1071.—Με την κατάκτηση τού Μπάρι από τον Νορμανδό Ροβέρτο Γισκάρδο [Robert Guiscard ] λαμβάνει τέλος η βυζαντινοκρατία της Ιταλίας. Ο Ροβέρτος, στα πρώτα του βήματα, υπήρξε αρχηγός μιάς ομάδας ενόπλων, που επιβίωνε χάρη στις ζωωκλοπές, το πλιάτσικο και τα λύτρα που αποσπούσε απάγοντας πλούσιους Βυζαντινούς άρχοντες, αντιμετωπίζοντας παράλληλα και την Παπική εχθρότητα.
Όλα άλλαξαν το 1059, όταν ο πάπας Νικόλαος Β΄, αναγνώρισε με κάθε επισημότητα τον Ροβέρτο ως δούκα Απουλίας και Καλαβρίας, νόμιμο κύριο όλων των εδαφών που κατείχε, αλλά και αυτών που θα κατακτούσε
, θεωρώντας ότι η συμμαχία με τους Νορμανδούς ήταν πλέον προς το συμφέρον του. Η κατάκτηση της Σικελίας, που από το 827 βρισκόταν υπό αραβική κατοχή, ήταν ο επόμενός του στόχος. Πρώτα όμως έπρεπε να εξαφανίση το τελευταίο προπύργιο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας στην Κάτω Ιταλία, που ήταν το Μπάρι. Τρείς μήνες πριν την καταστροφή του Ματζικέρτ, και μετά από τρία σχεδόν χρόνια πολιορκίας, το Μπάρι θα παραδοθεί στον Ροβέρτο. Σχεδόν δέκα χρόνια μετά, θα πατήσει το πόδι του και στην Ήπειρο, μη εγκαταλείποντας το όραμά και ύψιστο στόχο του, την Αυτοκρατορία του Βυζαντίου.
1706.—Η κατάσταση στην Δυτική Ελλάδα και προ πάντων στο Ξηρόμερο είναι τραγική : φόνοι, ληστείες, ωμότητες, φορολογίες και κάθε είδους καταπιέσεις είναι σε ημερήσια διάταξη. «Οι πλείονες των εν τούτοις υπερεχόντων», γράφει ο λόγιος Αναστάσιος ο Γόρδιος και ο μοναχός Ιωάννης στις 16 Απριλίου 1706, «οι μεν μαχαίρας ή πυρός έργον εγένετο, οι δε φυγή την σωτηρίαν, όπου έκαστος οιός τὲ ην απελθείν, ωνήσαντο, και νύν ουκ ανθρώπων οικητήρια, αλλά χωρία μόνον ψιλά μεμενήκασι τα χωρία»
1733.—Ο Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος διαδέχεται στην ηλικία των 18 ετών, τον πατέρα του Νικόλαο, και ανέρχεται στον θρόνο της Μολδαβίας ως βοεβόδας «ἐν τῇ Δακία ἐπικράτειαν τῆς τε τῶν Βλάχων καὶ Μολδαβῶν». Η πολύπλευρη παιδεία που παρείχε ο Νικόλαος στον νεαρό πρίγκηπα, [θεωρητική και πρακτική], τον προετοίμασε από την τρυφερή ηλικία για την άνοδο στον θρόνο. Ο Γεώργιος Χρυσόγονος Τραπεζούντιος ήταν οικοδιδάσκαλός του και στην συνέχεια γραμματικός του]. Συνολικά την ηγεμονία της Βλαχίας ανέλαβε έξι φορές. Μία εξέγερση στην οθωμανική αυτοκρατορία οδήγησε στην πρώτη απώλεια του μόλις αποκτηθέντα θρόνου προς όφελος του Μιχαήλ Ράκοβιτσα, στον οποίο θα επανέλθει με τις διαδοχικές ηγεμονίες στα δύο ρουμανικά κράτη [Μολδαβία], συνοδευόμενες από διάφορες αντιξοότητες. Το 1749 υφίσταται την εξορία, την οικονομική πτώχευση και φυλάκιση, τα οποία υπομένει με στωϊκότητα, για να επανέλθει το 1757 στον θρόνο. Λειτουργώντας στα πλαίσια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όχι ως αυτόνομος αυθέντης, αλλά ως «υπάλληλος» της Υψηλής Πύλης , διετέλεσε επιδέξιος και συνετός πολιτικός αλλά και ενθουσιώδης προστάτης της παιδείας και του πολιτισμού στο πνεύμα της λαμπρής οικογενειακής παραδόσεως.