Το Δουλίχι είναι εδώ

  Τὸ μεγαλύτερο νησὶ εἶναι (…ἦταν) τὸ Δουλίχιον (ἡ μετέπειτα Ἀκαρνανία ὡς νῆσος τότε) «πρὸς ἠῶ» (ἀνατολικῶς τῆς Λευκάδος-Ἰθάκης) – σκεφθῆτε πότε ἑνώθηκε ἡ Ἀκαρνανία μὲ τὴν Αἰτωλία λόγῳ προσχώσεων, κυρίως τοῦ ποταμοῦ Ἀχελώου, δηλαδὴ πόσο πίσω πρέπει νὰ πᾶμε στὸν χρόνο…    Τὸ Δουλίχιον δὲν ἀνῆκε στὴν ἐπικράτεια τοῦ Ὀδυσσέως. Εἶχε δικό του βασιλέα, τὸν Μέγη. Μάλιστα αὐτὸς ἐξουσίαζε καὶ τὶς ἱερὲς Ἐχινάδες νήσους, πρᾶγμα φυσικόν, ἀφοῦ βρίσκονται στὴν συνέχεια τῆς Ἀκαρνανίας: «Οἵ δ’ ἐκ Δουλίχοιο Ἐχινάων θ’ ἱεράων νήσων, τῶν δ’ αὖ ἡγεμόνευε Μέγης» (Ἰλιάς). Συνεισέφεραν στὸν Τρωικὸ πόλεμο 40 πλοῖα, πρᾶγμα ποὺ δικαιολογεῖται ἀπὸ τὴν μεγάλη ἔκτασι τοῦ Δουλιχίου. Ἐπίσης ἐξ αὐτοῦ προέρχονταν οἱ περισσότεροι μνηστῆρες (βλ. πίνακα). Τὸ αἴνιγμα «Δουλίχιον» καὶ «ἀκτὴ ἠπείροιο» ἔλυσε πρῶτος ὁ Γ.Παπακωνσταντίνου. Ἀπομένει ἡ Γεωλογικὴ ἔρευνα! MYLEFKADA

Το ΔΟΥΛΙΧΙΟ είναι ένα από τα μικρά νησιά του Ιονίου μεταξύ Κεφαλληνίας και Αιτωλοακαρνανικών ακτών. Ο Στράβων, 10, 458, χρησιμοποιεί για τα νησιά αυτά το όνομα ΕΧΙΝΑΔΕΣ νήσοι, και προσθέτει πως μία απ’ αυτές είναι το Δουλίχιο που επί των ημερών του λεγόταν ΔΟΛΙΧΑ. Βρισκόταν κοντά στην Αιτωλική πόλη Οινιάδες, και στις εκβολές του Αχελώου και απείχε από τον Αραξο εκατό στάδια. Πολλές από τις Εχινάδες είχαν ενωθεί με την αιτωλική παραλία εξ αιτίας των επιχώσεων του Αχελώου. Σήμερα τα νησιά αυτά που έχουν ελάχιστους μόνιμους κατοίκους υπάγονται στο δήμο Ιθάκης (με την Δολίχα του Στράβωνος ταυτίζεται συνήθως η Μάκρη, σε μικρή απόσταση βορειότερα των εκβολών του Αχελώου).

Ο ΦΥΛΕΑΣ, κατά τον Απολλόδωρο 2, 5, 5, είχε υποχρεωθεί από τον πατέρα του, τον ΑΥΓΕΙΑ, να εγκαταλείψει την Ήλιν, γιατί είχε επιβεβαιώσει ενώπιον των δικαστών τον ισχυρισμό του Ηρακλή, πως ο Αυγείας είχε υποσχεθεί μισθό προς τον Ηρακλή για τον καθαρισμό της Κόπρου. Ο Αυγείας ισχυριζόταν πως δεν υποσχέθηκε αμοιβή.

