Αναλυτικά το πλήρες πρόγραμμα του πρωταθλήματος της Α΄ Κατηγορίας

1η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ - ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ - ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ - Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ - ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ - Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΡΕΠΟ: ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ 2η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ - ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ - ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ - ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ - ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ - Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 - Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ - Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ ΡΕΠΟ: ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ 3η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ - ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ - ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ - ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ - ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ - Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 - ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ ΡΕΠΟ: ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ 4η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ - ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ - ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ - ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ - Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ - Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ - ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 ΡΕΠΟ: Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ 5η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ - ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ - ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ - ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ - ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ - ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 - ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ - Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ ΡΕΠΟ: ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ 6η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ - ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ - Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ - Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ - Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ - ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΡΕΠΟ: Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ 7η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ - Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ - ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ - ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ - ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 - ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ - ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ - ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ ΡΕΠΟ: ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ 8η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ - ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ - Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ - ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ - Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ - ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ ΡΕΠΟ: ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ 9η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ - Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ - Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 - Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ - ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ - ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ - ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ - ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ ΡΕΠΟ: ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ 10η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ - ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ - Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ - ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ - ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ - ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ ΡΕΠΟ: ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ 11η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ - ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ - Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ - Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ - ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ - ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ - ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ ΡΕΠΟ: Α.Ο ΡΗΓΑΝΑ 12η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ - ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 - ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ - ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ - ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ - ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ - ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ - ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ ΡΕΠΟ: Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ 13η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ - Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ - ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ - Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ - Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ - Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ - ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ ΡΕΠΟ: ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 14η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ - ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ - ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 - ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ - ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ - ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ - ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ - ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ ΡΕΠΟ: ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ 15η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ - ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΣΤΑΚΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΜΕΔΕΩΝ ΚΑΤΟΥΝΑΣ - Α.Ο. ΛΥΓΙΑΣ ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ - ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΡΜΟΥ 1957 ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ - ΘΥΕΛΛΑ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ - Α.Ο. ΧΑΛΚΕΙΑΣ Α.Ο. ΡΗΓΑΝΑ - Α.Ε. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ ΡΕΠΟ: ΑΧΕΛΩΟΣ

Στα τμήματα υποδομής της Παναχαϊκής ο Αντώνης Ζήκος

Ανοδική πορεία για τον δικό μας Αντώνη Ζήκο που η πολύ καλή του δουλειά επιβραβεύεται. Τα συγχαρητήριά μας.

Υπεύθυνος στα τμήματα υποδομής της Παναχαϊκής ο Αντώνης Ζήκος Τετάρτη, 29/08/2018 Στα τμήματα υποδομής της Παναχαϊκής ο Αντώνης Ζήκος Υπεύθυνος των τμημάτων υποδομής της Παναχαϊκής θα είναι τη νέα χρονιά ο Αντώνης Ζήκος. Ο Αιτωλοακαρνάνας τεχνικός συμφώνησε με την πατρινή ομάδα και αναλαμβάνει τα τμήματα υποδομής του συλλόγου. Ο Αντώνης Ζήκος πέρσι ήταν στον πάγκο του Ωλενιακού και τεχνικός διευθυντής στη Θύελλα Πατρών. Στο παρελθόν έχει δουλέψει σε ομάδες της Πάτρας και της Αιτωλοακαρνανίας έχοντας καθίσει στον πάγκο του Τρίκαρδου Κατοχής, του Ομήρου Νεοχωρίου, του Άρη Αιτωλικού και του Ναυπακτιακού Αστέρα στο Νομό μας. Τα τελευταία χρόνια ο Ζήκος έχει δουλέψει σε τμήματα υποδομής ομάδων έχοντας αναδείξει νεαρούς παίκτες και το γεγονός αυτό ήταν που εκτιμήθηκε από την Παναχαϊκή και τον ενέταξε στα τμήματα του συλλόγου.