Ίδρυσε σχολεία όχι μόνο στην πρωτεύουσα, αλλά σε ολόκληρη την χώρα, παραχωρώντας στους καθηγητές γενναιόδωρα επιδόματα, φορολογικές διευκολύνσεις, και πολυάριθμες τιμές, προσελκύοντας παράλληλα τους μαθητές με δώρα και παραινέσεις. Με αυτό τον τρόπο κατόρθωσε να αναπαραστήση στην γη της Γετίας, την ένδοξη εικόνα της Ελλάδος. Αφοσιωμένος με τον ίδιο ενθουσιασμό και στην χριστιανική θρησκεία, ίδρυσε θεολογικά διδασκαλεία, και πρόσφερε δωρεές προς τα ορθόδοξα Πατριαρχεία της Ανατολής. Ενδιαφερόμενος όχι μόνο για τις πολιτικές εξελίξεις της Ευρώπης, αντάλασσε αλληλογραφία με διαπρεπείς Ευρωπαίους διανουμένους, ενημερωνόταν συνεχώς για την πορεία των ιδεών, και προσπαθούσε να σχηματίσει δικές του απόψεις σχετικά με όσο το δυνατόν περισσότερα θέματα, μεταμορφώνοντας τις ρουμανικές ηγεμονίες σε ένα γνήσιο κέντρο ακτινοβολίας του Διαφωτισμού.Σε αυτές τις συνθήκες, βρήκαν φιλοξενία στην Αυλή του, επιφανείς λόγιοι που συνέπραξαν στην υλοποίηση των πολιτιστικών του σχεδίων. Μεταξύ αυτών ο γενουάτης ζωγράφος Liotard, ο έλληνας ποιτής Κωνσταντίνος [Καισάριος] Δαπόντες, ο μελλοντικός μητροπολίτης της Ουγγροβλαχίας Νεόφυτος ο Κρής, ο γεωγράφος Μάρκος Κατσαῒτης και ο τυπογράφος Δούκας Σωτήριοβιτς από την Θάσο. Μεταξύ αυτών και ο έλλην εκ Πελοποννήσου γιατρός και φιλόσοφος Πέτρος Δεπάστας, που συνόδευσε τον ηγεμόνα στις δύσκολες αλλά και στις καλές στιγμές του, αποδίδοντας την προσωπικότητα του ηγεμόνος στην βιογραφία που έγραψε.
1772.—Ο νεαρός στην ηλικία Άγιος Μιχαήλ, βρίσκει τον θάνατο αποκεφαλιζόμενος από τους τούρκους. Είχε καταγωγή τα Βουρλά της Μ.Ασίας και ετάφη στον ναό της Αγίας Φωτεινής στην Σμύρνη.
1810.— Ο λόρδος Βύρων κατά την διάρκεια του πρώτου μεγάλου οδοιπορικού του που τον έφερε στην Ελλάδα, βρισκόμενος στην Μ.Ασία, επισκέπτεται τις πεδιάδες της Τροίας.
.—Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ως Λοχαγός τού «Σύνταγματος Ελληνικού Πεζικού» με 500 Έλληνες, και άλλους Άγγλους, Κορσικανούς και Σικελιώτες, καταλαμβάνουν την Λευκάδα. Με την συνθήκη του Τίλσιτ τα Επτάνησα είχαν παραχωρηθεί στην αυτοκρατορική Γαλλία του Ναπολέοντα, αλλά για ελάχιστο χρονικό διάστημα. Από το 1809 μέχρι το 1914 ο αγγλικός στόλος τα κυρίευσε ένα-ένα με τελευταίο την Κέρκυρα. Από το 1815 με τη συνθήκη των Παρισίων μεταξύ Ρωσίας και Αγγλίας, τα Ιόνια νησιά θα αποτελέσουν ένα τύποις ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος με την επωνυμία «Ενωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων» υπό την άμεση και αποκλειστική Προστασία της Μεγάλης Βρετανίας, με πρώτο Αρμοστή τον αυταρχικό φιλότουρκο Λόρδο Μέϊτλαντ.