Επίσης ο Απολλόδωρος 2, 7, 2 λέει πως ο Ηρακλής, αφού εξόντωσε στις Κλεωνές τους Ακτορίωνες, ηγήθηκε εκστρατείας εναντίον της πόλης Ήλιδας, έδρας του Αυγεία. Κατέλαβε την πόλη, σκότωσε τον Αυγεία και τα παιδιά του και έδωσε την βασιλεία στον ΦΥΛΕΑ. Αυτού του Φυλέα ήταν γιος ο ΜΕΓΗΣ. Δηλαδή ήταν Ηλείος και αυτός.  [Όπως είδαμε όμως πιο πάνω, ΠΑΥΣΑΝΙΑ ΗΛΙΑΚΑ, τον Αυγεία διαδέχθηκε ο γιος του, ο Αγασθενης, και ο γιος του Φυλέα, ο Μέγης, εγγονός του Αυγεία, είναι ακόμα στο Δουλίχιο, κατά την Τρωική εκστρατεία. Οπότε ο Φυλέας ποτέ δεν πήρε την εξουσία της Ηλείας από τον Ηρακλή, και ο Απολλόδωρος κάνει λάθος]. «τύχησε γάρ ἐρχομένη νηῦς ἀνδρῶν Θεσπρωτῶν

ἐς Δουλίχιον πολύπυρον. ἔνθ’ ὃ γέ μ’ ἠνώγει πέμψαι

βασιλῆϊ  Ἀκάστῳ ἐνδυκέως˙»

 

«γιατί ἔλαχε νά φεύγει πλοῖο Θεσπρωτῶν

γιά τό σιτοπαραγωγό Δουλίχιο καί τούς πρόσταξε

νά μέ πᾶν ἐκεῖ τό δίχως ἄλλο, στόν βασιλιά τόν Ἄκαστο»

( ξ 334-336)

 

       Ο χαρακτηρισμός εδώ του Δουλιχίου ως «πολύπυρον» (με πολλά σιτηρά), ταιριάζει άνετα στην Ακαρνανία, με την ανάλογη γεωργική καλλιέργεια που υπάρχει μεταξύ Ιονίου πελάγους και Αχελώου, χάρη βέβαια και στην πολύτιμη βοήθεια του μεγάλου ποταμού. Στους παραπάνω στίχους της Οδύσσειας όμως, έχουμε και το δεδομένο, πως για να φτάσει κανείς ακτοπλοϊκός στο Δουλίχιο ξεκινώντας απ’ τη Θεσπρωτία, πρέπει απαραιτήτως να περάσει κοντά απ’ το νησί της ομηρικής Ιθάκης, όπου δήθεν αποβιβάσθηκε ο Οδυσσέας. Γνωρίζουμε ωστόσο με βεβαιότητα, πως πριν διανοιχτεί ο ισθμός μεταξύ Λευκάδας και ηπειρωτικής Ελλάδας, το 650 π.Χ. από τους Κορινθίους, η διέλευση των πλοίων απ’ αυτό το στενό, ήταν αδύνατη. Έτσι, την εποχή του Χαλκού για να πλεύσει κάποιος από τη Θεσπρωτία προς τα λιμάνια της Ακαρνανίας, ήταν υποχρεωμένος να ακολουθήσει τα δυτικά παράλια της Λευκάδας και να περάσει μεταξύ Λευκάδας και Κεφαλλονιάς. Εκεί, κάπου στη βόρεια Κεφαλλονιά (ίσως στην αρχαία Πάνορμο, το λιμανάκι του Φισκάρδο, το προσφιλέστερο για τα παραπλέοντα πλοία, σύμφωνα με τον Αν. Μηλιαράκη), θα μπορούσε να ισχυριστεί κάλλιστα ο πονηρός Οδυσσέας, ότι ξέφυγε από τους δουλεμπόρους του πλοίου που τον μετέφερε στο Δουλίχιο και κατέληξε ρακένδυτος στην Ιθάκη. Οπότε, έχουμε τώρα, την πλήρη επιβεβαίωση μας, στη γεωγραφική τοποθέτηση τόσο της ομηρικής Ιθάκης, στο νησί της Κεφαλλονιάς, όσο και της χώρας του Δουλιχίου με βασιλιά τον Μέγη, στην Ακαρνανία.

