφιερωμένη εἰς τὴν φυγὴν εἰς τὴν Αἴγυπτον τῆς Ἁγίας οἰκογενείας, ἐξ αἰτίας τοῦ Ἡρώδου. Συμφώνως πρὸς τὴν παράδοσιν, εἰς τὸν χῶρον ἐστάθη καὶ ἐφιλοξενήθη ἡ Παναγία μὲ τὸν Χριστὸν βρέφος καὶ τὸν Ἅγιον Ἰωσήφ, ὅπου ἔλαβε χώρα τὸ ἀκόλουθον γεγονός. Ἐδῶ εἶχε τὸ λημέρι του εἷς ἀρχιληστής. Αὐτὸς διέταξεν τοὺς ἄλλους ληστάς νὰ μὴν ἐνοχλήσουν αὐτὴν τὴν οἰκογένειαν, διαφορετικῶς θὰ εἶχαν νὰ κάνουν μαζί του. Τὴν νύχτα ἡ Παναγία ἔλουσε τὸν Χριστόν. Τὸ νερὸ, τὸ ὁποῖον ἔμεινε, τὸ ἔλαβε ἡ γυναίκα τοῦ ληστοῦ καὶ ἔλουσε τὸ ἄρρωστον τέκνον της. Ἀμέσως τὸ τέκνον ἐθεραπεύθη. Λέγεται ὅτι αὐτὸ τὸ ἀγόρι ἦτο ὁ ληστὴς, ὁ ὁποῖος ἐσταυρώθη ἐκ δεξιῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ μετέβη εἰς τὸν Παράδεισον.
Ἡ περιοχὴ αὐτὴ λέγεται καὶ περιοχὴ τῆς πέρδικας. ( Deir Hajla). Ἔλαβε τὸ ὄνομά της ἀπὸ τὴν Παναγίαν. Ὅταν τὴν εἴδαν νὰ περνᾶ ἔλεγον ὅτι ὁμοίαζε μὲ πέρδικα. Μάλιστα κάποιος εἶπε χαρακτηριστικῶς. «Αὐτὴ ἡ γυναίκα εἶναι τόσο ὄμορφη! Ἂν ὑπάρχει μητέρα τοῦ Θεοῦ αὐτὴ πρέπει νὰ εἶναι .» Μὲ τὴν εἰσβολὴν τῶν Περσῶν τὸ 614, τὸ μοναστήριον κατεστράφη καὶ δὲν ἐπανεκτίσθη παρὰ μόνον εἰς τάς ἀρχάς τοῦ 9ου αἰῶνος. Τὸ σημερινὸν μοναστήριον ἀνῳκοδομήθη ἐπάνω εἰς τὰ ἐρείπια ἑνὸς ἄλλου σπουδαίου μοναστηριοῦ, γνωστοῦ ὡς «Λαύρα τοῦ Καλαμῶνος», τὸ ὁποῖον ἱδρύθη ἀπὸ ἀναχωρητάς τῆς ἐρήμου, εἰς τοὺς χρόνους τῆς Ἁγίας Ἑλένης καὶ θεωρεῖται τὸ ἀρχαιότερον μοναστήριον τῆς Παλαιστίνης. Εἷς ἐκ τῶν πολλῶν μοναχῶν τῆς Λαύρας τοῦ Καλαμῶνος ἦτο καὶ ὁ Ἅγιος Σάββας, πρὶν ἱδρύσῃ τὴν ἰδικήν του Λαύραν. Ἡ Λαύρα ἐξηκολούθη νὰ κατοικεῖται μέχρι τὸν 12ον αἰῶνα, ὅταν ἐπεσκευάσθη ὑπό τοῦ αὐτοκράτορος Μανουὴλ Κομνηνοῦ. Ἐπάνω εἰς τὰ ἐρείπια τοῦ μοναστηριοῦ ἐκτίσθη τὸν 19ον αἰῶνα τὸ σημερινὸν μοναστήριον τοῦ Ἁγίου Γερασίμου. Ἡ μνήμη του τιμᾶται τὴν 4ην Μαρτίου καὶ πάντοτε πέφτει ἐντὸς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τῆς περιόδου τοῦ πένθους καὶ τῆς κατανύξεως, τό ὁποῖον τόσο ἀγαποῦσε ὁ Ὅσιος κὰθ' ὅλον του τὸν βίον. Πάντοτε εἰκονίζεται μὲ ἕνα λέοντα, ὁ ὁποῖος, ἀφ' οὗ ἐθεραπεύθη ὑπὸ τοῦ Ἁγίου, ἔγινε πιστὸς καὶ ἀχώριστος ὑποτακτικός του, βοηθῶν εἰς τὰ ἔργα τῆς Μονῆς. Ἔτσι ὁ Θεὸς δοξάζει τοὺς δοξάζοντας αὐτὸν εἰς τὴν ζωήν τους.

(Από την εκπομπή:”Αληθινά Σενάρια”)

Το μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου βρίσκεται στην έρημο του Ιορδάνη. Είναι κοντά στην Ιεριχώ, που κατοικείται σήμερα κυρίως από Αράδες Παλαιστίνιους. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται μισογκρεμισμένο το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου. Εκεί κοντά είναι το ακριβές σημείο του ποταμού Ιορδάνη, όπου βαφτίστηκε ο Χριστός. Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω από το μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, είναι η Νεκρά Θάλασσα, στο μέρος που βρίσκονταν οι αρχαίες πόλεις Σόδομα και Γόμορρα.

Το μοναστήρι βρίσκεται τετρακόσια περίπου μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου Θάλασσας. Γι’ αυτό εδώ η ζέστη είναι αφόρητη το καλοκαίρι και οι βροχές το χειμώνα ελάχιστες. Το μοναστήρι υψώνεται μεγαλόπρεπο. Είναι σήμερα μια όαση, που διακόπτει το μονότονο και άχαρο τοπίο της απέραντης ερήμου. Ο προσκυνητής ξεκουράζεται στους φιλόξενους χώρους του, ξεχνά την άμμο και τις πέτρες της ερήμου και φέρνει στο νου του τα ένδοξα χρόνια του μοναχισμού, του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι, πάνω σε αμμόλοφους, υπάρχουν μερικές σπηλιές.Σε μια απ’ αυτές λέγεται ότι έζησε η οσία Μαρία η Αιγύπτια ή η Αγία Φωτεινή

μια περιήγηση στο μοναστήρι του Αγιου Γεράσιμου Ιορδανίτη στην έρημο της Ιεριχώς δίπλα στον Ιορδανη ο καλόγερος Χρυσόστομος ως νέος ξυπόλητος Ακρίτας σηκώνει την ελληνική σημαία κάθε πρωί .

Το λείψανο του Αγίου Γερασίμου δεν έχει βρεθεί ακόμη. Αυτές τις μέρες ο ηγούμενος Χρυσόστομος ανακάλυψε πολλούς τάφους με ακέραια λείψανα, έξω από το μοναστήρι. Πιστεύει πως κάπου κοντά θα είναι και το πολύτιμο λείψανο του Αγίου και ίσως βρεθεί σύντομα.

Το μοναστήρι περιτριγυρίζεται από πανύψηλα τείχη και μεγάλη σιδερένια πόρτα. Μπαίνοντας στο μοναστήρι, στα αριστερά, βρίσκεται μικρή εκκλησία αφιερωμένη στη φυγή στην Αίγυπτο. Είναι η σπηλιά όπου, κατά την παράδοση, φιλοξενήθηκε η Παναγία με το Χριστό βρέφος και τον Άγιο Ιωσήφ, όταν έφευγαν στην Αίγυπτο.

Η παράδοση λέει ότι η άγια οικογένεια έμεινε σ’ αυτή τη σπηλιά μια νύχτα. Εδώ είχε το λημέρι του ένας αρχιληστής. Αυτός είπε στους άλλους ληστές να μην πειράξουν αυτή την οικογένεια, διαφορετικά θα είχαν να κάνουν μαζί του. Τη νύχτα η Παναγία έλουσε το Χριστό. Το νερό που έμεινε, που ήταν πεντακάθαρο, το πήρε η γυναίκα του ληστή και έλουσε το άρρωστο παιδί της. Αμέσως το παιδί έγινε καλά. Λέγεται ότι αυτό το αγόρι ήταν ο ληστής που σταυρώθηκε στα δεξιά του Χριστού και πήγε στον Παράδεισο…

Ο μοναχός Κυριάκος έγινε μοναχός επειδή τον ήθελε ο Αγιος Γεράσιμος.Στην μονή Αγίου Γερασίμου στους αγίους τόπους στην Ιερηχώ.