Απεβίωσε ο Γεώργιος Μαχαλιώτης του Κων/νου 88 ετών

Απεβίωσε ο Γεώργιος Μαχαλιώτης του Κων/νου 88 ετών και η νεκρώσιμος ακολουθία θα γίνει τη Δευτέρα 27/8/2018 & ώρα: 10:00πμ στον Ι. Ν. Αγ. Δημητρίου Κατοχής. Η σωρός θα βρίσκεται στο Ναό 9:00 πμ

Καθήκοντα Προέδρου και Τοπικού Συμβουλίου με το Νέο Νόμο

για κάθε Διαμέρισμα του Δήμου θα μπορούμε να ψηφίζουμε άλλο Πρόεδρο και άλλο Δήμαρχο

Απεβίωσε ο Γεώργιος Όρφανος (Νάρκας)

Απεβίωσε ο Γεώργιος Όρφανος (Νάρκας) του Ιωάννου σε ηλικία 81 ετών και η νεκρώσιμος ακολουθία θα γίνει στον Ι. Ν. Αγ. Δημητρίου Κατοχής την Τετάρτη 22/8/2018 & ώρα 11:00πμ, η σωρός θα βρίσκεται στο Ναό 10:00πμ

Καλό παράδεισο θειά Ζαφείρω

Άργησα να πληροφορηθώ ότι η θεια-Ζαφείρω Ψαράκη έφυγε στις 15 Αυγούστου απ' τη ζωή σε ηλικία 88 ετών. Ήταν μια καλοσυνάτη γυναίκα που έμεινε νωρίς χήρα και με διάφορα προβλήματα υγείας που χωρίς να παραπονιέται πάντα έδινε περισσότερη έμφαση στην επικοινωνία και στο χαμόγελο. Αυτοί οι φτωχοί στα υλικά αγαθά είναι πλουσιότεροι άνθρωποι και ένιωθαν ευρύχωροι μέσα στα λίγα τετραγωνικά που κατοικούσαν. Τα τελευταία της χρόνια ζούσε σε μια ανηψιά της στο Αιτωλικό.

Καλό ταξίδι θεια-Ζαφείρω

"ΟΣΙΡΙΣ : ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ"

ΕΛΠΙΔΑ ΝΟΥΣΑ

Όσιρι = "Ούνοφρις",δηλαδή "ο καλός",λόγω του ότι ήταν δίκαιος,σωστός και μετέδωσε  τον πολιτισμό και στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό έγινε παίρνοντας για συνοδεία του τον Θωθ (Θεό της Σελήνης), τον Άνουβι (γιο του από την αδελφή του Νέφθυς) και τον Οφόι ξεκινώντας ένα μεγάλο ταξίδι για να εκπολιτίσει την Ασία.

Κατάφερε να εκπολιτίσει όλα τα κράτη με οδηγό του την δικαιοσύνη,την πραότητα και τη μουσική. 

Το βασίλειό του κατά την διάρκεια της απουσίας του δεν είχε μείνει ακέφαλο. Η σύζυγος και αδελφή του,Ίσιδα τον αντικατέστησε επάξια.

-----

Ενώ ο Όσιρις συμβόλιζε το φως ,την ειρήνη και το καλό,ο αδερφός του, Σετ συμβόλιζε τα ακριβώς αντίθετα, δηλαδή το σκοτάδι,τη βαρβαρότητα και τον πόλεμο!

Όταν ο Όσιρις γύρισε από το ταξίδι εκπολιτισμού,για την επιστροφή του, ο  Σετ, οργάνωσε ένα μεγάλο συμπόσιο με απώτερο σκοπό να τον σκοτώσει και να πάρει το θρόνο του.

Έχοντας οργανώσει το σχέδιο με 72 ακόμα συνωμότες, κατά τη διάρκεια του συμποσίου διέταξε να φέρουν ένα πανέμορφα κατεργασμένο κιβώτιο, το οποίο θα ανήκε σε αυτόν που θα χωρούσε ακριβώς μέσα του.

Ο Όσιρις,που δεν υποψιαζόταν  τη συνομωσία του αδελφού του μπήκε στο κιβώτιο. Τότε οι συνωμότες έκλεισαν και κάρφωσαν το καπάκι του κιβωτίου και το πέταξαν στο Νείλο. 

Το ρεύμα του ποταμού το έφερε στις ακτές της Φοινίκης στη ρίζα ενός αλμυρικιού,που μεγαλώνοντας το έκρυψε στον κορμό του. Όταν ο βασιλιάς της περιοχής έριξε το δέντρο για να το χρησιμοποιήσει στο χτίσιμο των ανακτόρων του, άρχισε να αναδύεται ένα υπέροχο άρωμα!Η Ίσιδα οσφρήστηκε αυτή την ευωδιά και κατάλαβε πως εκεί βρισκόταν ο Όσιρις. 

