H συναγρίδα ανήκει στην οικογένεια των Σπαριδών, όπως και ένα άλλο αξιόλογο ψάρι, το φαγκρί. Είναι πελαγίσιο ψάρι και πολύ διαδεδομένο τόσο στη Μεσόγειο θάλασσα, αλλά και στον Ανατολικό Ατλαντικό. Είναι ένα σαρκοφάγο, πονηρό και πάρα πολύ επιθετικό ψάρι, που κατά την επίθεσή του προσπαθεί να κατασπαράξει τη λεία του με τη μία.
Έχει σώμα οβάλ και επίπεδο στα πλάγια. Έχει μεγάλο κεφάλι και το στόμα της είναι εφοδιασμένο με πανίσχυρους κυνόδοντες και στις δύο σιαγόνες. Το ραχιαίο πτερύγιο της συναγρίδας είναι ενιαίο, και το εδρικό πιο κοντό. Το χρώμα της είναι ροζ-ασημί με χρυσοκόκκινες ανταύγιες. Τα χρώματα αυτά επηρεάζονται σημαντικά από την ηλικία του ψαριού αλλά και από το περιβάλλον όπου βόσκει. Το βάρος της μπορεί να φτάσει και τα 12 κιλά.
Η συναγρίδα συγκαταλέγεται στα βυθόψαρα και ζει κυρίως σε καθαρά νερά και σε αμμώδεις βυθούς, πετρώδεις ή βραχώδεις, με πλούσια βλάστηση, σε βάθος από 10 μέτρα μέχρι και πολύ μεγαλύτερο, που μπορεί να φτάσει και τα 200 μέτρα. Σε νεαρή ηλικία η συναγρίδα φαίνεται να είναι κοινωνικό ψάρι, αφού βόσκει κοπαδιαστά, ενώ οι μεγαλύτερες ζουν μοναχικά.
Τρέφεται κυρίως από μικρότερα ψάρια όπως μαρίδες, γόπες, σαυρίδια και άλλα. Επίσης, τρέφεται με μαλάκια, ενώ θεωρείται και ο κύριος εχθρός τής σμέρνας, την οποία και κόβει στα δύο χωρίς καμία δυσκολία.
Η συναγρίδα μπορεί να ψαρευτεί καθ’ όλο το χρόνο, αλλά μεταξύ των μηνών Ιούνιο-Ιούλιο αναπαράγεται και ανεβαίνει σε μικρότερα βάθη, οπότε μέσα σε αυτήν την περίοδο έχουμε περισσότερες πιθανότητες για την αρπαγή της συναγρίδας.
Τέλος, έχει εξαιρετική γεύση, αφού το συγκεκριμένο ψάρι ανήκει στην Α’ κατηγορία.
Πώς ψαρεύετε η συναγρίδα
H Συναγρίδα ερασιτεχνικά ψαρεύεται επιτυχώς με τη συρτή βυθού. Όμως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά για τους άπειρους συρταδόρους, γιατί θα πρέπει να έχουν κατά νου κάποιες εξιδικευμένες τεχνικές, όπως για παράδειγμα το σωστό διάβασμα του βυθού, για να αποφεύγονται πολλαπλά σκαλώματα. Εδώ μπορούμε να διαβάσουμε το σχετικό κεφάλαιο, ώστε να πάρουμε κάποιες πληροφορίες σχετικά με την τεχνική του ψαρέματος. Επίσης, για επιθυμητά αποτελέσματα, η επιλογή του σωστού δολώματος, είτε αυτό είναι ζωντανό ή τεχνητό, παίζει σπουδαίο ρόλο, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν κατά την ώρα του ψαρέματος.
Η συναγρίδα ψαρεύεται με μεγάλη επιτυχία με τη χρήση ζωντανού δολώματος όπως είναι το καλαμάρι, η ζαργάνα, μικρά αφρόψαρα, ακόμη και με τη ζωντανή καλόγρια, που θεωρείται ένα πολύ καλό δόλωμα. Όμως, η χρήση νωπού ή κατεψυγμένου δολώματος όπως γαρίδα, καλαμάρι, χταπόδι, θεωρείται εξίσου καλή. Όπως θα δούμε σε επόμενο κεφάλαιο, η συναγρίδα ψαρεύεται με επιτυχία με την καινούργια τεχνική Tenya όπου η χρήση ζωντανού, νωπού, κατεψυγμένου ή ακόμη αποξηραμένου δολώματος, αφήνει καλά αποτελέσματα.
Ένας άλλος τρόπος ψαρέματος είναι ο παράκτιος, με τη χρήση καλαμιού. Το rock fishing είναι η πιο διαδεδομένη τεχνική, αλλά και εδώ τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Απαιτεί πείρα και οπωσδήποτε πολύ καλό εξοπλισμό, όπως καλάμια με δυνατά actions, μηχανάκια μπροστινών φρένων ικανά για δυνατές έλξεις, πετονιές ή νήματα εξίσου καλής ποιότητας. Αναφέραμε πιο πάνω ότι η συναγρίδα είναι αρπακτικό και παράλληλα παμπόνηρο ψάρι. Προσπαθεί να κατασπαράξει τη λεία του. Αυτό συμβαίνει και με το δόλωμά μας.