Η περιοχή αυτή λέγεται και περιοχή της πέρδικας.

Πήρε το όνομα της από την Παναγία. Όταν τη βλέπανε να περνά έλεγαν ότι έμοιαζε με πέρδικα. Μάλιστα κάποιος είπε:
- Αυτή η γυναίκα είναι τόσο όμορφη! Αν υπάρχει μητέρα του Θεού αυτή πρέπει να είναι.

Ο χώρος γύρω από το μοναστήρι είναι μια όαση. Χάρη στις άοκνες προσπάθειες του ηγουμένου και τη βοήθεια των πιστών, η μονότονη και κατάξερη έρημος παραχωρεί τη θέση της στο πράσινο. Έτσι εδώ ξεκουράζεται και η ψυχή και το σώμα του ανθρώπου. Πριν δεκαπέντε χρόνια περίπου, έξω από το μοναστήρι υπήρχαν μόνο λίγες φοινικιές. Σήμερα όλος ο χώρος σφύζει από ζωή και ξεκουράζει τον κουρασμένο επισκέπτη.

Το βόρειο μέρος, έξω από το μοναστήρι, είναι περιφραγμένο με ψηλό τοίχο. Εδώ υπάρχουν πολλές ελιές, φοινικιές και χαρουπιές. Κάτω από μια απ’ αυτές κοιμάται ήσυχα τον ύπνο του δικαίου η μοναχή Χριστοδούλη, που έζησε τα τελευταία της χρόνια σ’ ένα μικρό δωμάτιο. Κοιμήθηκε σε ηλικία 104 χρόνων. Η μοναχή αυτή αγαπούσε πολύ τα ζώα, κυρίως τις γάτες, τους σκύλους και τις κατσίκες. Η αγιότητα της φαίνεται από το πιο κάτω γεγονός:

Μετά την κηδεία, την ώρα που την κατέβαζαν από το ναό του Αγίου Γερασίμου και την έπαιρναν να τη θάψουν, ο πολύ λίγος κόσμος που παρευρέθηκε, διαπίστωσαν ότι δεξιά και αριστερά από το φέρετρο στέκονταν τα αγαπημένα της ζώα, σκύλοι και γάτες και πάνω ψηλά στους τοίχους παρατάχθηκαν πολλά πουλιά. Ήταν όλα αυτά τα ζώα που τάιζε με το δικό της φαγητό.

Στα ανατολικά του μοναστηριού υπάρχει ένα περιφραγμένο κτήμα με φραγκοσυκιές και ελιές. Εδώ ο ηγούμενος είχε μεταφέρει και τα ζώα αλλά τα σήκωσε, μετά από το εξής παράξενο γεγονός: Ο κηπουρός μπάρμπα-Μιχάλης, που βοηθούσε κάποτε στους κήπους της Μονής, ενώ βρισκόταν σ’ αυτό το μέρος άκουε μια παράξενη φωνή να λέει: “Δεν φτάνει που μας έφερε τα άλλα ζώα, τώρα μας κουβάλησε και τις κατσίκες από πάνω μας”. Τον τελευταίο καιρό ο γέροντας είχε πάρει εκεί τις κατσίκες. Παρόμοιες φωνές άκουγαν και άλλοι. Έτσι ο ηγούμενος αναγκάστηκε να μεταφέρει όλα τα ζώα σε άλλους χώρους.

Στο νότιο μέρος του μοναστηριού υπάρχουν τρεις ξενώνες. Εδώ μπορούν να φιλοξενηθούν όσοι προσκυνητές θέλουν να παραμείνουν στον Άγιο Γεράσιμο για ορισμένες μέρες.
Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας του Αραβοϊσραηλινού πολέμου, ελάχιστοι προσκυνητές επισκέπτονται το μοναστήρι. Ο ηγούμενος κάνει ό,τι μπορεί για να βρει χρήματα, για να μπορεί να βοηθάει τους κατοίκους της Ιεριχώς – Ορθόδοξους και μουσουλμάνους – που στερούνται τα πάντα.

Ό Ακρίτας τής Ερήμου   

 Αρχιμανδρίτης  

Χρυσόστομος Ταβουλαρέας

Στην καρδιά της ερήμου, δίπλα στον Ιορδανη ποταμό όπου ο Αγιος Ιωάννης ο  Πρόδρομος βάφτισε τον Ιησού, υψώνονται τα επιβλητικά τείχη του  ιστορικού μοναστηριού του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτη.  

Ηγούμενος της  μονής εδώ και περίπου τριάντα οχτό χρόνια είναι ο 60χρονος, (μανιάτης  στην καταγωγή) αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Ταβουλαρέας, που το 1974  επισκέφτηκε το εγκαταλειμμένο -τότε- ησυχαστήριο ως διάκος και  επισκέπτης συνάμα, αλλά ποτέ έκτοτε δεν εγκατέλειψε τον άγονο, μα και  τόσο ευλογημένο αυτό τόπο. Σήμερα, η Μονή του Αγίου Γεράσιμου του  Ιορδανίτη αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες προσκυνητές των Αγίων Τόπων  και ο Αγιοταφίτης π. Χρυσόστομος, ο ιππότης του ναού, επιμένει να  σηκώνει ψηλά τα λάβαρα του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, σε πείσμα των  καιρών, που θέλουν τις παραδόσεις να ξεθωριάζουν. «Οταν ήρθα εδώ  για πρώτη φορά και για περίπου δώδεκα χρόνια ζούσα ολομόναχος, δίχως  ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο και δρόμο», μας αποκαλύπτει ο αρχιμανδρίτης  όταν του ζητάμε να μας μιλήσει για την πρώτη, δύσκολη περίοδο.  

«Εκείνη την εποχή, ήμουν διάκος στη Βηθλεέμ και επειδή είχα εμπλακεί σε  κάτι επεισόδια με Λατίνους, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων αποφάσισε να με  στείλει για τιμωρία έξι μηνών στη Μονή του Αγίου Σάββα. Τότε, ένας  γέροντας ηγούμενος πρότεινε στον 92χρονο Πατριάρχη Βενέδικτο να με  στείλει στο Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, που βρισκόταν  εγκαταλελειμμένο σε μια πολύ επικίνδυνη περιοχή, στην οποία φυσικά δεν  ήθελε να πάει κανένας. Πήγαμε να δούμε από κοντά το μοναστήρι με τον  διάκο του Πατριάρχη περπατώντας μέσα σε χωματόδρομους καλοκαίρι, που η  θερμοκρασία είναι 50 βαθμούς Κελσίου. Οταν φτάσαμε στο μοναστήρι και  παρά το ότι δεν υπήρχε ούτε ένα πράσινο φύλλο, αποφάσισα πως θέλω να  μείνω. Ρίζωσε κατευθείαν στην καρδιά μου!» λέει.

Ο π. Χρυσόστομος θυμάάται  πως όταν επέστρεψαν στον Πατριάρχη και του ανακοίνωσε πως επιθυμεί να  ζήσει εκεί, στην ερημιά, για πάντα εκείνος δεν το πίστευε.

«Σηκώθηκε όρθιος, άνοιξε τα χέρια και μου έδωσε ευλογία και ευχή “να  γίνει το μοναστήρι μια όαση στην έρημο”. Eχουν περάσει κάμποσα χρόνια  και όταν θυμάμαι αυτές τις λέξεις συγκινούμαι και με δάκρυα στα μάτια  σκέφτομαι πως η ευχή του έπιασε. Σήμερα, έχω καλύψει 180 στρέμματα με  δέντρα και καλλιέργειες, έχω φτιάξει λίμνη με ψάρια, έφερα νερό από τρία  χιλιόμετρα μακριά, έβαλα ηλεκτρικό. Τότε όμως και για δώδεκα ολόκληρα  χρόνια δεν είχα ούτε να για φάω και ζητιάνευα από τα πούλμαν με τους  προσκυνητές που πήγαιναν στο Σινά για να μαζέψω λίγα λεφτά, να το  συντηρήσω. Ακόμη και το νερό ήταν βρόχινο και το έβγαζα από μια στέρνα  για να το σουρώσω και να το χρησιμοποιήσω».