1818.—Σφαγή στην Αδριανούπολη από τους τούρκους του νεομάρτυρα Χριστοφόρου. Αποκεφαλίστηκε ψάλλοντας το ‘’Χριστός Ανέστη’’.
1821.—Ο πλοίαρχος Νικόλαος Παπαδόπουλος Σκλάβος από την Κεφαλλονιά, περισυλλέγει στη θαλάσσια περιοχή της Κωνσταντινουπόλεως το σώμα του οικουμενικού πατριάρχου Γρηγορίου Ε΄ που τον είχαν απαγχονίσει, και στη συνέχεια το μεταφέρει στην Οδησσό.
1823.—Στο στενόν της Μυτιλήνης ο ελληνικός στόλος ναυμαχεί με τον τουρκικόν. Την ναυμαχίαν ουδείς εκέρδισε.
1825.—Στο Κεφαλόβρυσον της Επαρχίας Τριχωνίδος οι τούρκοι επιτίθενται εναντίον των Ελλήνων χωρίς να επιτύχουν κέρδος.
1826.—Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση διακόπτει τις εργασίες της, λόγω της πτώσεως του Μεσολογγίου. Η Β΄ περίοδος της Γ΄ Εθνοσυνελεύσεως, θα ξεκινήσει στις 19 Μαρτίου 1927 στην Τροιζήνα. Οι εργασίες της Α’ περιόδου της Εθνοσυνελεύσεως είχαν αρχίσει στις 6 Απριλίου 1826, αλλά λόγω της πτώσεως του Μεσολογγίου, διακόπηκαν.
.—Ιδρύεται η «Διοικητική Επιτροπή τής Ελλάδος».
1827.—Η τουρκική φρουρά του Αγίου Σπυρίδωνος Πειραιώς κατόπιν σκληράς μάχης παρεδόθη εις τον Γ. Καραϊσκάκη. Όταν έφτασε ο Καραϊσκάκης στην Αθήνα, οι Έλληνες κατείχαν το Κερατσίνι και το Φάληρο, ενώ οι τούρκοι τον Πειραιά και το τμήμα της ακτής μεταξύ Φαλήρου και Κερατσινίου, αλλά και όλη την περιοχή από την παραλία ως την Αθήνα. Στις 3 και 5 Μαρτίου οι τούρκοι δοκίμασαν να πορθήσουν τις οχυρώσεις του Κερατσινίου, αλλά αποκρούστηκαν με βαριές απώλειες. Στο μεταξύ, η εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας 19/3-5/5/1827, με διάταγμά της την 3η Απριλίου, αποφάσισε να διορίσει αρχιστράτηγο του στρατού ξηράς τον Άγγλο στρατηγό Ρίτσαρντ Τσερτς και αρχιναύαρχο τον επίσης Άγγλο Τόμας Κόχραν. Ο Καραϊσκάκης αποδέχτηκε την απόφαση αλλά, όπως δήλωσε αργότερα, με κάποια πικρία, ήταν λάθος η επιλογή του Τσερτς, διότι, «δεν γνώριζε καλά τους Έλληνες κατά ήθος, κατά πνεύμα και κατά πόλεμον». Οι καταστροφικές επιπτώσεις των δύο αυτών ατυχών πράξεων της εθνοσυνελεύσεως, έμελλε δυστυχώς να τον δικαιώσουν πανηγυρικά μετά θάνατον. Άσχετα, πάντως, με τις όποιες αποφάσεις της εθνοσυνελεύσεως, ο Καραϊσκάκης ανέλαβε δράση στις 13 Απριλίου και μέσα σε λίγες μέρες κατατέλαβε όλα τα εχθρικά οχυρώματα ΒΔ του Φαλήρου, μέχρι και το λιμάνι του Πειραιά.
1895.—Εκλογές στην Ελλάδα με νικητή τον ‘’λαϊκιστή’’ Θεόδωρο Δηλιγιάννη. Ο ‘’εκσυγχρονιστής’’ Χαρίλαος Τρικούπης ηττάται κατά κράτος (δεν εκλέγεται ούτε βουλευτής) και αποχωρεί τής πολιτικής. O Δηλιγιάννης, γύρω από τον οποίο συσπειρώθηκαν οι αντιπολιτευόμενες τον Tρικούπη δυνάμεις, προπαγάνδιζε ενάντια στην “πλουτοκρατία”, και υπερθεμάτιζε τον κρατικό έλεγχο στην οικονομική ζωή, ενώ ο Τρικούπης επιδίωκε να μειώσει τον κρατικό έλεγχο στην οικονομία.