Τον μετέφερε πίσω στην Αίγυπτο και τον έκρυψε από τη μανία του Σετ, αφού πρώτα χρησιμοποιώντας τη μαγεία γονιμοποιήθηκε από το νεκρό Όσιρι και έφερε αργότερα στη ζωή το γιο τους Ώρο.

 Ο μύθος θέλει τον Σετ κυνηγώντας μια μέρα να βρίσκει τυχαία το κουτί-φέρετρο του Όσιρι και για να απαλλαγεί μια και καλή από αυτόν, να τον διαμελίζει σε 7 ή 14 κομμάτια και να τα σκορπάει στους τέσσερις ανέμους.

Η Ίσιδα κάνοντας έρευνες βρήκε τα κομμάτια του εκτός από το φαλλό, τον οποίο ο μύθος θέλει να τον έφαγε το ψάρι οξύρρυγχος. 

Με τη βοήθεια της Νέφθυς, του Άνουβι, του Θωθ και του γιου της Ώρου  προσάρμοσε τα μέλη του Όσιρι και τον επανέφερε στη ζωή κάνοντάς τον αθάνατο.

Αναστημένος πλέον και ενώ μπορούσε να επανακτήσει τον θρόνο του στην Αίγυπτο, αποσύρθηκε στα Ηλύσια Πεδία όπου υποδεχόταν τις ψυχές των δικαίων και βασίλευε επί των νεκρών.

 Ο Ώρος όταν έφτασε σε ηλικία που μπορούσε να πολεμήσει, προετοιμάστηκε για τον πόλεμο εναντίον του Σετ. Ο πόλεμος κράτησε χρόνια μέχρι που επενέβη ο Θωθ, βασιλιάς της Σοφίας,ο οποίος χώρισε την Αίγυπτο σε δύο κομμάτια και έδωσε την Κάτω Αίγυπτο (γόνιμο έδαφος) στον Ώρο και την Άνω Αίγυπτο (έρημο) στο Σετ.

----------

Ο μύθος είναι μια αλληγορική διήγηση μέσα από την οποία ξεπετάγονται τα στοιχεία του καλού και του κακού, της ανάστασης, της αθανασίας.

Ο Όσιρις είναι το Φως και ο Σετ το σκότος. 

Η αιώνια πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό.

Το καλό είναι ικανό  να ανασυνθέσει τις ιδιότητες – μέλη του διαμελισμένου Οσιρι, να τον αναστήσει και να τον καταστήσει αθάνατο.

 Αντίστοιχος μύθος είναι ο αρχαιοελληνικός μύθος του Διονύσου ο οποίος κοιμάται (πεθαίνει) το φθινόπωρο και εγείρεται (ανασταίνεται) την άνοιξη καθώς και ο μύθος της Περσεφόνης που μισό χρόνο μένει στον κάτω κόσμο και μισό χρόνο επιστρέφει στον επάνω κόσμο.

      

Παρατηρούμε,επισης πως παρά το γεγονός ότι ο Σετ  έβλαψε τον Όσιρη, τελικά δεν αδικείται και του παραδίνεται το μισό βασιλειο,ενώ το άλλο μισό δίνεται στον Ωρο,κι έτσι αντιλαμβανόμαστε ότι το λευκό και το μαύρο δεν είναι αντίπαλα χρώματα αλλά αναγκαίο συμπληρωματικό το ένα του άλλου.

Και για να γίνω πιο κατανοητή θα αναφερθώ στο  παράδειγμα του σπόρου.

 Πρέπει να ταφεί κάτω απο τη γη , να αλλοιωθεί και έπειτα από το φως του ήλιου να αναγεννηθεί,να βλαστήσει,να καρποφορήσει...

--------

Για τους αρχαίους αιγύπτιους ο αριθμός 7,ήταν ιερός και συμβολίζει την τελειότητα και την ολοκλήρωση!!!