     Είναι επομένως λογικό, στην περιγραφή του Δουλιχίου στον κατάλογο με τα βασίλεια των Αχαιών, το Δουλίχιο να προσεταιρίζεται τις Εχινάδες νήσους, που πλέουν στα ανοιχτά της θάλασσας της Ήλιδας (Ηλείας).

 

«  Οἵ δ’ ἐκ Δουλιχίοιο, Ἐχινάων θ’ ἱεράων

νήσων, οἵ ναίουσι πέρην ἁλός Ἤλιδος ἄντα, »   (Β 625-626)

                                                                                          

 

 

     Οι Εχινάδες, είναι ως επί το πλείστον μικρές και άγονες νήσοι, ενώ αριθμούνται σε αρκετά πολλές, με διάφορα μεταξύ τους μεγέθη και σχήματα. Βρίσκονται μπροστά στις εκβολές του Αχελώου ποταμού και καλύπτουν ένα μεγάλο κομμάτι απ’ την παράλια ζώνη της Ακαρνανίας. Μαζί μ’ αυτήν, έχουν γεωγραφική θέση απέναντι απ’την Πελοπόννησο, ακριβώς στα ανοιχτά της θάλασσας που ορίζει η ακτογραμμή της βόρειας Ηλείας. Κανένα άλλο κράτος, δε θα αξίωνε ιδιοκτησιακά δικαιώματα πάνω στις Εχινάδες νήσους, ώστε να τις συμπεριλάβει στα εδάφη του, πλην αυτό που τις είχε άμεσα δίπλα του. Το βασίλειο της Ακαρνανίας δηλαδή ή όπως το ήξερε ο Όμηρος,το Δουλίχιο.

     Στην Ιλιάδα επίσης, βλέπουμε πως οι πολεμιστές του Μέγη ονομάζονται Επειοί.

 

«Στούς Ἐπειούς ὁ Μέγης, γιός τοῦ Φυλέα, προλάτης ἔστεκε,»  

(Ν 691)

 

     Επειός όμως, είναι η εθνική προσφώνηση των κατοίκων της Ήλιδας. Ενός άλλου αυτόνομου μυκηναϊκού βασιλείου, που πήρε φυσικά μέρος στον Τρωικό πόλεμο, όπως μας αναφέρεται στον «νηών κατάλογο».

 

«Οἵδ’ ἄρα Βουπράσιόν τε καί Ἤλιδα δῖαν ἔναιον

Είναι ευδιάκριτη, η χερσαία ένωση της Αιτωλοακαρνανίας με τη Λευκάδα και την Ηλεία και η ανεξάρτητη γεωγραφική εξέλιξη των απέναντι νησιών.

Σαφέστατα στην Ιλιάδα του Δουλιχιού τις Εχινάδες δεν μιλά; εκεί κι οι Οινιάδες.​

Του Οδυσσέα δώδεκα τα πλοία, σαράντα είχε ο Μέγητας στην Τροία όταν πήγε. Να το και το ΝΕΩΡΙΟ  εδώ που φτιάχτηκαν τα πλοία. Από τα χρόνια εκείνα με τείχος κουμπωτό όπως και στις Μυκήνες !​

Κι έδρα σ' ετούτο το μικρό νησί τις Οινιάδες; Τα πάντα όλα μια που τα νησιά πάνω από είκοσι θα είχανε Ομοσπονδία και κρύβανε ανάμεσα τα πλοία.​

...Κι από το λόφο του Κατσά, που τότε ήτανε χερσόνησος, είχανε ζέψει τα ρηχά νερά με διαδρόμους και με γεφύρια μυθικής τεχνογνωσίας.

Υπάρχουν πολλές μελέτες το που θα ήταν , οι δε Κεφαλλονίτες τα θέλουν όλα δικά τους , η ουσία είναι μια ότι αυτός ο απέραντος κάμπος που καλλιεργούσε βρισκόταν εδώ στον Τόπο μας .Φανταστείτε τον όταν η   στάθμη της θάλασσας  εκείνα τα χρόνια βρίσκονταν 50 μέτρα κάτω από την σημερινή,

γύρω στο 1200 π.Χ. Φωτογραφίες από την επίσκεψη μας με τον Κύριο Λάζαρο Τσόλκα και Δημήτρη Κοκοτό …..Η άποψη μας είναι ότι το Δουλίχι είναι εδώ.

