06 Απριλίου 2014

ΤΡΟΠΑΙΑ ΣΤΑ ΡΗΧΑ: Η ΜΕΘΟΔΟΣ

ΤΡΟΠΑΙΑ ΣΤΑ ΡΗΧΑ: Η ΜΕΘΟΔΟΣ
Ψάρια τρόπαια στα ρηχά, δηλαδή χοντρά, γέρικα, σπάνιου μεγέθους, κυνηγιάρικα, όπως μαγιάτικα και λοιπά πελαγίσια, λαβράκια, γοφάρια, συναγρίδες, τσιπούρες, ροφοί, στήρες, μυλοκόπια, ακόμα και γκρανιοί.
Ναι, από όλα έχει ο μπαξές της ρηχοπατιάς. Δεν θα πω για το παρελθόν, αυτό πάει πέρασε, το παρόν όμως και το αύριο του ρηχού ψαροτούφεκου, έχει τη γοητεία του απρόβλεπτου, του δύσκολου, εκεί που μπορείς με τα ελάχιστα να πραγματοποιήσεις την πιο σπάνια σύλληψη, ακόμη και για τον πιο έμπειρο βαθύτη καρτερίστα.
Image and video hosting by TinyPic

Αποτελεί σχεδόν κανόνα πια πως, για να πιάσεις το ψάρι τρόπαιο πρέπει να διαθέτεις:
α) Μεγάλη άπνοια.
β) Ικανότητα να βουτάς στα βαθιά.
γ) Μεγάλο διπλολάστιχο -και βάλε- υπερόπλο.
δ) Μεγάλα ανθρακονημάτινα πέδιλα.
ε) Συχνά σκάφος.
ζ) Άριστη φυσική κατάσταση.
Τι θα λέγατε αν σας πρότεινα να πιάσετε το ψάρι τρόπαιο της ζωής σας με τα παρακάτω:
α) Καθόλου ή μέτρια απνεϊστική ικανότητα.
β) Σε ελάχιστο ή μηδενικό βάθος.
γ) Συμβατικό και νευρικό όπλο.
δ) Κοινά συμβατικά πέδιλα.
ε) Χωρίς σκάφος.
ζ) Με μέτρια φυσική κατάσταση.

Εξοπλισμός

Η στολή που θα χρειαστούμε στο ρηχό ψάρεμα πρέπει απαραιτήτως να είναι ανθεκτική, δηλαδή να έχει ενισχύσεις σε γόνατα και αγκώνες και εξωτερικά να καλύπτεται από φόδρα, λόγω της συχνής επαφής με τα βράχια. Το πάχος της το επιλέγουμε ανάλογα με την εποχή και καλό θα είναι να εφαρμόζει πάνω μας τέλεια. Το αν θα έχει χρώματα παραλλαγής ή είναι μονόχρωμη, έχει να κάνει πιο πολύ με την ψυχολογία και το γούστο μας, παρά με το πως μας βλέπουν τα ψάρια.
Τα πέδιλα, ακόμη και κοινά συμβατικά του εμπορίου από υλικά όπως πλαστικό και λάστιχο, με μέτριο μήκος, είναι αρκετά για να καλύψουν την ανάγκη μας, μιας και η χρήση τους όπως θα διαβάσετε παρακάτω είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Η μάσκα πρέπει να έχει μεγάλο οπτικό πεδίο και ακόμη μπορούμε χρησιμοποιήσουμε την απλή μονοκρύσταλλη, μιας και το βάθος είναι πολύ μικρό και δεν θα έχουμε πρόβλημα με την εξίσωση και τη διαφορά πίεσης στον θάλαμό της.
Το έρμα είναι αρκετό εδώ στα ρηχά, αφού πρέπει να βυθιζόμαστε άμεσα ακόμη και χωρίς πεδιλιά με ένα απλό σπάσιμο της μέσης. Προτιμήστε το βάρος πλάτης αποφορτίζοντας τη μέση σας από τα πολλά μολύβια και αποφύγετε τα βάρη στα πόδια, που μόνο κούραση μπορούν να προκαλέσουν.
Η σημαδούρα καλό θα είναι να συνδέεται με μια εκατονογδοντάρα πετονιά μήκους το πολύ πέντε μέτρα, χωρίς ανέμη, με ένα αποσπώμενο, όπου θα την ποντίζουμε λίγα μέτρα μακρύτερα από την περιοχή που κάθε φορά θα επιλέγουμε να ψαρέψουμε.
Το όπλο, ανάλογα με τη διαύγεια των νερών μπορεί να είναι έως και εκατό εκατοστά το πολύ, με μονό λάστιχο 19 ή 20 χιλιοστών, με λεπτή βέργα μέχρι 6,5 χιλιοστά πάχος, κατά προτίμηση με μονό αλλά μακρύ και ισχυρό φτεράκι για καλύτερη διατρητικότητα και λιγότερες τριβές. Φυσικά απαραίτητο είναι το μουλινέ, μιας και ο σκοπός μας είναι μεγάλα ψάρια, με αρκετά μέτρα νήμα.