Η όαση που προσελκύει χιλιάδες πιστούς

Κάποτε, το Μοναστήρι του Αγίου Γεράσιμου του Ιορδανίτη ήταν ένα από τα  πιο φτωχά. Ψυχή δεν πέρναγε να ανάψει ένα κεράκι. Σήμερα, χάρη στην  επιμονή και το μεράκι του π. Χρυσόστομου, η μονή έχει εξελιχθεί σε μια  πραγματική όαση που προσελκύει χιλιάδες πιστούς, ενώ έχει να επιδείξει  και ένα πολύ σημαντικό φιλανθρωπικό έργο. Ο ηρωικός αρχιμανδρίτης μας  εξομολογείται πως «εδώ υπάρχουν δουλειές για όλους και δεν... πλήττεις.  Αυτή την περίοδο στο μοναστήρι μένουν μόνιμα είκοσι πέντε μοναχοί από  την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Γερμανία και τη Ρουμανία. Ξυπνάμε στις 5.30 το  πρωί και παίρνουμε το πρωινό μας όλοι μαζί, ενώ στη συνέχεια ο καθένας  ασχολείται με τον τομέα που έχει αναλάβει: κάποιοι μαγειρεύουν, άλλοι  πάνε στα χωράφια και στα ζώα, ενώ έχουμε και εργαστήρια με κεριά και  ψηφιδωτά. Μάλιστα, έχουμε διακοσμήσει όλη την εκκλησία. Οι επισκέπτες  πάνε και έρχονται συνέχεια. Αλλοτε είναι πολλοί, άλλοτε λίγοι.  Εδώ υπάρχει ένα πιάτο φαγητό για όλους και θα υπάρχει πάντα για όσους  το χρειάζονται. Εχουμε δημιουργήσει και ξενώνες, αλλά μη φανταστείτε  τίποτα πολυτέλειες. Διαθέτουν μόνο τα βασικά. Το μόνο που δεν θα βρει  κανείς εδώ είναι η μοναξιά, το άγχος και η ανασφάλεια. Επίσης, βοηθάμε  τα σχολεία και τα παιδιά, που τα αγαπάμε πολύ. Σε αυτή την περιοχή  υπάρχει μεγάλη φτώχια. Για μας δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι  χριστιανός ή μουσουλμάνος. Ο Θεός είναι ένας για όλο τον κόσμο και στην  αγάπη δεν γίνονται διακρίσεις».  

Ιερά Μονή Αγίου Γερασίμου  

τού Ιορδανίτη

Το  μοναστήρι  του  Αγίου Γερασίμου βρίσκεται στην έρημο του Ιορδάνη. Είναι  κοντά  στην  Ιεριχώ, που κατοικείται σήμερα κυρίως από Αράδες  Παλαιστίνιους. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται μισογκρεμισμένο το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου. Εκεί κοντά είναι το ακριβές σημείο του ποταμού Ιορδάνη, όπου βαφτίστηκε ο Χριστός. Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω από το μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, είναι η Νεκρά Θάλασσα, στο μέρος που βρίσκονταν οι αρχαίες πόλεις Σόδομα και Γόμορρα.
Το  μοναστήρι  βρίσκεται  τετρακόσια  περίπου μέτρα κάτω από την επιφάνεια  της  Μεσογείου  Θάλασσας. Γι’ αυτό εδώ η ζέστη είναι αφόρητη το καλοκαίρι και οι βροχές το χειμώνα ελάχιστες. Το μοναστήρι υψώνεται  μεγαλόπρεπο.  Είναι σήμερα μια όαση, που διακόπτει το μονότονο και άχαρο τοπίο της απέραντης ερήμου. Ο προσκυνητής ξεκουράζεται στους φιλόξενους χώρους του, ξεχνά την άμμο  και τις πέτρες της ερήμου και φέρνει στο νου του τα ένδοξα χρόνια του μοναχισμού, του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι, πάνω σε αμμόλοφους, υπάρχουν μερικές σπηλιές. Σε μια απ’αυτές λέγεται ότι έζησε η οσία Μαρία η Αιγύπτια ή η Αγία  Φωτεινή.    
Το μοναστήρι περιτριγυρίζεται από πανύψηλα τείχη και μεγάλη σιδερένια πόρτα. Μπαίνοντας στο μοναστήρι, στα αριστερά, βρίσκεται μικρή εκκλησία αφιερωμένη στη φυγή στην Αίγυπτο. Είναι η σπηλιά όπου, κατά την παράδοση, φιλοξενήθηκε η Παναγία με το Χριστό βρέφος και τον Άγιο Ιωσήφ, όταν έφευγαν στην Αίγυπτο. 

Η περιοχή αυτή λέγεται και  περιοχή της πέρδικας. Πήρε το όνομα της από την Παναγία. Όταν τη  βλέπανε να περνά έλεγαν ότι  έμοιαζε με πέρδικα. Μάλιστα κάποιος  είπε:- Αυτή η γυναίκα είναι τόσο όμορφη! Αν υπάρχει μητέρα του Θεού αυτή πρέπει να είναι. Η παράδοση λέει ότι η άγια οικογένεια έμεινε σ’ αυτή τη σπηλιά μια νύχτα.  Εδώ είχε το λημέρι του ένας αρχιληστής. Αυτός είπε στους άλλους ληστές να μην πειράξουν αυτή την οικογένεια, διαφορετικά θα είχαν να κάνουν μαζί του.Τη νύχτα η Παναγία έλουσε το Χριστό. Το νερό που έμεινε, που ήταν πεντακάθαρο, το πήρε η γυναίκα του ληστή και έλουσε το άρρωστο παιδί της. Αμέσως το παιδί έγινε καλά. Λέγεται ότι αυτό το αγόρι ήταν ο ληστής που σταυρώθηκε στα δεξιά του Χριστού και πήγε στον Παράδεισο… 
 
Ο χώρος γύρω από το μοναστήρι είναι μια όαση. Χάρη στις άοκνες προσπάθειες του ηγουμένου και τη βοήθεια των πιστών, η μονότονη και κατάξερη έρημος παραχωρεί τη θέση της στο πράσινο. 
Έτσι εδώ ξεκουράζεται και η ψυχή και το σώμα του ανθρώπου. Πριν δεκαπέντε χρόνια περίπου, έξω από το μοναστήρι υπήρχαν μόνο λίγες φοινικιές. Σήμερα όλος ο χώρος σφύζει από ζωή και ξεκουράζει τον κουρασμένο επισκέπτη.
Το βόρειο μέρος, έξω από το μοναστήρι, είναι περιφραγμένο με ψηλό τοίχο. Εδώ υπάρχουν πολλές ελιές, φοινικιές και χαρουπιές.  

Κάτω από μια απ’ αυτές κοιμάται ήσυχα τον ύπνο του δικαίου η μοναχή Χριστοδούλη, που έζησε τα τελευταία της χρόνια σ’ ένα μικρό δωμάτιο. Κοιμήθηκε σε ηλικία 104 χρόνων. Η μοναχή  αυτή αγαπούσε πολύ τα ζώα, κυρίως τις γάτες, τους σκύλους και τις κατσίκες. Η αγιότητα της φαίνεται από το πιο κάτω γεγονός:  
Μετά την κηδεία, την ώρα που την κατέβαζαν από το ναό του Αγίου Γερασίμου και την έπαιρναν να τη θάψουν, ο πολύ λίγος κόσμος που παρευρέθηκε, διαπίστωσαν ότι δεξιά και αριστερά από το φέρετρο στέκονταν τα αγαπημένα της ζώα, σκύλοι και γάτες και πάνω ψηλά στους τοίχους παρατάχθηκαν πολλά πουλιά. Ήταν όλα αυτά τα ζώα που τάιζε με το δικό της φαγητό.
Στα  ανατολικά του μοναστηριού υπάρχει ένα περιφραγμένο κτήμα με φραγκοσυκιές και ελιές. Εδώ ο ηγούμενος είχε μεταφέρει και τα ζώα αλλά τα σήκωσε, μετά από το εξής παράξενο γεγονός: Ο κηπουρός μπάρμπα-Μιχάλης, που βοηθούσε κάποτε στους κήπους της Μονής,ενώ βρισκόταν σ’ αυτό το μέρος άκουε μια παράξενη φωνή να λέει:  “Δεν  φτάνει που μας έφερε τα άλλα ζώα, τώρα μας κουβάλησε και τις κατσίκες από πάνω μας”. Τον τελευταίο καιρό ο γέροντας είχε πάρει εκεί τις κατσίκες. Παρόμοιες φωνές άκουγαν και άλλοι. Έτσι ο ηγούμενος αναγκάστηκε να μεταφέρει όλα τα ζώα σε άλλους  χώρους.