1897.—Οι ελληνικές δυνάμεις κατόπιν πιέσεως από τις τουρκικές, υποχωρούν επί του Βελεστίνου Θεσσαλίας.
1899.—Μετά την επικύρωση του Συντάγματος της Κρητικής Πολιτείας από τον Ύπατο Αρμοστή και την έγκρισή του [με ελάχιστες μεταβολές] από τις Μεγάλες Δυνάμεις, το Σύνταγμα δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
1905.—Ανταρτικό σώμα με δύναμη 150 ανδρών υπό τον Υπολοχαγό Ν. Καλομενόπουλο (καπετάν Νίδα,
που βρισκόταν στο χωριό Δροσοπηγή της περιοχής Μορίχοβο, μετά από βουλγαρική προδοσία, περικυκλώνεται και δέχεται επίθεση του τουρκικού στρατού, με αποτέλεσμα να φονευθούν 6 άνδρες και να αιχμαλωτιστούν άλλοι 45.Μεταξύ αυτών και ο Καλομενόπουλος.
.—Έναν μήνα και πλέον μετά την επίσημη κήρυξη της επαναστάσεως Θερίσου , οι αιματοχυσίες στην Κρήτη συνεχίζουν. Οκτώ οι νεκροί και πολλοί τραυματίες.
1909.—Νέος αρχιεπίσκοπος Κύπρου αναδεικνύεται ο μητροπολίτης Κυρήνειας Κύριλλος.
1914.—Ολοκληρώνεται η εκκένωσις της Βορείου Ηπείρου από τα ελληνικά στρατεύματα, τα οποία αποσύρονται στα νέα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας.
1919.—Οι Δωδεκανήσιοι ψηφίζουν την Ένωση με την Ελλάδα. Συλλήψεις και βιαιοπραγίες από την πλευρά των Ιταλών ακολουθεί το ψήφισμα.
1920.—Ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία εξουδετερώνει τουρκικές επιθέσεις.
1921.—Φτάνει στη Σμύρνη ο πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης για να εξετάσει επιτόπου τη στρατιωτική και διοικητική κατάσταση της Μικράς Ασίας.
.—Στο μέτωπο της Μ. Ασίας επικρατεί ηρεμία.
1922.—Η ελληνική στρατιά της Μ. Ασίας μάχεται με περιπόλους και πυροβολικό.
1924.—Στα πλαίσια του εορτασμού για την εκατονταετηρίδα από τον θάνατο του λόρδου Βύρωνα, ο προσφυγικός συνοικισμός παρά του Παγκρατίου, λαμβάνει την ονομασία Βύρωνας.
1941.—Οι Γερμανοί επιτίθενται εναντίον των Βρεττανοελληνικών δυνάμεων εις τον Πλαταμώνα καθώς και του άμαχου πληθυσμού.
1944.—Απάνθρωπη εκτέλεση 45 ανδρών της χωροφυλακής από συμμορίτας αντάρτες. Είχον συλληφθή προ ημερών και, απλώς, κατακριμνήσθηκαν ως κτήνη σε βράχια της περιοχής της Αιγιαλείας…
.— Πέθανε στο Νοσοκομείο Πρετόρια της Νότιας Αφρικής ο αεροπόρος μας Αλέξανδρος Στρούβαλης. [http://www.pasoipa.org.gr/]
1956.—Ο στρατάρχης Χάρτινγκ εξαπολύει είς τήν Κύπρον αγρίαν εκστρατείαν εναντίον τής Ε.Ο.Κ.Α..
1959.— Ο Νικόλαος Βαλαής, ενώ εκτελούσε εκπαιδευτική πτήση στο Πόρτο Γερμενό ως τριτοετής Ίκαρος, βρήκε το θάνατο κατά την εγκατάλειψη, λόγω απώλειας ελέγχου του αεροπλάνου στο οποίο επέβαινε μαζί με τον εκπαιδευτή του 121 Σμήνους Εκπαιδεύσεως Αεριωθουμένων, Κωνσταντινίδη Κ.
1970.—Το Συμβούλιο της Ευρώπης καταδικάζει την Κυβέρνηση της Χούντας γιατί παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα.