Έτσι,ο διαμελισμός του Οσιρι γίνεται σε 7 ή 14 κομμάτια συμβολίζοντας την πολλαπλότητα από την ενότητα.

Ο Όσιρις θεωρήθηκε πνεύμα της βλάστησης, που πεθαίνει και αναγεννάται αδιάκοπα, καθώς ο Όσιρις συμβολίζει το σιτάρι, το αμπέλι και τα δέντρα. Συμβολίζει επίσης τον Νείλο, που κάθε χρόνο πλημμυρίζει, το φως του ήλιου, που σβήνει κάθε βράδυ και αναγεννάται λαμπρό κάθε αυγή. Η εχθρότητα μεταξύ των δύο αδελφών Όσιρι και Σετ θεωρείται πως συμβολίζει την τάση της ερήμου να καλύψει με άμμο την καλλιεργημένη γη, τους καταστροφικούς καυτούς ανέμους κατά της βλάστησης, την αέναη επίθεση της ξηρασίας εναντίον του γονιμοποιού νερού, τον πόλεμο του σκότους εναντίον του φωτός.

Ωστόσο ο Όσιρις έγινε δημοφιλής ως θεότητα των νεκρών, διότι πρόσφερε στους πιστούς του την ελπίδα για μια αιώνια και ευτυχισμένη ζωή, σε έναν άλλο κόσμο δικαιότερο και αγαθότερο.

Η ανάστασή του ειναι η αναγέννηση,η ελπίδα για μια μεταθανάτια ζωή και γενικά  τονίζει τη δύναμη της κυκλικής φάσης της ζωής.

 Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι ήταν ο πρώτος λαός που υποστήριξε ότι η ψυχή είναι αθάνατη και ότι μετά το θάνατο του ανθρώπινου σώματος η ψυχή ξαναγυρίζει σε σώμα ζώου και αφού περάσει από όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου επιστρέφει ξανά σε ανθρώπινο σώμα. Η ολοκλήρωση της εξέλιξης κρατούσε 3000 χρόνια και η μετενσάρκωση αφορούσε τους Φαραώ, τους Ιερείς και τους ευγενείς.

Στην επόμενη ανάρτηση θα αφήσουμε για λίγο τις αιγυπτιακές θεότητες και δοθείσης της ευκαιρίας θα αναφερθούμε στις αντιλήψεις περι ψυχής,στην ταφική θρησκεία και τις πιστεις για  τη μεταθανάτια ζωή .

Έως τότε σας εύχομαι να περνάτε όμορφα!

ΠΗΓΕΣ : "Αιγυπτιακή μυθολογία" Κλεοβ.Αναγνωστίδη,

Εγκυκλ.Πάπυρος-Larousse-Britannica,Wikipedia , www.iefimerida.gr

15 Αυγούστου 1940: Ο τορπιλισμός της «Έλλης»

Τον Αύγουστο του 1940 ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κόντευε να συμπληρώσει ένα χρόνο.

Η Ελλάδα, την οποία κυβερνούσε δικτατορικά ο Ιωάννης Μεταξάς, μπορεί να τηρούσε ουδέτερη στάση, αλλά ήταν εμφανές ότι βρισκόταν στο πλευρό της Αγγλίας, που εκείνη την περίοδο δοκιμαζόταν σοβαρά από τις αεροπορικές επιθέσεις της «Λουφτβάφε». Η φασιστική Ιταλία, σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας, με τον ισχυρό στόλο της διεκδικούσε την πρωτοκαθεδρία στις θάλασσες της Μεσογείου από τη Μεγάλη Βρετανία.

Η διαταγή για τον τορπιλισμό της «Έλλης», ενός ελαφρού καταδρομικού πλοίου («ευδρόμου» με την ορολογία του μεσοπολέμου), δόθηκε από την ιταλό διοικητή των Δωδεκανήσων Τσέζαρε Μαρία Ντε Βέκι, ηγετικό στέλεχος του Φασιστικού Κόμματος της Ιταλίας και πρέπει να ήταν σε γνώση του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι. Το ιταλικό υποβρύχιο «Ντελφίνο» με διοικητή τον υποπλοίαρχο Τζουζέπε Αϊκάρντι ξεκίνησε από τη ναυτική βάση στο Παρθένι της Λέρου το βράδυ της 14ης Αυγούστου, με αποστολή να πλήξει εχθρικά πλοία στην Τήνο, τη Σύρο και στη συνέχεια να αποκλείσει τη Διώρυγα της Κορίνθου.