Στο νότιο μέρος του μοναστηριού υπάρχουν τρεις ξενώνες. Εδώ μπορούν να φιλοξενηθούν όσοι προσκυνητές θέλουν να παραμείνουν στον Άγιο Γεράσιμο για ορισμένες μέρες.

Xάρη στις άοκνες προσπάθειες του ηγουμένου του μοναστηριού π. Χρυσόστομου Ταβουλαρέα και την οικονομική βοήθεια προσκυνητών Ελλήνων και Κυπρίων το μοναστήρι σήμερα ανοικοδομήθηκε πλήρως. Αναπαλαιώθηκαν όλα τα κτίρια η εκκλησία και τα παρεκκλήσια όπως ήταν πριν από αιώνες.  
Ο γέροντας βρήκε νερό αν και η περιοχή είναι 400 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου και έκανε δάσος από φοινικιές. Είναι σήμερα μια όαση, που διακόπτει το μονότονο και άχαρο τοπίο της απέραντης ερήμου.  

Ο προσκυνητής ξεκουράζεται στους φιλόξενους χώρους του, ξεχνά την άμμο και τις πέτρες της ερήμου και φέρνει στο νου του τα ένδοξα χρόνια του μοναχισμού, του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Η φιλανθρωπία είναι σήμερα ο ένας ο μοναδικός σκοπός του μοναστηριού. Χιλιάδες φτωχοί Παλαιστίνιοι τυγχάνουν της αγάπης της μονής σε τρόφιμα και χρήματα όταν υπάρχουν.Τα τελευταία χρόνια άνοιξαν οι δρόμοι προς τους Αγίους Τόπους και πολλοί προσκυνητές βρίσκουν πραγματική ανάπαυση ψυχής και σώματος στην ουράνια αυτή όαση στην έρημο του Ιορδάνη στην Ιερά μονή Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη.  

Επίσης σε μικρή απόσταση από τη μονή βρίσκεται μισογκρεμισμένο το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου και εκεί κοντά είναι το ακριβές σημείο του ποταμού Ιορδάνη, όπου βαφτίστηκε ο Χριστός. Το σημείο αυτό βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη,  (Παλαιστίνη, Ισραήλ, Ιορδανία) και δεν δίνονταν άδεια για 45 ολόκληρα χρόνια νε γίνει εκεί Θεία Λειτουργία. Ο π.  Χρυσόστομος κατάφερε φέτος μετά την εορτή των Θεοφανείων να πάρει την πολυπόθητη άδεια και να λειτουργήσει ξανά μετά από τόσα χρόναι στο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου παρουσία πλήθους πιστών μεταξύ των οποίων ήταν και πολλοί τρικαλινοί προσκυνητές.

  

Θαύματα τον Αγίου  Όπως είδαμε πιο πάνω ο Πανάγαθος Θεός έδωσε στον Άγιο Γεράσιμο πολλά χαρίσματα. Συνομιλούσε με τα άγρια θηρία, τον υπάκουαν και τους έδινε ονόματα, ζούσε με ελάχιστη τροφή, άντεχε τις κακουχίες και τον καύσωνα, ήταν ήρεμος και δε θύμωνε, είχε μεγάλη υπομονή, έκανε πολλή άσκηση και εργαζόταν πολύ, αγρυπνούσε και προσευχόταν ασταμάτητα. Ήξερε να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων, γνώριζε από πριν αυτά που θα γίνονταν στο μέλλον. Ένα άλλο χάρισμα ήταν ότι έβλεπε από μακριά αυτά που γίνονταν σε ένα μέρος, χωρίς να είναι παρών. Έτσι είδε με τα μάτια της ψυχής του ότι κοιμήθηκε ο Μέγας Ευθύμιος, που το μοναστήρι του ήταν λίγα χιλιόμετρα μακριά από αυτό του Αγίου Γερασίμου. Πήγε λοιπόν με το μαθητή του, τον Άγιο Κυριάκο, στο μέρος όπου ήταν το λείψανο του μεγάλου αυτού Αγίου, τον έθαψαν και ξαναγύρισαν στο μοναστήρι τους. Το μεγαλύτερο όμως χάρισμα ήταν το θαυματουργικό. Ο Άγιος έκανε θαύματα όταν ήταν ζωντανός, αλλά εξακολουθεί να κάνει και μετά το θάνατο του. Στις μέρες μας ακόμα εξακολουθεί να κάνει πολλά θαύματα. Πιο κάτω θα διηγηθούμε μερικά από τα θαύματα του.

Την νύκτα της Αναστάσεως, Μεγάλο Σάββατο του 1996, πολλοί προσκυνητές, κυρίως απόδημοι στην Γερμανία αλλά και άλλοι, είδαν ολοζώντανο τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη να κυκλοφορεί ανάμεσα στον κόσμο.

Την νύκτα της Αναστάσεως, Μεγάλο Σάββατο του 1996, πολλοί προσκυνητές, κυρίως απόδημοι στην Γερμανία αλλά και άλλοι, είδαν ολοζώντανο τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη να κυκλοφορεί ανάμεσα στον κόσμο. Ένας μάλιστα νεαρός από την Γερμανία είχε μαζί του βιντεοκάμερα και βιντεογραφούσε την ακολουθία της Αναστάσεως και κατάφερε να πιάσει και τον Άγιο.
Όπως είδαμε πιο πίσω ό σεμνότατος αθλητής του Χριστού Γεράσιμος χαρτώθηκε από τον Πανάγαθο Θεό με το χάρισμα της θαυματουργίας κατά την διάρκεια του επίγειου βίου του. Αλλά και μετά την κοίμηση του, αφού πήρε τα έπαθλα από τον στεφανίτη Χριστό και πανάξια κατατάχθηκε από την Εκκλησία μας στον χορό των Άγιων της, δεν έπαυσε να θαυματουργεί από τα παλιά χρόνια μέχρι και σήμερα ακόμη. Μάλιστα πολλοί διηγούνται ότι ό Άγιος μας εισάκουσε πολύ γρήγορα τις παρακλήσεις και προσευχές τους και τους θεράπευσε, γι' αυτό και από πολλούς χαρακτηρίζεται ως ό Άγιος "Εξπρές". Μερικά από τα πάμπολλα θαύματα που επιτέλεσε και επιτελεί και στις μέρες μας ό Όσιος Γεράσιμος θα περιγράψουμε παρακάτω. Άλλα αφορούν θεραπείες ασθενών, άλλα εμφανίσεις του Αγίου, άλλα ικανοποίηση παρακλήσεων και προσευχών των πιστών. Ό Άγιος ήταν και είναι πάντα ζωντανός, κυκλοφορεί ανάμεσα στους προσκυνητές και στους άλλους πιστούς, συνομιλεί μαζί τους, κουβεντιάζει με αυτούς, τους παρηγορεί, τους ενθαρρύνει, τους θεραπεύει, σκορπίζει παντού την αγάπη του.

Ένα ανδρόγυνο διηγιόταν το παρακάτω θαύμα εμφανίσεως του Άγιου Γερασίμου: "Πριν λίγα χρόνια ήρθαμε στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου και μείναμε για λίγες μέρες. Θέλαμε να εξομολογηθούμε ένα απόγευμα και παρακαλέσαμε τον ηγούμενο να μας εξομολογήσει, αν είχε χρόνο. Ό γέροντας μας απάντησε ότι δεν μπορούσε, γιατί δεν ευκαιρούσε εκείνη την ώρα. Μετά από λίγο ανεβήκαμε την σκάλα και μπήκαμε στον ναό του Αγίου Γερασίμου. Εκεί συναντήσαμε τον ηγούμενο. Όταν μας είδε μας είπε με πολλή αγάπη:

- Ελάτε, παιδιά μου, να σας εξομολογήσω. Όταν τελείωσε ή εξομολόγηση κατεβήκαμε πάλι στο προαύλιο. Σε λίγο περνούσε από κοντά μας ό ηγούμενος και τον ευχαριστήσαμε γιατί, παρ' όλες τις σκοτούρες και την κούραση, μας έκανε την καλοσύνη και μπήκε στον κόπο να μας εξομολογήσει. Τότε εκείνος έκπληκτος μας είπε:

- Τί λέτε βρέ παιδιά; Εγώ σας εξομολόγησα; Εγώ κανένα δεν εξομολόγησα σήμερα. Αφού σας είπα ότι δεν είχα καιρό και ήμουν κουρασμένος. Εμείς μείναμε άφωνοι. Καταλάβαμε πώς εκείνος που μας εξομολόγησε δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γεράσιμο που εμφανίστηκε με την μορφή του ηγουμένου, για να μην τον καταλάβουμε και δοξάζαμε τον Θεό και τον ευχαριστούσαμε μαζί με τον μεγάλο Άγιο του που μας έκανε την μεγάλη τιμή να μας εξομολογήσει".
**
Ένας ιερωμένος διηγήθηκε τα έξης: "Μια μέρα βρισκόμουν στην μονή του Αγίου Γερασίμου και καθόμουν στην εσωτερική αυλή. Σε μια στιγμή πέρασε από μπροστά μου ό ηγούμενος και με ευλόγησε. Ύστερα από λίγο ξαναπέρασε ό γέροντας και σηκώθηκα και τον ευχαριστούσα για την ευλογία του, ενώ περνούσε από μπροστά μου πριν λίγη ώρα. Ό ηγούμενος τότε μου είπε:
- Πάτερ, πριν λίγο δεν πέρασα από εδώ, ούτε σε ευλόγησα. Τότε του απάντησα ότι ίσως κάποιος άλλος ιερωμένος βρισκόταν στο μοναστήρι. Εκείνος είπε ότι οι μόνοι ρασοφόροι που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο μοναστήρι ήμαστε εμείς οι δυο". Ό Άγιος Γεράσιμος πήρε την μορφή του γέροντα και έφερνε βόλτες στο μοναστήρι του.

***
Την νύκτα της Αναστάσεως, Μεγάλο Σάββατο του 1996, πολλοί προσκυνητές, κυρίως απόδημοι στην Γερμανία αλλά και άλλοι, είδαν ολοζώντανο τον Άγιο Γεράσιμο να κυκλοφορεί ανάμεσα στον κόσμο. Μερικοί τον αναγνώρισαν την ώρα που κατέβαιναν από τον ναό προς την αυλή, αφού τον είδαν να κατεβαίνει την σκάλα και να περπατεί δίπλα τους, προχωρώντας προς το παλιό πηγάδι της μονής, όπου τοποθετείται ή εικόνα και ψάλλετε το πρώτο μέρος της ακολουθίας της Αναστάσεως. Ένας μάλιστα νεαρός από την Γερμανία είχε μαζί του βιντεοκάμερα και βιντεογραφούσε την ακολουθία της Αναστάσεως και κατάφερε να πιάσει και τον Άγιο. Την κασέτα την έχουν αρκετοί στην Γερμανία και διαβεβαιώνουν εμφαντικά ότι αυτός που φαίνεται μέσα σε αυτήν είναι ό Άγιος Γεράσιμος, όπως εμφανίστηκε την αγία εκείνη νύκτα. Ό Άγιος ευφράνθηκε από το χαρμόσυνο μήνυμα της λαμπροφόρου ημέρας και κατέβηκε από τον ουρανό, για να συνεορτάσει με τους πιστούς προσκυνητές, στο δικό του μοναστήρι, την "νέκρωσιν του θανάτου και την καθαίρεσιν του Άδου".

Μια ευσεβής γριά προσκυνήτρια από την Θεσσαλονίκη μετά το Άγιο Ευχέλαιο της Μεγάλης Τετάρτης του 1997 έλεγε ότι έβλεπε τρεις ιερωμένους να ψάλλουν κατά τη διάρκεια του μυστηρίου. Όλοι οι άλλοι που παρευρίσκονταν την διαβεβαίωναν ότι οι ρασοφόροι ήταν μόνο δύο αλλά αυτή επέμενε ότι έβλεπε πολύ καθαρά και τρίτο να συμμετέχει στο μυστήριο.
***
Ένας Κύπριος προσκυνητής, πού παρέμεινε στην μονή μας, διηγήθηκε το πιο κάτω θαύμα: Ήταν παραμονή του Πάσχα. Μαζί με μερικά άλλα παιδιά, απόδημους της Γερμανίας, πήγαμε στην σπηλιά όπου βρίσκεται ό ναός της Θεοτόκου, φθάσαμε στο βάθος και ανεβήκαμε τα σκαλιά. Φτάσαμε στην σπηλιά όπου υπάρχει ή μεγάλη εικόνα του Άγιου Γερασίμου και εκεί μπροστά της αρχίσαμε να διαβάζουμε την παράκληση του Αγίου. Όταν προχωρήσαμε καλά, γύρισα σε μια στιγμή τα μάτια μου προς το πρόσωπο του Άγιου και τί είδα! Ό Άγιος ολοζώντανος με κοίταζε στοργικά με τα μεγάλα, γεμάτα αγάπη μάτια του. Μετά γύρισε τα μάτια προς τούς άλλους της παρέας και τούς κοίταζε στοργικά, όλους με την σειρά. Έμεινα εκστατικός και μία έκφραση έκπληξης έμεινε ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου. Το ίδιο παρατήρησα και στα πρόσωπα των άλλων παιδιών της παρέας. Όταν τελείωσε ή παράκληση ρώτησα έναν από αυτούς:

- Είδες ότι είδα; Τότε αυτός μου διηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια το θαύμα που είχα δει και εγώ. Όταν ρωτήσαμε και τους άλλους μάς περιέγραψαν και εκείνοι ακριβώς το ίδιο θαύμα".
***
Διηγούνται πολλοί ένα θαύμα που έκανε ό Άγιος Γεράσιμος σε μία γυναίκα από την Θεσσαλονίκη. Αυτή είχε καρκίνο και μόλις αλείφθηκε με λαδάκι από το Άγιον Ευχέλαιο, που έγινε στην Ιερά Μονή του Αγίου, θεραπεύθηκε αμέσως.
***
Ή μητέρα νεαρού μαθητή της Γ' τάξεως Λυκείου διηγείται: Ό γιος μου είχε δώσει εξετάσεις για την απόκτηση του διπλώματος Αγγλικής γλώσσας τον Ιανουάριο. Ό βαθμός που πήρε ήταν Ε'. Τον Μάιο επανέλαβε τις ίδιες εξετάσεις. Την ημέρα όμως των εξετάσεων προσευχήθηκα και παρακάλεσα τον Άγιο Γεράσιμο να πάρει ένα καλύτερο βαθμό. Πάντως και εμείς και ή δασκάλα του στο φροντιστήριο των Αγγλικών περιμέναμε ένα βαθμό γύρω στο Δ' ή το πολύ Γ'. Έξαλλου ή δασκάλα του είχε πει ότι από έρευνες που έγιναν, όταν κάποιος πάρει ένα συγκεκριμένο βαθμό, στην επόμενη εξέταση πιθανόν να βελτιωθεί κατά ένα ή το πολύ δύο βαθμούς. Περί το τέλος του Αύγουστου βγήκαν τα αποτελέσματα. Εγώ, ό άντρας μου και τα τρία μας κορίτσια βρισκόμασταν στον Άγιο Γεράσιμο. Ό γιός είχε μείνει μόνος στο σπίτι. Ένα βράδυ μάς τηλεφώνησε ότι ή βαθμολογία του ήταν Α'. Ήταν έκπληκτος, πανευτυχής και δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά του όπως και όλοι μας. Και τα σχόλια του ηγουμένου όταν το πληροφορήθηκε:
- Τί νομίζετε, μπρίκια κολλάει ό Άγιος;
***
Τρεις γυναίκες πού παρέμειναν στην Ιερά Μονή Αγίου Γερασίμου για μερικές μέρες αφηγούνται: Βρισκόμασταν σε ένα δωμάτιο του μοναστηριού, Ίσως στην κουζίνα του πρώτου ορόφου, ετοιμάζαμε κάποιο φαγητό και κουβεντιάζαμε. Σε κάποια στιγμή μία από μάς είπε:
- Θέλετε να πείτε ότι ό τάδε ιερωμένος είναι πράγματι αγνός; Πώς τα καταφέρνει;
Οι άλλες δύο την αποπήραμε στην αρχή. Αργότερα όμως ακόμα μία από μάς είχε περίεργες αμφιβολίες. Την ώρα πού μιλούσε αυτή ένας τρομερός σεισμός μάς συντάραξε, είδαμε καθαρά την πόρτα να κουνιέται με πολλή δύναμη και να κάνει τρομερό κρότο. Βγήκαμε έντρομες έξω και φωνάζαμε:
- Σεισμός, σεισμός. Όταν μας άκουσαν όσοι άλλοι βρίσκονταν στο μοναστήρι γελούσαν και μας ρωτούσαν αν τρελαθήκαμε, γιατί αυτοί δεν ένιωσαν κανένα σεισμό. Καταλάβαμε πως ήταν ένα ακόμα θαύμα του μεγάλου μας Αγίου που ήθελε με αυτό τον τρόπο να μας δείξει ότι ό συγκεκριμένος ρασοφόρος ήταν άξιος και να εκφράσει την ευαρέσκεια του για τον βίο του και να τον προστατεύσει από τα πικρόχολα σχόλια του κόσμου και τα δικά μας".