1988.—Πεθαίνει στην Αθήνα σε ηλικία 90 ετών ο αρχαιολόγος Γεώργιος Μυλωνάς
, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ο Μυλωνάς υπήρξε υποδειγματικός ανασκαφέας των Μυκηνών και του πρωτοελλαδικού νεκροταφείου του Αγίου Κοσμά Αττικής. Το 1922 ενώ συγχρόνως υπηρετούσε στο Tάγμα Προσκολλήσεως της Στρατιάς Mικράς Aσίας, κατά τις προσπάθειές του να διαφύγει στην Σάμο μετά την καταστροφή, αιχμαλωτίστηκε από τους τούρκους και έμεινε έγκλειστος στα στρατόπεδα της Mαγνησίας και της Σμύρνης από όπου, στις αρχές Mαρτίου του 1923, δραπέτευσε και κατέφυγε σε γαλλικό εμπορικό πλοίο, του οποίου όμως το πλήρωμα τον παρέδωσε πάλι στους τούρκους. Xάρη σε γενναίο χρηματικό ποσόν που δανείστηκε από τους Aμερικανούς καθηγητές του Kολλεγίου και έδωσε στους τούρκους δεσμοφύλακές του, μπόρεσε να ελευθερωθεί και να φθάσει στην Aθήνα τον Aπρίλιο του 1923, όπου προσλήφθηκε από την Aμερικανική Σχολή Kλασικών Σπουδών ως βοηθός του αρχιτέκτονος της Γενναδείου βιβλιοθήκης Stuart Thomson. Kατά το διάστημα 1923-1928, παρακολούθησε και εργάστηκε στις ανασκαφές της Σχολής στην Παλαιά Kόρινθο, τη Nεμέα και τα Aγιοργήτικα, και το 1928 οργάνωσε και έλαβε μέρος στη μεγάλη ανασκαφή της Oλύνθου με τον David M. Robinson. Σημαντικό είναι το ανασκαφικό έργο του Mυλωνά στην Όλυνθο (1928, 1932, 1938), στη Mυκηβέρνα (1938), στο Πολύστυλο και στον Aκροπόταμο (1938), στον Άγιο Kοσμά (1930, 1931, 1952), στην Eλευσίνα (1931-1934, 1952-1954, 1956-1957) και στις Mυκήνες (1951-1954 και 1958 ώς σήμερα), το οποίο συμπληρώθηκε με τις μεγάλες δημοσιεύσεις του.
1989.—Αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Ελευθερίου Βενιζέλου στον δυτικό περίβολο του Μεγάρου της Βουλής, απέναντι από την οδό Όθωνος.
1992.—Μετά το θάνατο του Αντώνη Τρίτση, νέος δήμαρχος Αθηναίων εκλέγεται ο αντιδήμαρχος Λεωνίδας Κουρής.
1993.—Το Βέλγιο αναγνωρίζει “ντε φάκτο” την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της “Μακεδονίας”. 20 χρόνια μετά, σήμερα δηλαδή, το Βέλγιο αντιμετωπίζει πρόβλημα διαμελισμού, αφού περιοχές του ζητούν απόσχιση από το ….κράτος τους!!
1996.—Πεθαίνει, σε ηλικία 86 ετών, σε κλινική της Ελβετίας ο εφοπλιστής Σταύρος Νιάρχος.
1997.—Την έναρξη διμερούς πολιτικού διαλόγου Ελλάδας και τουρκίας μέσω της “Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων”, σηματοδοτεί η συνάντηση στη Μάλτα του Γιώργου Παπανδρέου με τον υφυπουργό Εξωτερικών της τουρκίας.
2003.—Υπογράφεται στην Αθήνα η συνθήκη προσχώρησης των δέκα νέων μελών της ΕΕ. Της Κύπρου, της Μάλτας, της Σλοβενίας, της Σλοβακίας, της Ουγγαρίας, της Τσεχίας, της Πολωνίας, της Λιθουανίας, της Εσθονίας και της Λετονίας.
2008.—Σε εκδήλωση με προσκεκλημένους 10 Έλληνες blogger, η Ντόρα Μπακογιάννη δηλώνει πως «το όνομα ‘’Νέα Μακεδονία’’ βρίσκεται εντός των αποδεκτών πλαισίων από ελληνικής πλευράς για μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό» [!]
.
.
.
Μ.ΜΑΝΕΤΑ
(marilena.mane@gmail.com)