Ψάρια και Τεχνικές

Βασικός κανόνας δεν μπορεί παρά να είναι η τεχνική της σιγής. Όταν κινούμαστε σε ελάχιστα βάθη, η κάθε μας κίνηση, ακόμη και το φύσημα του αναπνευστήρα, μπορούν να προκαλέσουν τη φυγή του υποψήφιου θηράματος, ακόμη και αν βρίσκεται πενήντα μέτρα μακρύτερα από εμάς. Η κίνηση των πεδίλων μας, πρέπει να είναι ελάχιστη και αυτά να λειτουργούν σαν πλοηγοί στην κατά τα άλλα ομαλή και παράλληλη με την ακτογραμμή πορεία μας. Με το ελεύθερο χέρι σπρώχνουμε το σώμα μας τόσο ώστε αυτό να κινείται χωρίς να προκαλεί παφλασμούς, ενώ μπορούμε να διακόπτουμε την πορεία μας ακόμη και με στατικά ολιγόλεπτα επιφανειακά καρτέρια, χρησιμοποιώντας για κάλυψη βράχια που ξενερίζουν και μπορούν να μειώσουν στο
μέγιστο την παρουσία μας.
Αν επιλέξουμε τόπους που συνορεύουν με έντονα κάθετα γκρεμίσματα ή τοίχους όπου μαζεύεται το ψιλό ντίζουμε λίγα μέτρα μακρύτερα από την περιοχή που κάθε φορά θα επιλέγουμε να ψαρέψουμε. Το όπλο, ανάλογα με τη διαύγεια των νερών μπορεί να είναι έως και εκατό εκατοστά το πολύ, με μονό λάστιχο 19 ή 20 χιλιοστών, με λεπτή βέργα μέχρι 6,5 χιλιοστά πάχος, κατά προτίμηση με μονό αλλά μακρύ και ισχυρό φτεράκι για καλύτερη διατρητικότητα και λιγότερες τριβές. Φυσικά απαραίτητο είναι το μουλινέ, μιας και ο σκοπός μας είναι μεγάλα ψάρια, με αρκετά μέτρα νήμα.

Ψάρια και Τεχνικές

Βασικός κανόνας δεν μπορεί παρά να είναι η τεχνική της σιγής. Όταν κινούμαστε σε ελάχιστα βάθη, η κάθε μας κίνηση, ακόμη και το φύσημα του αναπνευστήρα, μπορούν να προκαλέσουν τη φυγή του υποψήφιου θηράματος, ακόμη και αν βρίσκεται πενήντα μέτρα μακρύτερα από εμάς. Η κίνηση των πεδίλων μας, πρέπει να είναι ελάχιστη και αυτά να λειτουργούν σαν πλοηγοί στην κατά τα άλλα ομαλή και παράλληλη με την ακτογραμμή πορεία μας. Με το ελεύθερο χέρι σπρώχνουμε το σώμα μας τόσο ώστε αυτό να κινείται χωρίς να προκαλεί παφλασμούς, ενώ μπορούμε να διακόπτουμε την πορεία μας ακόμη και με στατικά ολιγόλεπτα επιφανειακά καρτέρια, χρησιμοποιώντας για κάλυψη βράχια που ξενερίζουν και μπορούν να μειώσουν στο
μέγιστο την παρουσία μας.
Αν επιλέξουμε τόπους που συνορεύουν με έντονα κάθετα γκρεμίσματα ή τοίχους όπου μαζεύεται το ψιλό άρα και πελαγίσια, μπορούμε με επιφανειακά καρτέρια και μεγάλες παραμονές στο ίδιο σημείο, με το όπλο μας κάθετα στο βυθό να ακολουθούμε την κίνηση των μικρόψαρων με αντίθετη φορά. Συνήθως οι αντιδράσεις των κυνηγημένων ψαριών μαρτυρούν και την πορεία των κυνηγών τους. Εφόσον υπάρχουν ρηχά σκαλοπάτια, μπορούμε να ενεδρεύσουμε κάνοντας συχνά καρτέρια με μικρούς χρόνους παραμονής, χωρίς όμως να προκαλούμε ταραχή στο δόλωμα με άτσαλες κινήσεις.
Με τη μέθοδο του ρηχού συρτού καρτεριού, αλλά ακουμπώντας στο κάθετο κομμάτι που συνορεύει με το πέλαγος, με ελάχιστες πεδιλιές, μπορούμε να αιφνιδιάσουμε τα μεγάλα μαγιάτικα που ξεκουράζονται αιωρούμενα δίπλα σε αυτό τις πολύ πρωινές ώρες. Σε διαφορετικούς βυθούς που συνορεύουν με ρέματα και ποτάμια, όπου η ακτογραμμή και το βάθος εκτείνονται ομαλά εναλλάσσοντας με άμμο, φυκιάδα και μεγάλα μονόπετρα που ξενερίζουν, μπορούμε να κυνηγήσουμε μεγάλα λαβράκια, τσιπούρες, γοφάρια, καραγκίδες σεβαστού μεγέθους και κάποιες στιγμές του χρόνου μυλοκόπια και γκρανιούς. Εδώ όμως ο
συντελεστής δυσκολίας ίσως είναι λίγο μεγαλύτερος, αφού το επιφανειακό καρτέρι δύσκολα θα αποδώσει. Αντί αυτού, κάνοντας ρηχά καρτέρια μέσα στη φυκιάδα και αδιαφορώντας για τα μικρά ψάρια, ιδιαίτερα τους κρύους και ανοιξιάτικους μήνες του χρόνου, θα συναντήσουμε μεγάλους γεννήτορες από αυτά τα είδη να κινούνται σχετικά νωχελικά και πιο δεκτικά προς τα καρτέρια μας.