Τις πρωινές ώρες της 15ης Αυγούστου το ιταλικό υποβρύχιο βρέθηκε έξω από το λιμάνι της Τήνου «εν καταδύσει», με σκοπό να τορπιλίσει τα επιβατικά πλοία «Έλση» και «Έσπερος», που μετέφεραν προσκυνητές, αλλά οι Ιταλοί τα θεωρούσαν οπλιταγωγά και συνεπώς εχθρικά. Από το περισκόπιο ο Αϊκάρντι είδε να καταφθάνει στο λιμάνι ένα πολεμικό και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, όπως δήλωσε μετά τον πόλεμο. Επρόκειτο για το καταδρομικό «Έλλη», που κατέπλεε στην Τήνο για τις εορταστικές εκδηλώσεις της Μεγαλόχαρης.

Στις 8.25 π.μ., λίγη ώρα πριν από τη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας κι ενώ στην παραλία υπήρχε πολύς κόσμος, το «Ντελφίνο» έπληξε με τρεις τορπίλες το ελληνικό πολεμικό πλοίο. Η μία μόνο τορπίλη βρήκε στόχο, αλλά έπληξε καίρια το ελληνικό πλοίο στο μηχανοστάσιο και τις δεξαμενές πετρελαίου. Μία ώρα αργότερα, το «Έλλη» βυθίστηκε, παρά τις προσπάθειες του πληρώματος να το κρατήσουν στον αφρό. Οι άλλες δύο τορπίλες αστόχησαν και εξερράγησαν στην προκυμαία. Από την επίθεση του «Ντελφίνο» σκοτώθηκαν ένας υπαξιωματικός και οκτώ ναύτες του «Έλλη», ενώ οι τραυματίες ανήλθαν στους 24. Μία γυναίκα, που βρισκόταν στην παραλία, πέθανε από καρδιακή προσβολή μετά την έκρηξη της δεύτερη τορπίλης στην προκυμαία.

Μετά την εκτέλεση της αποστολής του, το «Ντελφίνο» απομακρύνθηκε χωρίς να γίνει γνωστή η ταυτότητά του. Μετά από λίγες ώρες κατέπλευσε στη Σύρο, αλλά αναχώρησε αμέσως άπρακτο, καθώς δεν υπήρχε κανένα πλοίο στο λιμάνι του νησιού. Το «Ντελφίνο» επέστρεψε εσπευσμένως στη Λέρο με διαταγή των ιταλικών αρχών, ακυρώνοντας την αποστολή του στην Κόρινθο. Η επιχείρηση δεν φαίνεται να ήταν σε γνώση των πολιτικών αρχών της Ρώμης (πλην ίσως του Μουσολίνι). Ο υπουργός Εξωτερικών, Γκαλεάτσο Τσιάνο, έγραψε στα απομνημονεύματά του ότι η βύθιση του ελληνικού πλοίου οφείλεται στη θρασύτητα του Ντε Βέκι.

Η έρευνα που διενήργησαν δύτες του Πολεμικού Ναυτικού, έδειξε ότι η τορπίλες ήταν ιταλικές και επομένως η επίθεση έγινε από ιταλικό υποβρύχιο. Η κυβέρνηση Μεταξά τήρησε απόλυτα μυστικό το πόρισμα της έρευνας, για να μην προκαλέσει την Ιταλία και διαταράξει την ουδετερότητα της Ελλάδας. Τελικά, δημοσιοποιήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1940, δύο ημέρες μετά την ιταλική επίθεση εναντίον της Ελλάδας. Παρά ταύτα, από την πρώτη στιγμή η ελληνική κοινή γνώμη δεν είχε καμία αμφιβολία για την εθνικότητα του υποβρυχίου.

