Η ιστορία του πιο εμβληματικού μνημείου της Αμερικής

Σαν σήμερα το 1885, το άγαλμα της ελευθερίας φθάνει από τη Γαλλία, στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.

Η ιδέα ενός αγάλματος ανήκει στον Γάλλο Edouard de Laboulaye ο οποίος σκέφτηκε και πρότεινε για πρώτη φορά το 1865, την ιδέα ενός μνημείου προς τιμήν της γαλλο-αμερικανικής φιλίας. Δέκα χρόνια αργότερα, ανατέθηκε στον γλύπτη Frederic Auguste Bartholdi να σχεδιάσει ένα γλυπτό το οποίο θα έπρεπε να ολοκληρώσει το 1876 με τον εορτασμό των εκατό χρόνων της Διακήρυξης της  Αμερικανικής Ανεξαρτησίας. Το άγαλμα ονομάστηκε «Liberty Enlightening the World» και ήταν μια κοινή προσπάθεια μεταξύ Αμερικής και Γαλλίας.

Οι δύο χώρες συμφώνησαν ότι ο αμερικανικός λαός θα έχτιζε το βάθρο, και οι Γάλλοι θα ήταν υπεύθυνοι για το άγαλμα και τη συναρμολόγησή του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, η έλλειψη κεφαλαίων δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Στη Γαλλία, έγιναν πολλές προσπάθειες να μαζευτεί το ποσό που απαιτούνταν για τη δημιουργία ενός τέτοιου έργου. Χρήματα ήρθαν από δημόσιες προμήθειες, διάφορες μορφές ψυχαγωγίας, καθώς και λαχειοφόρο αγορά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, άρχισαν να συγκεντρώνουν τα αναγκαία κεφάλαια από θεατρικές εκδηλώσεις, εκθέσεις τέχνης και δημοπρασίες. Η ποιήτρια Emma Lazarus έγραψε το περίφημο σονέτο της «Ο Νέος Κολοσσός» το 1883 και τα έσοδα δόθηκαν για το βάθρο.

Το ποίημα της Emma Lazarus

Not like the brazen giant of Greek fame,
With conquering limbs astride from land to land;
Here at our sea-washed, sunset gates shall stand
A mighty woman with a torch, whose flame
Is the imprisoned lightning, and her name
Mother of Exiles. From her beacon-hand
Glows world-wide welcome; her mild eyes command
The air-bridged harbor that twin cities frame.

"Keep, ancient lands, your storied pomp!" cries she
With silent lips. "Give me your tired, your poor,
Your huddled masses yearning to breathe free,
The wretched refuse of your teeming shore.
Send these, the homeless, tempest-tost to me,
I lift my lamp beside the golden door!"

Αριστερά: το χέρι και ο πυρσός του Αγάλματος της Ελευθερίας σε εργαστήριο στο Παρίσι γύρω στο 1876. Δεξιά: το κεφάλι σε ένα στούντιο στο Παρίσι το 1880

Το πρόσωπο του Αγάλματος, που έφτασε σε 350 κομμάτια στη Νέα Υόρκη για να συναρμολογηθεί λίγο αργότερα

Εν τω μεταξύ στη Γαλλία, ο Bartholdi για να συνεχίσει, απαίτησε τη συνδρομή ενός μηχανικού για την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων που σχετίζονταν με το σχεδιασμό ενός τέτοιου κολοσσιαίου χάλκινου γλυπτού. Καταλληλότερος όλων θεωρήθηκε ο Alexandre Gustave Eiffel, σχεδιαστής του Πύργου του Άιφελ. Του ανατέθηκε λοιπόν να σχεδιάσει τον τεράστιο πυλώνα σιδήρου και το δευτερεύον σκελετικό πλαίσιο που θα επέτρεπε στο χάλκινο άγαλμα να συναρμολογηθεί και να σταθεί όρθιο.