Αφού το ψάρι εντοπίσει το δόλωμά μας, θα το πιάσει, και με τη βοήθεια των ισχυρών δοντιών της θα προσπαθήσει να το ρουφήξει, να το σπάσει και να το οδηγήσει πιο βαθιά, ώστε με την ησυχία του να το φάει. Εκεί είναι που θα πρέπει ο ερασιτέχνης ψαράς να προσέξει. Από τη στιγμή που το ψάρι θα τσιμπήσει, αρχίζει και το μαρτύριο και η αγωνία μέχρι που το ψάρι να σπάσει και βγει στην επιφάνεια, πράγμα πολύ δύσκολο. Η περίπτωση να μας κόψει το παράμαλλο είναι μεγάλη. Γι’ αυτό οι περισσότεροι ψαράδες χρησιμοποιούν λεπτό συρματόσχοινο, ώστε να μειώνουν τις πιθανότητες για χάσιμο του ψαριού. Κατ’ εμέ, οι πιθανότητες να βρούμε συναγρίδες είναι περισσότερες, και πολύ λιγότερες να τις βάλουμε στο πανέρι μας.
Η συναγρίδα θα κάνει κεφάλια και θα προσπαθήσει μέχρι και στο τέλος της μάχης να ξαγκιστρωθεί ή να μας κόψει τα παράμαλλα. Θα πρέπει ο ψαράς τη συγκεκριμένη στιγμή να δουλέψει τα φρένα του σωστά, και δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να αφήσει το καλάμι, μηχανισμό, πετονιές ή νήμα να ξεπεράσουν το όριο θραύσης τους, γιατί οπωσδήποτε αυτό που θα επιτύχουμε σε αυτήν την περίπτωση είναι είτε να κάνουμε ζημιά είτε να μας φύγει το ψάρι είτε και τα δύο. Το καλό με τη συναγρίδα είναι ότι σπάνια θα προσπαθήσει να βραχώσει, όπως γίνεται με τον ροφό, αφού αγκιστρωθεί, αλλά θα το παλέψουμε πιο πάνω στο βυθό οπότε έχουμε έναν άσσο στο μανίκι μας.
Με πολλή υπομονή και με τον σωστό χειρισμό είναι σίγουρο ότι το ψάρι θα γίνει δικό μας. Επίσης, κάτι άλλο που πρέπει να προσέξουμε κατά το ψάρεμα της συναγρίδας είναι ο τρόπος δόλωσής μας. Είτε ζωντανό είτε νωπό ή κατεψυγμένο, το δόλωμα θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να μην πονηρέψουμε το ψάρι. Το αγκίστρι ή τα αγκίστρια μας θα πρέπει να καλύπτονται από το δόλωμα και να εξέχει μόνο το αρπάδι που ίσα-ίσα να φαίνεται. Αυτό βέβαια εναπόκειται πάντα στην εμπειρία του εκάστοτε ψαρά το πώς θα δουλέψει σωστά το δόλωμα.
Τα παράμαλλά μας θα είναι μονά, με ένα αγκίστρι και θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλα, περίπου 2 μέτρα, με πετονιά 0,45 αόρατη. Η μάνα θα είναι 0,50 εξίσου καλής ποιότητας, ενώ το βαρίδι περαστό τύπου ελιάς. Σε άλλες περιπτώσεις που ψαρεύουμε casting σε πιο στρωμένους βυθούς, μπορούμε εύκολα να χρησιμοποιήσουμε το βαρίδι τύπου άγκυρας. Το βάρος του βαριδιού θα είναι ανάλογο με το βάθος όπου ψαρεύουμε. Στην περίπτωση που θα χρησιμοποιήσουμε βαρίδι άγκυρα, θα πρέπει το παράμαλλό μας να δεθεί 10-15 εκατοστά από το βαρίδι. Το αγκίστρι μας θα πρέπει να είναι δυνατό, οπότε σε αυτήν την περίπτωση ένα 4/0 είναι ιδανικό. Μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί και μεγαλύτερο, αφού το συγκεκριμένο ψάρι διαθέτει μεγάλο στόμα που δεν θα δυσκολευτεί να το καταπιεί.
Η συναγρίδα μπορεί να ψαρευτεί με επιτυχία και με καθετή από σκάφος και επίσης και με διπλά αγκίστρια. Εδώ, βέβαια, όπως και με κάθε τεχνική, η τύχη είναι ο ουσιαστικότερος παράγοντας.
Aς μην παραλείψουμε και τους ψαροτουφεκάδες, που και γι’ αυτούς η συναγρίδα είναι από τα πιο αξιόλογα θηράματά τους. Αν και, όπως είπαμε, το ψάρι είναι φιλύποπτο, εντούτις την πατάει με τους καρτεριάρηδες ψαροτουφεκάδες.
Τέλος, η συναγρίδα ψαρεύεται με μεγάλες επιτυχίες και με τη χρήση του χοντρού παραγαδιού. Σε αυτήν την περίπτωση, το καλαμάρι, η σαρδέλα και η μαρίδα θεωρούνται πολύ καλά δολώματα. Εάν δολώσεις στα μισά αγκίστρια ζωντανό δόλωμα, οι πιθανότητες να πετύχεις μια πολύ καλή συναγρίδα είναι μεγάλη.
Επιμέλεια:Κώστας Πανάρετος
kpanaretos@yahoo.gr