Βασικός κανόνας δεν μπορεί παρά να είναι η «τεχνική της σιγής»

Το εωθινό (πολύ πρωί) ρηχό ψαροτούφεκο κρύβει ακόμα μια μεγάλη ευτυχία, αυτή της συνάντησης με μεγάλες συναγρίδες, από τέλη Φλεβάρη έως και το πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου. Ειδικά προς τα μέσα της άνοιξης, συναγρίδες με πολλά χρόνια στην πλάτη τους και μεγάλη όρεξη για την διαιώνιση του είδους τους, επιδίδονται σε ρηχά κυνηγητά, γεμάτα ανεμελιά, συχνά αδιαφορώντας για την παρουσία μας. Καρτέρια σε επιλεγμένα πόστα, με καλή κάλυψη και ελάχιστο βάθος μπορούν να δώσουν μεγάλα ψάρια, ενώ το επιφανειακό συρτό, όταν το ανάγλυφο της περιοχής το επιτρέπει (δηλαδή πολλά ξενέρια που δημιουργούν μικρούς κολπίσκους και ρηχές εσοχές) θα μας χαρίσει ανάλογες επιτυχίες.
Αν πάλι θέλουμε να κυνηγήσουμε μαυρόψαρα στα ρηχά, τότε το πρωινό ξύπνημα το ξεχνάμε, όπως ξεχνάμε και το μεσημεριανό γεύμα με το κορίτσι. Από τη στιγμή που θα βρίσκεται ο ήλιος στο απόγειό του και όχι στο κέντρο του ορίζοντα, τότε και οι χοντροί ροφοί θα επιλέξουν να κάνουν την ηλιοθεραπεία τους. Δηλαδή, ψάρια που μπορεί να συναντήσουμε σε ένα βαθύ κατέβασμα τις πρώτες ώρες της ημέρας, το μεσημέρι βρίσκονται στα ρηχά, απολαμβάνοντας την απογευματινή τους σιέστα.
Διαλέξτε τόπους που έχουν μεγάλες ξέρες, με πολλά μονόπετρα και κατρακύλια στην ακτογραμμή όπου καταλήγουν στα βαθιά. Με αγκουάτο από τα ρηχά μέχρι τα πρώτα σκαλοπάτια, σε μεσαίο βάθος, επιστρατεύστε το κατοστάρι σας και δείξτε σε ροφούς και στήρες τι σημαίνει εξαμισάρα γαλβανιζέ.

Επίλογος

Ο τόμος της ρηχοπατιάς έχει πολλές σελίδες διάβασμα, αλλά εμείς έχουμε την ευτυχία να ζούμε στην Ελλάδα, μια χώρα με τη μεγαλύτερη, αναλογικά με άλλες χώρες της Ευρώπης, ακτογραμμή. Απέραντα χιλιόμετρα έντονου παραθαλάσσιου ανάγλυφου είναι έτοιμα να σας χαρίσουν το ψάρι της ζωής σας. Ξεκινήστε το διάβασμα λοιπόν, το τρόπαιο περιμένει κάπου εκεί.


Κώστας Πανάρετος
(kpanaretos@yahoo.gr)