  

Και αν στη Γαλλία δούλευαν εντατικά πάνω στη δημιουργία του αγάλματος, στην Αμερική, η συγκέντρωση χρημάτων για το βάθρο κυλούσε πολύ αργά. Τότε ο Joseph Pulitzer, πήρε την πρωτοβουλία να κάνει μια καμπάνια στην εφημερίδα του «The World», για να υποστηρίξει και να επισπεύσει τη συλλογή κεφαλαίων. Ο Πούλιτζερ χρησιμοποίησε την εφημερίδα του για να επικρίνει τόσο τους πλούσιους που αρνούνταν να χρηματοδοτήσουν την κατασκευή του βάθρου όσο και την μεσαία τάξη που είχε επικαλεστεί την άρνηση των πλουσίων. Η εκστρατεία του Pulitzer με τη σκληρή κριτική ήταν επιτυχής όσον αφορά την παροχή κινήτρων στους ανθρώπους της Αμερικής να δωρίσουν.

Το Άγαλμα της Ελευθερίας, ανάμεσα στις γαλλικές στέγες, έξω από το εργαστήριο του Bartholdi το 1884

Το Queen Mary περνά μπροστά από το Άγαλμα της Ελευθερίας στο παρθενικό του ταξίδι, 1η Ιουνίου 1936

Τα εγκαίνια του Αγάλματος της Ελευθερίας στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, στις 28 Οκτωβρίου, 1886. Μια στρατιωτική και ναυτική παρέλαση σηματοδότησε την εκδήλωση, υπό την προεδρία του Προέδρου των ΗΠΑ Grover Cleveland

Το γρανιτένιο βάθρο στο οποίο φιγουράρει το άγαλμα της ελευθερίας, σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Richard Morris Hunt το 1884, δωρίζοντας την αμοιβή του. Η χρηματοδότηση για το βάθρο ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 1885, και η κατασκευή του τον Απρίλιο του 1886. Το άγαλμα ολοκληρώθηκε στη Γαλλία τον Ιούλιο του 1884 και έφθασε σε 350 κομμάτια στο λιμάνι της Νέας Υόρκης σαν σήμερα το 1885 με τη γαλλική φρεγάτα «Isere».

Το άγαλμα ζυγίζει 228,456 τόνους και το ύψος του, χωρίς τη βάση, είναι 46,5 μέτρα, ενώ με τη βάση είναι 93. Στο εσωτερικό του, 168 σκαλιά επιτρέπουν την άνοδο στο κεφάλι, όπου υπάρχουν 25 παράθυρα, και άλλα 58 στο χέρι, που κρατάει τον πυρσό, ο οποίος το 1986 καλύφθηκε με λεπτά φύλλα χρυσού 24 καρατίων. Το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών αποφάσισε να τοποθετηθεί στη συγκεκριμένη νησίδα, από όπου είναι ορατό σε όποιον μπαίνει ή βγαίνει από το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Εγκαινιάστηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1886.

Τουρίστες κοιτάζουν το εσωτερικό της κορυφής του στέμματος στις 4 Αυγούστου 1946. Πολλοί από τους επισκέπτες στο μνημείο άφησαν την υπογραφή τους για να τιμήσουν την επίσκεψή τους στη Νέα Υόρκη

Μικρά σκάφη γύρω από το Άγαλμα της Ελευθερίας, που καλύπτεται από σκαλωσιές, για τις ανάγκες της ανακαίνισης, στις 4 Ιουλίου 1984

11η Σεπτεμβρίου του 2001

Πυροτεχνήματα την 4η Ιουλίου του 2000

  

Τον Μάιο του 1982, με πρωτοβουλία του Προέδρου Ronald Reagan, μια ομάδα Γάλλων και Αμερικανών αρχιτεκτόνων, σε συνεργασία με μηχανικούς και συντηρητές δούλεψαν πάνω στο σχεδιασμό της διατήρησης του αγάλματος στον επόμενο αιώνα. Το 1984, στήθηκαν σκαλωσιές γύρω από το εξωτερικό του αγάλματος και επισκευάστηκαν οι τρύπες στο χαλκό ενώ αφαιρέθηκαν και στρώματα χρώματος.

Οι σκουριασμένες ράβδοι σιδήρου, αντικαταστάθηκαν με ράβδους από ανοξείδωτο χάλυβα. Η φλόγα και το ανώτερο τμήμα της δάδας που είχε υποστεί σοβαρές ζημιές από το νερό, αντικαταστάθηκε με ένα ακριβές αντίγραφο. 

Ο ήλιος δύει πίσω από το άγαλμα

lifo