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΆΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΙΟΡΔΑΝΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΑΥΤΟΥ ΜΟΝΗ.
1996.

_______________

Ανάσταση νεκρού
Όταν ακόμα ήταν στη ζωή ο Άγιος Γεράσιμος ανάστησε ένα νεκρό. Πώς όμως έγινε το μεγάλο και παράδοξο αυτό θαύμα; Κάποτε κοιμήθηκε κάποιος μοναχός της Λαύρας και δεν το έμαθε ο Άγιος, που ήταν τότε ηγούμενος. Όταν κτύπησε το σήμαντρο για την κηδεία του, πήγε κι ο γέροντας στο ναό. Όταν είδε το λείψανο λυπήθηκε γιατί δεν τον αποχαιρέτισε, πριν φύγει από τη ζωή. Πήγε λοιπόν κοντά στο φέρετρο και λέγει στον πεθαμένο:
- Σήκω, αδελφέ, να αποχαιρετιστούμε.
Τότε ο νεκρός μοναχός αναστήθηκε, σηκώθηκε και αποχαιρέτισε τον Άγιο. Αυτός μετά του ξαναείπε:
- Κοιμήσου τώρα μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, οπότε θα σε αναστήσει ο Χριστός.
Πραγματικά ο μοναχός ξαναμπήκε στο νεκροκρέβατο και συνέχισε τον αιώνιο ύπνο του.
Αν σκεφτούμε ότι νεκρούς ανάστησε μόνο ο Χριστός, μερικοί απόστολοι και λίγοι άγιοι, θα καταλάβουμε σε ποια ύψη αγιότητας είχε φτάσει ο Άγιος Γεράσιμος.

Θεραπεία δωδεκάχρονου με ψηλό πυρετό
Μετά την κοίμηση του ο Άγιος Γεράσιμος ανακηρύχθηκε άγιος και έκανε θαύματα, από τα παλιά εκείνα χρόνια μέχρι και σήμερα. Πολλοί μάλιστα λένε ότι ο Άγιος άκουσε πολύ γρήγορα τις παρακλήσεις και τις προσευχές τους και τους έκανε καλά. Γι1 αυτό από πολλούς ονομάζεται "Ο Άγιος Εξπρές". Ο Άγιος είναι πάντα ζωντανός, κυκλοφορεί ανάμεσα στους προσκυνητές και στους άλλους πιστούς, συνομιλεί μαζί τους, τους παρηγορεί, τους ενθαρρύνει, τους θεραπεύει και σκορπίζει παντού την αγάπη του.
Ο τωρινός ηγούμενος, αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος, διηγείται το πιο κάτω θαύμα.
- Πριν είκοσι χρόνια περίπου ήρθε από τα Ιεροσόλυμα ο διάκονος Ειρηναίος της μονής Σινά. Είχε μαζί του και ένα δωδεκάχρονο αγόρι από την Κρήτη που φοιτούσε στη σχολή της Σιών. Ήταν Σά66ατο απόγευμα, ήμουν πολύ κουρασμένος και ζύμωνα, γιατί δεν είχα πρόσφορο για τη λειτουργία της Κυριακής. Ξαφνικά το παιδί παρουσίασε πολύ ψηλό πυρετό, είχε φοβερούς πονοκεφάλους και ανυπόφορους πόνους. Δεν ήξερα τι να κάνω. Όχημα δεν είχα, εκτός από ένα μηχανάκι, δεν μπορούσα να το πάρω στο γιατρό και ήμουν σε απελπιστική κατάσταση. Προσευχήθηκα στον Άγιο να κάνει το παιδί καλά. Κατά τις έντεκα η ώρα ο διάκος και το παιδί αποκοιμήθηκαν. Εγώ ήμουν κατακουρασμένος, είχα τα ψωμιά στο φούρνο, σκεφτόμουν τη λειτουργία της επόμενης μέρας και παρακαλούσα θερμά τον Άγιο να κάνει καλά το άρρωστο παιδί. Σε μια στιγμή ο διάκος ακούει την πόρτα να κτυπά. Σηκώνεται, κοιτάζει, δεν ήταν κανένας. Ήρθε και με βρήκε και πήγαμε μαζί στο δωμάτιό τους. Του είπα ότι ο Άγιος θα ήτανε. Δεν πρόλαβα να τελειώσω την κουβέντα και το παιδί, εκεί που παραμιλούσε, ξύπνησε και μου είπε: "Γέροντα, έγινα μούσκεμα. Ένας παππούλης έριξε απάνω μόνο έναν τενεκέ νερό". Του έβγαλα το φανελάκι και το σκουπίσαμε με την πετσέτα. Σε πέντε λεπτά κοιμήθηκε ήσυχο, χωρίς πυρετό και το πρωί ήταν τελείως καλά.

Ο Άγιος προσφέρει φρούτα στους προσκυνητές του
Ο ηγούμενος Χρυσόστομος συνεχίζει:
- Μια φορά ήταν εδώ, στους Αγίους Τόπους, ένα γκρουπ από την Ελλάδα, με ένα δεσπότη - Διονύσιο τον λέγανε – από μια περιοχή της Μακεδονίας. Είχε έρθει με φοιτητές της θεολογίας. Ειδοποιήσανε από την Ιεριχώ ότι έρχονται κι αν μπορούσα να τους ετοιμάσω φάβα (γιατί εγώ συνηθίζω να ψήνω φάβα για τον κόσμο).
Όταν μπήκανε μέσα στο μοναστήρι είπα στο δεσπότη: "Δεσπότη μου, να με συγχωρέσεις αλλά δεν έχω φρούτο να φάτε μετά τη φάβα". Σε λίγο μπαίνει ένας στρατιώτης μ’ ένα κασόνι πορτοκάλια και λέει: "Αμπούνα, (Γέροντα) πάρε αυτά τα πορτοκάλια". Εγώ απόρησα, γιατί έφυγε αμέσως και πήγα να δω από ποιο στρατόπεδο είναι. Βγαίνω έξω, κοιτάζω από δω, κοιτάζω από κει, τίποτα. Άφαντος ο στρατιώτης. Φωνάζω έναν εργάτη και τον ρωτάω πού πήγε ο στρατιώτης. Αυτός απορεί και μου λέει ότι δεν είδε κανένα στρατιώτη να μπαίνει στο μοναστήρι. "Πώς δεν μπήκε" του λέω. "Να τα πορτοκάλια". Αυτός έμεινε κόκαλο και λέει: "Δεν μπήκε κανείς. Εγώ εδώ ήμουνα, στην πόρτα. Δεν ήρθε κανένας ούτε φάνηκε κανένα τζιπ". Μπήκα μέσα και είπα στο δεσπότη ότι ο Άραβας δεν είδε κανένα να μπαίνει. Όλοι απόρησαν και είπαν ότι τον είδαν με τα μάτια τους. Βγαίνουν όλοι έξω - ένα λεπτό είχε περάσει -δε βλέπουν τίποτα. Κι αυτοκίνητο να 'ταν, δε θα προλάβαινε ν’ απομακρυνθεί. Φρόντισε ο Άγιος και έστειλε φρούτα.

