Γράφει ο: ΧΡΗΣΤΟΣ
ΣΑΛΤΟΓΙΑΝΝΗΣ*
Στον νέο
ενεργειακό σχεδιασμό βασικό κομμάτι πρέπει να αποτελέσουν και οι λεγόμενοι
ενεργειακοί συνεταιρισμοί ως κύριο συστατικό για την αναπαραγωγική
ανασυγκρότηση της χώρας.
Σύμφωνα λοιπόν
με το σχέδιο νόμου που αφορά τους Ενεργειακούς
Συνεταιρισμούς ή Ενεργειακές
Κοινότητες, θα δίνεται η δυνατότητα σε Δήμους, Περιφέρειες, επιχειρήσεις αλλά
και σε φυσικά πρόσωπα μέσω σχημάτων συνεργατισμού να δραστηριοποιούνται ως
παραγωγοί ενέργειας συμβάλλοντας έτσι στον ενεργειακό σχεδιασμό της εκάστοτε
περιοχής.
Μέσα από τις Ενεργειακές Κοινότητες (Ε.Κοιν.)
προωθείται η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, με σκοπό την παραγωγή,
αποθήκευση, ιδιοκατανάλωση καθώς και την διανομή ενέργειας.
Το πιο
σημαντικό, κατά την άποψή μου, σε ότι αφορά τα περί ενεργειακών συνεταιρισμών
είναι το γεγονός πως «ανοίγει ο δρόμος» ώστε οι Τ.Ο.Ε.Β. να μπορούν να
τοποθετούν φωτοβολταϊκές μονάδες, μονάδες διαχείρισης πρώτων υλών από βιομάζα
μέσω αξιοποίησης βιοαποικοδομήσιμων αστικών αποβλήτων (Α.Π.Ε.). με στόχο την
μείωση των χρεών τους.
Ειδικότερα,
οι Τ.Ο.Ε.Β. παρότι αποτελούν συνεταιριστικές οργανώσεις αναγκαστικής μορφής, θα
μπορούν μέσα από ιδία συμμετοχή ή από εγκεκριμένα σχέδια να χρηματοδοτούνται
για την εγκατάσταση Α.Π.Ε., γεγονός που θα δώσει το «έναυσμα» σε αρκετούς οργανισμούς
να απεγκλωβιστούν από το τέλμα που έχουν περιέλθει λόγω αυξημένων χρεών προς
την Δ.Ε.Η.
Καθώς αγροτική
παραγωγή δίχως δυνατότητα άρδευσης δεν μπορεί να υπάρξει και συνεκτιμώντας πως τα
τελευταία χρόνια αρκετοί οργανισμοί για λόγους που όλοι γνωρίζουν οδηγήθηκαν σε
καταστάσεις νοσηρότητας με ορισμένους ουσιαστικά να μην λειτουργούν, με
αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυνατότητα άρδευσης, ο νόμος περί ενεργειακών
κοινοτήτων καθίσταται επιτακτικός και συνάμα επιβεβλημένος για την αγροτική
οικονομία και παραγωγή.