 

 

 

 

«Το πουρνάρι τ΄ Αϊ- Νικόλα»

«Το πουρνάρι τ΄ Αϊ- Νικόλα»

Πάνω από διακόσια χρόνια παραστεκόταν στον άγιό του. Στους ξωμάχους, τους οδοιπόρους χάριζε πλούσια τον ίσκιο  και τη δροσιά του, στους δε πανηγυριώτες την αίσθηση ενός ευλογημένου τόπου. Αλλά ως εδώ!

Τον φετινό Αύγουστο, την ώρα που ο ήλιος έγερνε προς τη δύση του και τα νερά της θάλασσας του «Βγιονιού» βάφονταν κόκκινα, δεν άντεξε άλλο και σωριάστηκε στο χώμα. Οι εικόνες και τα καντήλια που κρεμούσαν οι απλοϊκοί χωριανοί μας στην κουφάλα του, αναπέμποντας μια προσευχή στον Αϊ-Νικόλα το Μετσοβίτη, δεν στάθηκαν ικανά να το κρατήσουν όρθιο. Τώρα, ο τσακισμένος κορμός του είναι σαν να σου λέει: Γιατί?

Ίσως ένα γερό υποστήριγμα στη βορινή πλευρά κι ένα φροντισμένο κόψιμο – κλάδεμα μερικών κλαδιών να του χάριζαν κάμποσα χρόνια ακόμα.

Κι εδώ θα ήθελα, φίλε κατοχιανέ, όπου κι αν βρίσκεσαι, να σου θυμίσω ότι αρκετές φορές η αδιαφορία και η αδράνειά μας είχαν ως αποτέλεσμα να εξαφανιστούν ή καταστραφούν κομμάτια της μακρόχρονης πολιτιστικής διαδρομής του χωριού μας και του φυσικού μας περιβάλλοντος. Και μην παραξενευτείς , που και σήμερα ακόμη εμείς οι ίδιοι οι κατοχιανοί, γκρεμίζουμε τις αρχαίες πύλες του Τρικαρδόκαστρου, τη μία μετά την άλλη, αφήνουμε να καταρρεύσουν τα κελιά του Μοναστηριού της Ζωοδόχου Πηγής (Παναγία), ξεθεμελιώνουμε ιστορικά ξωκλήσια όπως του Αϊ-Μάρκου στις νοτιοανατολικές πλαγιές του Τρίκαρδου και της «Παναούλας», κόβουμε αιωνόβια πεύκα και εξαφανίζουμε τα πέτρινα λιοντάρια από το αρχοντικό του Γουλιμή, που όλο το νότιο περιτείχισμά του απειλείται με κατάρρευση, μετατρέπουμε τον περιβάλλοντα χώρο της Κούλιας (Βυζαντινός πύργος – πύργος της κυρά-Βασιλικής) σε σκουπιδότοπο, αφήνοντας το τείχος του να αργοσβήνει κ.λ.π κ.λ.π.

Και προκύπτει το ερώτημα: Θα αφήσουμε να συνεχιστεί αυτή η θλιβερή κατάσταση που δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν από μας και πρωτίστως σ΄ αυτούς που αναλαμβάνουν υπεύθυνες θέσεις ή εκπροσωπούν τις τοπικές αρχές, πολιτικές και εκκλησιαστικές ? Μήπως, ήρθε η στιγμή, έστω και καθυστερημένα, να αφυπνιστούμε και να σταματήσουμε να πληγώνουμε άλλο αυτό το όμορφο κομμάτι της μικρής μας γης?

Γιατί, τελικά, τι στην ευχή θα παραδώσουμε στις νεότερες γενιές των κατοχιανών, την εγκατάλειψη και την καταστροφή?

Τα ίδια τα παιδιά μας, που μελετούν την ιστορία της «βραχοστύλωτης Κατοχής» θα μας πουν μια μέρα: «Αιδώς, Αργείοι » που μεταφράζεται σε : «Ντροπή μας , Κατοχιανοί».