Θαυματουργική ανεύρεση νερού για το μοναστήρι
Ο ηγούμενος Χρυσόστομος συνεχίζει τη διήγηση του, φέρνοντας στο νου του ακόμα ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου Γερασίμου.
Το πηγάδι στην αυλή του μοναστηριού είχε πολύ λίγο νερό, που έπιανε από τη βροχή. Γι’ αυτό ζήτησα και μου έδωσαν οι Εβραίοι λίγο νερό. Και πάλι όμως δεν ήταν αρκετό για τις ανάγκες του μοναστηριού. Έτσι αποφάσισα να σκάψω σ’ ένα διπλανό χείμαρρο, όπου είχα ακούσει ότι υπήρχε παλιά νερό. Σκάβαμε τρεις εργάτες. Ο Σαμίρ, ένας Άραβας που είχα εδώ από μικρό παιδί, ένας προσωρινός εργάτης και εγώ. Αφού κατεβήκαμε είκοσι τρία μέτρα βάθος δε βρήκαμε ούτε ίχνος νερού. Θυμάμαι ήταν μεσημέρι. Ήμουν κατακουρασμένος και στενοχωρημένος και κάθισα κάτω από ένα αγριόδεντρο, για να ξεκουραστώ λιγάκι. Τότε είπα: "Άγιε μου Γεράσιμε, φαίνεται ότι δεν Θέλεις να βρούμε νερό. Αν δεν το βρούμε και σήμερα θα το κλείσω το πηγάδι". Δουλεύαμε με τον παραδοσιακό τρόπο. Σκάβαμε με την τσάπα και τον κασμά και καθαρίζαμε με το φτυάρι, για να κατεβούμε κάτω. Εκείνη την ώρα σκάβανε κάτω δύο εργάτες κι εγώ ήμουν απάνω και άδειαζα τους κουβάδες. Μου φωνάζουν: "Αμπούνα, έλα κάτω γιατί βρήκαμε χαλίκι". Είχανε βρει μόνο χώμα, χωματόπετρα. Σηκώθηκα αμέσως. Κατεβαίνω κάτω, παίρνω αμέσως τον κασμά και αρχίζω μόνος μου να σκάβω. Έσκαβα, έσκαβα, έσκαβα, κατέβηκα γύρω στο μισό μέτρο και παρατήρησα ότι όλο και πιο βρεγμένο ήταν το χαλίκι. Στο ενάμισι μέτρο βρήκαμε το νερό. Πιστεύω πως ήταν οπωσδήποτε θαύμα του Αγίου. Αν δεν τον παρακαλούσα και δεν συνεχίζαμε το σκάψιμο, την άλλη μέρα θα το έκλεινα το πηγάδι, γιατί ήταν και παράνομο. Οι Εβραίοι απαγορεύουν ν’ ανοίξεις πηγάδι ή να κτίσεις κάτι χωρίς άδειες, γι' αυτό κι έχω πάντα προβλήματα. Μεγαλύτερο θαύμα του Αγίου είναι που το νερό ήταν καθαρό και γλυκό. Στην περιοχή αυτή τα νερά, επειδή είναι κοντά η Νεκρά Θάλασσα, είναι όχι μόνο αλμυρά, αλλά λύσσα, έχουν θειάφι και μυρίζουν σαν κλούβια αυγά.

Παρουσία του Αγίου στο ναό του
Πριν δώδεκα χρόνια περίπου ο ηγούμενος είχε πάει στην Ελλάδα. Στο μοναστήρι βρισκόταν μια ρουμάνα καλογριά, η Μαρία, ο Ασάμ ο άραβας, μικρό παιδί τότε και δίπλα στη σπηλιά η γερόντισσα Χριστοδούλη.
Κάθε νύκτα ακούγανε την πόρτα της εκκλησίας του Αγίου Γερασίμου να ανοίγει και να κλείνει. Πήγαινε η Μαρία να δει ποιος ήταν και δεν έβλεπε κανένα. Το ίδιο και ο Ασάμ, που γύριζε στο μοναστήρι, κοίταζε και δεν έβλεπε κανένα.
Όταν ο π. Χρυσόστομος γύρισε στο μοναστήρι τον ρωτήσανε:
- Γέροντα, ποιος ανοιγοκλείνει την πόρτα της εκκλησίας κάθε βράδυ;
Κι εκείνος τους απάντησε;
- Ο Άγιος Γεράσιμος είναι, ποιος άλλος να είναι;
Ο Άγιος εκτελούσε χρέη φύλακα του μοναστηριού, όταν απουσίαζε ο αγιοταφίτης φύλακάς του.
Επίσης μέσα στο μοναστήρι πάρα πολλοί ένιωσαν μια θαυμάσια ευωδία, που δεν μπορούν να περιγράψουν με λόγια.

Θεραπεία νεαρού μαθητή στην Κύπρο
Η Δ.Σ. από τη Λάρνακα της Κύπρου διηγείται:
- Ο γιος μου Γιώργος, δεκαπέντε χρονών, είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Για πέντε ως έξι μήνες συνέχεια, κάθε μέρα, λιποθυμούσε. Πήγαμε σε πολλούς γιατρούς, ξοδέψαμε πολλά λεφτά, υποφέραμε πολύ, μέχρι που ακούσαμε για τον Άγιο Γεράσιμο και τον ηγούμενο Χρυσόστομο.
Μιλήσαμε μαζί του και μετά από παράκληση στον Άγιο, το παιδί έγινε καλά. Τώρα εργάζεται κανονικά. Ενώ πιο πριν είχε και πρόβλημα καρδιάς από πολύ μικρός, οι τελευταίες εξετάσεις έδειξαν ότι χαίρει άκρας υγείας και δεν έχει το παραμικρό.

Ο Άγιος Γεράσιμος εξομολογεί αντρόγυνο
Ένα αντρόγυνο διηγιόταν το παρακάτω θαύμα:
- Πριν λίγα χρόνια ήρθαμε στο μοναστήρι του Αγίου και μείναμε για λίγες μέρες. Ένα απόγευμα παρακαλέσαμε τον ηγούμενο να μας εξομολογήσει, αν είχε χρόνο. Ο γέροντας απάντησε ότι δεν μπορούσε, γιατί είχε πολλές δουλειές. Μετά από λίγο ανεβήκαμε τη σκάλα και μπήκαμε στο ναό του Αγίου Γερασίμου. Εκεί συναντήσαμε πάλι τον ηγούμενο. Όταν μας είδε, μας είπε με πολλή αγάπη: "Ελάτε, παιδιά μου, να σας εξομολογήσω".
Όταν τελείωσε η εξομολόγηση, κατεβήκαμε πάλι στο προαύλιο. Σε λίγο περνούσε από κοντά μας ο ηγούμενος και τον ευχαριστήσαμε γιατί, παρόλες τις σκοτούρες και την κούραση, μας έκανε το χατίρι και μπήκε στον κόπο να μας εξομολογήσει. Τότε εκείνος έκπληκτος μας είπε:
- Τι λέτε, βρε παιδιά; Εγώ σας εξομολόγησα; Εγώ κανένα δεν εξομολόγησα σήμερα. Αφού σας είπα ότι δεν είχα καιρό και ήμουν και κουρασμένος.
Εμείς μείναμε άφωνοι. Καταλάβαμε ότι εκείνος που μας εξομολόγησε δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γεράσιμο. Εμφανίστηκε με τη μορφή του ηγουμένου, για να μην τον καταλάβουμε. Δοξάζουμε το Θεό και τον ευχαριστούμε. Επίσης ευχαριστούσαμε το μεγάλο Άγιό του, τον Άγιο Γεράσιμο, που μας έκανε τη μεγάλη τιμή να μας εξομολογήσει.

Ευλογεί ιερωμένο
Ένας ιερωμένος διηγήθηκε τα εξής:
- Μια μέρα βρισκόμουν στη μονή του Αγίου Γερασίμου και καθόμουν στην εσωτερική αυλή. Σε μια στιγμή πέρασε από μπροστά μου ο ηγούμενος και με ευλόγησε. Ύστερα από λίγο ξαναπέρασε και τον ευχαρίστησα για την ευλογία του, την ώρα που περνούσε από μπροστά μου, πριν λίγη ώρα. Ο ηγούμενος τότε μου είπε:
- Πάτερ, πριν λίγο δεν πέρασα από εδώ, ούτε σε ευλόγησα.
Τότε του απάντησα ότι ίσως κάποιος άλλος ιερωμένος να βρισκόταν στο μοναστήρι. Εκείνος όμως μου είπε ότι οι μόνοι ρασοφόροι που βρίσκονταν ως εκείνη την ώρα στο μοναστήρι ήμασταν εμείς οι δυο. Καταλάβαμε ότι ο Άγιος Γεράσιμος πήρε τη μορφή του ηγουμένου και έκανε βόλτες μέσα στο μοναστήρι του.
  

Πριν από οκτώ χρόνια διαγνώστηκα με κάποια πάθηση που προκαλεί διάχυτους μυοσκελετικούς πόνους.