Το 1950, στο πλαίσιο των πολεμικών επανορθώσεων, η Ιταλία παραχώρησε στην Ελλάδα το ελαφρύ καταδρομικό «Ευγένιος της Σαβοίας» (Eugenio Di Savoia), το οποίο μετονομάστηκε σε «Έλλη» τον Ιούνιο του 1951 και ύψωσε την ελληνική σημαία. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘50 το ναυάγιο του «Έλλη» ανελκύστηκε τμηματικά και πουλήθηκε για παλιοσίδερα (σκραπ). Το 1985 Έλληνες δύτες ανακάλυψαν στο βυθό της Τήνου τα απομεινάρια της ιταλικής τορπίλης που βύθισε το «Έλλη». Το εύρημα εκτίθεται στο Ναυτικό Μουσείο Πειραιά.

Πηγή: sansimera.gr

Η Παναγία η Φιδούσα: Κάθε 15αύγουστο τα φίδια προσκυνούν τη Θεοτόκο (Βίντεο- Φωτογραφίες)

Του Αντρέα Πολυκάρπου

Κάθε χρόνο, στις 15 Αυγούστου ημέρα της Κοίμησης της Θεοτόκου το νησί της Κεφαλονιάς επισκέπτονται όχι μόνο δεκάδες πιστοί αλλά και δεκάδες φίδια προκειμένου να ασπαστούν την Παναγία τη Φιδούσσα.

Η μικρή Ιερά Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, βρίσκεται στο χωριό Μαρκόπουλο της νότιας Κεφαλονιάς, είναι πλέον γνωστή σε όλον τον κόσμο λόγω του ανεξήγητου θαύματος που λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο από τις 6 ως τις 15 Αυγούστου.

Κάθε χρόνο, μικρά γκρίζα φιδάκια, με το μήκος τους να μην ξεπερνά το ένα μέτρο, κάνουν την εμφάνιση τους μέσα στην εκκλησία και πάνω στην εικόνα της Παναγιάς. Το δέρμα τους είναι βελούδινο ενώ στο κεφάλι και στην άκρη της γλώσσας τους, σχηματίζεται το σύμβολο του σταυρού.

Η ιστορία πίσω από το γεγονός

Σύμφωνα με τον τοπικό χριστιανικό θρύλο τα φίδια έκαναν την εμφάνιση τους πριν από περίπου 470 χρόνια, όταν τα πειρατικά πλοία προσάραξαν στο νησί με τους πειρατές αν αποβιβάζονται στο νησί και να κατευθύνονται προς τη Μονή για να τη λαφυραγωγήσουν.

Τότε, οι μοναχές προσευχήθηκαν στην Παναγία για να τις προστατέψει αυτές και τη Μόνη από τους βαρβάρους.

Η μια αφήγηση του θρύλου αναφέρει ότι η Παναγία κύκλωσε με φίδια τη Μονή έτσι ώστε οι πειρατές δεν μπόρεσαν να φτάσουν την εκκλησία.

Η δεύτερη αφήγηση αναφέρει ότι η Παναγία θέλοντας να προστατεύσει τις μοναχέ ςμετέτρεψε τις μοναχές σε φίδια και για το λόγο αυτό επισκέπτονται ανά τους αιώνες τη Μονή κάθε περίοδο του 15αυγουστου.

Από τότε και κάθε χρόνο εμφανίζονται φίδια, έξω από την εκκλησία αλλά και στο εσωτερικό της, κρέμονται από τις εικόνες, τις καντήλες και τα στασίδια, χωρίς να επιτίθενται στους πιστούς.

Παραμονές της γιορτής της Κοιμήσεως τα φιδάκια εμφανίζονται στο βράχο εκτός της εκκλησίας όπου βρισκόταν το παλιό καμπαναριό και κατόπιν αρχίζουν να πλησιάζουν το ναό.

Επιστημονική εξήγηση

Από τον 20ο αιώνα πολλοί επιστήμονες έφτασαν στην Κεφαλονιά θέλοντας να εξαγάγουν επιστημονικά συμπεράσματα για το εν λόγω φαινόμενο, όμως μέχρι και σήμερα κανένας δεν κατάφερε να εξηγήσει αυτά που συμβαίνουν.

