Κράνη οδηγών

Κράνη οδηγών

Μύθος 1: Τα κράνη προκαλούν τραυματισμούς στον αυχένα και το κρανίο.
Πραγματικότητα 1: Έρευνες δείχνουν ότι τα κράνη μειώνουν τους τραυματισμούς στο κρανίο και τη συχνότητα σοβαρών τραυματισμών του αυχένα. Τα κράνη ευθύνονται μόνο για τους 4 στους 100 τραυματισμούς κρανίου και αυχένα που είναι συνήθως μικρής βαρύτητας. Η ανάλυση αυτών των τραυματισμών δείχνει ότι η χρήση του κράνους είχε ως αποτέλεσμα την προστασία από ένα θανατηφόρο ατύχημα με μόνο αντάλλαγμα μια απλή θλάση ή μωλωπισμό.

Μύθος 2: Τα κράνη μειώνουν την ορατότητα.
Πραγματικότητα 2: Τα κράνη που τηρούν τις προδιαγραφές παρέχουν 2100 ορατότητα, ποσοστό που ισοδυναμεί με τη φυσιολογική περιφερική όραση. Στην πραγματικότητα, λιγότερο από 3% της περιφερική όρασης περιορίζεται από ένα κράνος. Ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση οι περισσότεροι μοτοσικλετιστές απλά στρέφουν το κεφάλι τους λίγο παραπάνω αν χρειαστεί, για να ελέγξουν την κίνηση.

Μύθος 3: Τα κράνη μειώνουν την ακουστική οξύτητα.
Πραγματικότητα 3: Ένας μοτοσικλετιστής που φοράει κράνος ακούει το ίδιο καλά ή ακόμα καλύτερα από κάποιον που δεν φοράει. Ο θόρυβος του ανέμου ή της μηχανής είναι ισχυρός και άλλα σημαντικά ηχητικά μηνύματα πρέπει να είναι πιο δυνατά για να ακουστούν από κάποιον που δεν φοράει κράνος. Αυτό σημαίνει ότι, οποιοδήποτε ήχος μπορεί να ακουστεί πάνω από τον αέρα και τη μηχανή χωρίς το κράνος, μπορεί να ακουστεί και αν φοράει κράνος.

Μύθος 4: Τα κράνη προστατεύουν μόνο μέχρι την ταχύτητα των 20 χλμ/ώρα, αφού σε αυτή την ταχύτητα γίνονται οι δοκιμασίες σύγκρουσης. Πραγματικότητα 4: Τα κράνη δοκιμάζονται σε αυτή την ταχύτητα, αλλά σχεδιάζονται για να αντέχουν σε μεγαλύτερες ταχύτητες. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τα αυτοκίνητα. Οι δοκιμασίες σύγκρουσης γίνονται με ταχύτητα 50 χλμ/ώρα, οι ζώνες ασφαλείας όμως μας προστατεύουν και σε ατυχήματα με μεγαλύτερη ταχύτητα.

Μύθος 5: Τα ατυχήματα με μοτοσυκλέτες αντιπροσωπεύουν το μικρότερο ποσοστό των ατυχημάτων, αφού οι μοτοσυκλέτες αποτελούν το μικρότερο ποσοστό των οχημάτων.
Πραγματικότητα 5: Οι μοτοσυκλέτες αποτελούν στη χώρα μας το 37% όλων των κυκλοφορούντων οχημάτων (επιβατικά, λεωφορεία, φορτηγά κλπ), ενώ τα θανατηφόρα ατυχήματα με μοτοσυκλέτες ξεπερνούν το 20% ποσοστό κατά πολύ μεγαλύτερο σε σύγκριση με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Επίσης, ο κίνδυνος θανατηφόρου ατυχήματος υπολογίζεται ότι είναι 20 φορές μεγαλύτερος στους μοτοσικλετιστές από ότι στους επιβάτες αυτοκινήτων.

Μύθος 6: Ο νόμος για τη χρήση του κράνους είναι παρέμβαση στην ελευθερία του ατόμου.
Πραγματικότητα 6: Στην πραγματικότητα η μη χρήση κράνους δίνει την ελευθερία στο μοτοσικλετιστή να ρισκάρει και να παίζει με το θάνατο και την αναπηρία.

Μπορούν όμως οι οικογένειες των τραυματισμένων και η κοινωνία να αντέξουν το τεράστιο οικονομικό, ψυχολογικό και ιατροκοινωνικό κόστος; Πως μπορούμε να ανακουφιστούμε από την αιμορραγία που προκαλεί η απώλεια τόσων ζωών; Από τη στιγμή του ατυχήματος η κοινωνία του παρέχει ιατρική περίθαλψη, του δίνει άδεια από την εργασία για το χρόνο αποκατάστασης της βλάβης και αν ο τραυματισμός του προκαλέσει μόνιμη αναπηρία, έχει ισόβια την ευθύνη.

Η σωστή αφαίρεση κράνους σε ατύχημα.

Ωραίες και οι βόλτες και οι μηχανές. Μιας και κυρίως κινούμαστε σε ομάδες, καλό θα είναι να γνωρίζουμε και μερικά πραγματάκια φροντίδας που μπορεί να μας χρειαστούν όπως, αφαίρεση κράνους. Γίνεται από 2 άτομα και πάει ως εξής:

1) Ένα άτομο σταθεροποιεί το κεφάλι και τον αυχένα τοποθετώντας τα χέρια του στις δυο πλευρές του κράνους, έτσι που τα δάχτυλά του να βρίσκονται στη γνάθο του πάσχοντος. Με αυτό εξασφαλίζουμε πως δεν θα ολισθήσει το κράνος δεξιά ή αριστερά όταν λύσου με ή κόψουμε τον ιμάντα πρόσδεσης (λουράκι) του κράνους κάτι το οποίο αναλαμβάνει το δεύτερο άτομο.

2) Αυτός που έλυσε τον ιμάντα (λουράκι) περνάει το χέρι του στο σαγόνι του πάσχοντος και το αγκαλιάζει από την μια πλευρά με τον αντίχειρα και την άλλη πλευρά με τα δάχτυλα .Με το ίδιο χέρι ασκεί πολύ ελαφριά πίεση στο κάτω μέρος του σαγονιού. Σκοπός είναι να κρατήσει έτσι το κεφάλι ακίνητο ώστε να αναλάβει δράση αυτός που κρατάει το κράνος στο βήμα 1.

3) Το άτομο που κρατάει το κράνος τραβάει τις πλευρές του κράνους προς τα έξω και με απαλές κινήσεις το ανασηκώνει. Το πιθανότερο είναι πως η μύτη του πάσχοντος θα ενοχλεί. Σε αυτή την περίπτωση ,αυτός που τραβάει το κράνος για να βγει, θα ανασηκώσει το κράνος απαλά προς τα πίσω και πάλι με απαλές κινήσεις μπρος-πίσω θα πρέπει να επιτύχει στην απελευθέρωση του κράνους.

4) Το άτομο που κρατάει το σαγόνι δεν κάνει κάτι άλλο πάρα μόνο υποστηρίζει την κεφαλή του πάσχοντος να είναι σε ευθεία με την σπονδυλική στήλη. Επικουρικά με το άλλο χέρι μπορεί να υποστηρίξει τον αυχένα του πάσχοντος… .Γεώργιος Καλόκληρος