Επισκεπτόμουν ένα πολύ καλό γιατρό ο οποίος μου σύστησε να πάρω ένα συγκεκριμένο φάρμακο. Είχα τις ενστάσεις μου γιατί γνώριζα πως αυτό το φάρμακο το έπαιρναν άλλα άτομα για κατάθλιψη και επέμενα πως δεν ήθελα να το πάρω γιατί ποτέ δεν υπήρξα καταθλιπτική.

Ο ίδιος επέμενε πως θα μου κάνει καλό και πως η ουσία που περιέχει είναι η κατάλληλη για την καταστολή του συγκεκριμένου πόνου. Τελικά κατάφερε να με πείσει. Πραγματικά για αρκετούς μήνες το αποτέλεσμα με άφησε πολύ ικανοποιημένη, οι πόνοι είχαν μειωθεί αισθητά και είχα μια σχετικά καλή ποιότητα ζωής. Είχα πάρει, βέβαια, αρκετά κιλά τους πρώτους τρεις μήνες αλλά δεν ασχολήθηκα μ΄αυτό επειδή ένιωθα πολύ καλύτερα από πριν.

Κι εκεί που ήμουν ευχαριστημένη ότι βρήκα το φάρμακο που με βοηθούσε άρχισαν οι παρενέργειες. Παρενέργειες απίστευτες και πρωτόγνωρες που με ταλαιπωρούσαν πολύ περισσότερο κι από την ίδια μου την ασθένεια. Αποφάσισα να το σταματήσω. Επισκέφθηκα τον γιατρό μου και του το ανακοίνωσα. Μου είπε πως χρειαζόταν πολύς καιρός για να απεξαρτηθώ και πως δεν είναι δυνατό αυτό να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Εγώ του ανακοίνωσα με αποφασιστικότητα πως μέσα σε είκοσι μέρες θα έχω τελειώσει μαζί του. Μέχρι τότε παιρνα ένα χάπι κάθε βράδυ. Του είπα λοιπόν πως για δέκα μέρες θα παίρνω ένα χάπι μέρα παρά μέρα και στη συνέχεια θα παίρνω μισό χάπι μέρα παρά μέρα και μετά από αυτό θα έχω τελειώσει με το συγκεκριμένο φάρμακο. Μου είπε ξεκάθαρα πως δεν θα μπορέσω να πετύχω τόσο εύκολα την απεξάρτηση αλλά δεν επέμενε βλέποντας την αποφασιστικότητά μου.

Πραγματικά ακολούθησα το πλάνο που είχα φτιάξει στο μυαλό μου. Στις είκοσι μέρες που έπαιρνα τα φάρμακα με αυτό τον τρόπο όλα πήγαιναν καλά. Όταν όμως σταμάτησα εντελώς να τα παίρνω, κυριολεκτικά σερνόμουν. Πατούσα στο ένα σημείο και βρισκόμουν στο άλλο. Ένιωθα πάρα πολύ άρρωστη αλλά ήμουν αποφασισμένη να μην εγκαταλείψω την απόφασή μου. Δεν μπορούσαν να επιστρέψω ξανά στην ίδια κατάσταση. Προτιμούσα να υποφέρω μ΄ αυτό τον τρόπο για λίγες μέρες και μετά να είμαι ελεύθερη.

Εκείνες τις μέρες βρισκόμουν με τον σύζυγό μου στο Ισραήλ, το οποίο επισκεπτόμαστε συχνά για θρησκευτικούς λόγους. Ήταν η τρίτη μέρα που είχα σταματήσει τελείως το φάρμακο και ήμουν στη χειρότερή μου φάση. Ήταν όμως εκείνη τη μέρα η γιορτή του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη, τον οποίο η οικογένειά μου ευλαβείται ιδιαίτερα, και ήταν αδύνατο για μένα να μην πάω να προσκυνήσω την είκονα του. Ο σύζυγός μου επέμενε πως δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταφέρω αφού δεν με στήριζαν τα πόδια μου. Επέμενα πως στο αυτοκίνητο που θα μας μεταφέρει δεν θα έχω πρόβλημα γιατί θα κάθομαι ενώ όταν φθάσουμε στο μοναστήρι, θα στηριχθώ απάνω του να πάμε μέχρι την εκκλησία, να προσκυνήσουμε την εικόνα και να φύγουμε.

Τελικά φθάσαμε στο μοναστήρι, ήμουν πολύ άρρωστη, στηριζόμουν στον σύζυγό μου και όπως μου είπαν αργότερα γνωστοί που με είχαν δει, απόφυγαν να με χαιρετήσουν γιατί φαινόμουν τόσο άρρωστη που δεν ήθελαν να με κάνουν να νιώσω άσχημα πως με είχαν δει σ΄ εκείνη την κατάσταση. Κατάφερα να παρακολουθήσω τη δοξολογία, κατάφερα να παραμείνω και στη λιτή δεξίωση (ήταν περίοδος νηστείας) και στη συνέχεια ζήτησα από κάποιο μοναχό αν έχουν περισσέψει αντίδωρα να μου δώσει μερικά να πάρω σε άτομα που μου είχαν ζητήσει να τους κάνω τη γιορτή του Αγίου. Ο μοναχός, ο Πάτερ Κυριακός, μου είπε πως είχαν περισσέψει αρκετά και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω στην εκκλησία για να μου δώσει.

Πήγαμε μαζί με τον σύζυγό μου κι ο μοναχός συνοδευόταν από τον αδελφό του που είχε πάει στο μοναστήρι για τη γιορτή. Όταν μπήκαμε στην εκκλησία και ενώ ο Πάτερ Κυριακός τοποθετούσε τα αντίδωρα σε μια τσαντούλα, εγώ θέλησα να βγάλω φωτογραφία την εικόνα του Αγίου έτσι όπως ήταν όμορφα στολισμένη με λουλούδια. Έβγαλα μία φωτογραφία από μακριά κι ο Πάτερ Κυριακός μου ζήτησε να τη βγάλω από κοντά. Υπάκουσα χωρίς να αντιδράσω. Είχαμε τόσες πολλές εικόνες του Αγίου στο σπίτι μας που δεν είχα κάποιο λόγο να φωτογραφήσω την εικόνα από κοντά. Τη στιγμή που εστίασα με το κινητό μου για να βγάλω τη φωτογραφία είδα κάτι μέσα από την οθόνη που μου έκοψε την ανάσα. Η μορφή του Αγίου άλλαζε και ο Άγιος έπαιρνε τη μορφή του Ηγούμενου του μοναστηριού, του Γέροντα Χρυσόστομου, μετά επέστρεφε στην κανονική της μορφή και μετά ξανά το ίδιο. Αυτό επαναλαμβανόταν συνεχώς. Ταυτόχρονα τα χείλη του Αγίου κινούνταν σαν να μου μιλούσε.

Αναστατωμένη φώναξα και στους άλλους να το δουν, να δουν αν όντως έβλεπαν και εκείνοι αυτό που έβλεπα εγώ. Πραματικά είδαν και εκείνοι το ίδιο πράγμα. Μάλιστα ήταν ο Πάτερ Κυριακός που μου υπέδειξε πως ο Άγιος μου μιλούσε. Τότε ήταν που το πρόσεξα. Εκείνη την ώρα μπήκε στην εκκλησία και μία κυρία που μέχρι τότε δεν γνώριζα και είδε κι εκείνη τα ίδια πράγματα και δοκίμασε την ίδια έκπληξη μαζί μας.

Η φωτογραφίες βγήκαν σαν να ήταν το αντικείμενο της φωτογράφισής μου σε κίνηση και ακόμα τις έχω στο συγκεκριμένο κινητό. Κι εγώ από εκείνη τη στιγμή έγινα τελείως καλά από τα συμπτώματα της απεξάρτησης από το φάρμακο σαν να μην το είχα πάρει ποτέ. Μάλιστα ο γιατρός μου ομολόγησε πως ήταν σίγουρος πως δεν θα τα κατάφερνα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και πως περίμενε να του τηλεφωνήσω για να με καθοδηγήσει για τις επόμενες κινήσεις μου. Σημειώνω εδώ πως πολλά άτομα που γνωρίζω χρειάστηκαν αρκετούς μήνες για να το σταματήσουν ενώ μία φίλη μου αγωνίζεται εδώ και χρόνια να απαλλαγεί, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

ΠΗΓΕΣ: https://gerontes.wordpress.com

           http://www.iordanitis.net

            http://www.iordanitis.com

            http://www.pigizois.net

Μ.ΜΑΝΕΤΑ

(marilena.mane@gmail.com)