30 Απριλίου 2021

Από τον Άννα στον Καϊάφα και νίπτω τας χείρας




Ο καθένας μας κρύβει έναν παράδεισο μέσα του και στον τόπο που ζεί. Είναι κρίμα να του τον στερούν με δικαιολογίες πρόχειρες. Εδώ και πολλα χρονια, ισως και δεκαετίες, υπάρχει διαμαρτυρια για το δρόμο προς το Διόνι και τον καθαρισμό από τα αγριόχορτα, βάτα. Όλες οι οι προσπάθειες και αιτήσεις έπεσαν στο κενο. Μια το έργο ανήκει στο ΓΟΕΒ, η άλλη στην ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ, στο Δήμο Ι. Π. Μεσολογγίου και δεν ξέρω που αλλου. Η ουσία είναι ότι παντου λύνονται τα θέματα αλλά όχι εδώ, ουτε στο ράφι δε μπαίνει. Σήμερα πηρα τον φίλο μου Κ. Παζαρετο και πηγαμε μια βόλτα εκεί, ναι εκεί στην άγονη ζώνη και πραγματικα νιώσαμε μια ικανοποίηση μια ανακουφιση. Γιατί μας στερούν όσα επιθυμούμε για μια καλυτερη διάθεση; γιατί μας βάζουν συρματόπλεγμα; είναι θλιβερό οι υπευθυνοι να στέκονται άπραγοι και να Νηπτουν τας χείρας τους. 
Καλή Αναστάση
Ηλίας Λουκάς