Οι φωτογραφίες που αναρτώνται στη σελίδα είναι για επιβεβαίωση των όσων αναφέρω και ίσως για προβληματισμό και δράση.

 

Με φιλικούς χαιρετισμούς και αγάπη σε όλους του απανταχού Κατοχιανούς

Γεώργιος Ρόμπολας – δάσκαλος

 

Σημ: Ηλία, ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.

 

~ Πλεονεκτήματα του να ζει κάνεις στην επαρχία

 

~        9 λόγοι να επιστρέψει κάνεις στο «χωριό»    * Χαμηλότερο κόστος διαβίωσης και στέγασης – Τα ενοίκια στέγασης, η μίσθωσης επαγγελματικού χώρου στην επαρχία είναι συγκριτικά φθηνότερα από αυτά των πόλεων, το ίδιο ισχύει και για τις τιμές διάθεσης των προϊόντων.   * Εύκολη πρόσβαση σε τρόφιμα, αγαθά, ύλες και άλλους φυσικούς πόρους - Ενδεικτικά μπορεί κανείς εύκολα να παράγει τα δικά του τρόφιμα, να διασφαλίσει τις ενεργειακές του ανάγκες για το χειμώνα κ.α   * Υπάρχει έλλειψη εξειδικευμένων επαγγελμάτων - Ως εκ τούτου υπάρχουν και προοπτικές απασχόλησης για όποιους επιθυμούν να αναλάβουν ιδιωτικές πρωτοβουλίες ιδρύοντας επιχειρήσεις που θα στελεχώσουν τα κενά αυτά στη τοπική αγορά   * Η φορολογία σχετικά με αγροτικές δραστηριότητες είναι χαμηλότερη - Έτσι η ενασχόληση με τη γη ίσως συνιστά μια καλή διέξοδο για ανέργους των πόλεων 

* Πολύ χαμηλά ποσοστά εγκληματικότητας   * Καθαρότερη ατμόσφαιρα και καλύτερες συνθήκες υγιεινής    * Στενότερη επαφή με τη Φύση   * Περισσότερος χώρος   * Πιο ήρεμοι ρυθμοί ζωής Κώστας Λαγούδης 

Άγιο Πνεύμα Κατοχής

Ένας Ιερός τόπος με δυνατό συναίσθημα των Κατοχιανών. Από την περίοπτη θέση που κατέχει βλέπεις την μισή Αιτωλοακαρνανία   και νοτιοδυτικά το απέραντο γαλάζιο από Άραξο, τα νησιά του Ιονίου και τις Εχινάδες Νήσους .Είναι δυνατόν αυτός ο τόσο πλουσιοπάροχος τόπος  με εκείνα τα θεμέλια που έχει να μην έχει ιστορία ; 

Από το Ομηρικό Έπος έχουμε διαβάσει περί Δουλίχιου η Δουλίχι δίπλα στις Εχινάδες ( Ιλιάδα Β στίχοι 625-630) ότι πήραν μέρος με 40  μαύρα πλοία .Από την Οδύσσεια ( στίχοι π 245-251) μεταξύ των άλλων μνηστήρων ήταν και 52 μάγκες Δουλίχιοι  που πήγαν γαμπροί για την Πηνελόπη εν απουσία του Οδυσσέα .Μήπως λοιπόν  το περιζήτητο ιστορικό  Δουλίχι εκτεινόταν από τον Κατσά μας έως την Παναγία του Λεσινίου ; είναι δυνατόν να αναφέρονται όλα τα εδώ γύρω μέρη και να υπάρχουν έως σήμερα και μόνο το Δουλίχι να έχει εξαφανιστεί και να μην υπάρχει; Η μάλλον έχει  δίκιο ο Κύριος Λάζαρος Τσόλκας..Φώτο από σημειώσεις του Κυρίου Τσόλκα. 

 

λάβαμε και δημοσιεύουμε....Σύλλογος Νεολαίας Κατοχής Οινιαδών

 

https://www.facebook.com/groups/617350398818902/permalink/730275654193042/