Τα φιδάκια της Παναγίας κλικ εδώ

Μεγάλο κακό

Για τους κατοίκους της Κεφαλονιάς όταν δεν εμφανίζονται τα φίδια αυτό σημαίνει ότι προμηνύεται μεγάλο κακό. Για παράδειγμα το 1940 και το 1953 δεν εμφανίστηκαν και τότε το νησί επλήγη από σεισμούς και διάφορα άλλα φυσικά φαινόμενα.

κλικ εδω video 2

Τα φιδάκια γενικά θεωρούνται ακίνδυνα και θαυματουργά ενώ οι πιστοί θεωρού ότι μπορούν να γιατρεύουν πολλές ανίατες ασθένειες.

15 Αυγούστου: Εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Την Κοίμηση της Θεοτόκου τιμά σήμερα, 15 Αυγούστου, η Εκκλησία μας. Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στο σπίτι του, όπου διέμενε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου.

Όταν δε ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν.

Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι θα συναντούσε το μονογενή της Υιό και Θεό όλων των ανθρώπων.

Πήγε, λοιπόν, και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαίων, όπου συνήθιζε να προσεύχεται και ο Κύριος Ιησούς. Έπειτα, γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη, όπου έκανε γνωστή την επικείμενη κοίμηση της.

Η παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ήμερα από την εμφάνιση του αγγέλου, λίγο πριν κοιμηθεί η Θεοτόκος, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε, ξαφνικά νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν ξαπλωμένη η Θεοτόκος και περίμενε την κοίμηση της. Mαζί δε με τους Aποστόλους ήλθε και ο Aρεοπαγίτης Διονύσιος, ο Άγιος Iερόθεος ο διδάσκαλος του Διονυσίου, ο Aπόστολος Tιμόθεος, και οι λοιποί θεόσοφοι Iεράρχες.

Όταν εκοιμήθη, με ψαλμούς και ύμνους την τοποθέτησαν στο μνήμα της Γεσθημανή. Eπειδή, κατά θείαν οικονομίαν, ένας από τους Aποστόλους (ο Θωμάς όπως λέει η παράδοση) δεν ήταν παρών στην κηδεία της Θεομήτορος, ζήτησε να ανοιχτεί ο τάφος ώστε να προσκυνήσει και αυτός το Σώμα της Θεοτόκου.

Έτσι, μετά από τρεις ήμερες, άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία αναστήθηκε σωματικά και ανελήφθη στους ουρανούς. Και βέβαια, όλη η ανθρωπότητα, με ευγνωμοσύνη για τις πρεσβείες της στο Σωτήρα Χριστό, αναφωνεί: «Χαίρε, ώ Μήτερ τής ζωής».

Απολυτίκιο:
Ήχος α’.
Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταίς πρεσβείαις ταίς σαίς λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

https://youtu.be/2MVJty61Ejc

Πήρε και Γαβρίνα

Στην ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ θα αγωνίζεται ο  επιθετικός Δήμος Γαβρίνας. 

Ο έμπειρος επιθετικός έχει αγωνιστεί στις παρακάτω ομάδες: ΑΕ ΜΕΣ/ΓΓΙΟΥ (Δ' Εθνική), ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΟ ΑΣΤΕΡΑ (Γ' Εθνική), ΟΜΗΡΟ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ, ΑΡΗ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ (Γ' Εθνική), ΑΓ. ΘΩΜΑ

Η Διοίκηση της ΕΝΩΣΕΩΣ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ καλωσορίζει τον αθλητή και του εύχεται επιτυχίες και υγεία

Ο ΚΡΑΧΤΗΣ

Φωνάζει για να διαφήμιση την ανεπαρκή  πραμάτεια του  θέλει να αισθάνεται σημαντικός στην ανυπαρξία του ,

Φως και Αίμα

Στην αρχαία Ελλάδα ο Ήλιος, συνεπής στο καθήκον του να δίνει φως και θερμότητα στη Γη καθημερινά, δεν συμμετείχε στη μοιρασιά του κόσμου που έκαναν οι Θεοί. Έτσι όλοι πήραν μερίδιο, αυτός όχι. Όταν επέστρεψε στον τόπο των Θεών και διαπίστωσε ότι τον ξέχασαν, ο Δίας πρότεινε να ξανακάνουν τη μοιρασιά απ’ την αρχή. Ο Ήλιος όμως ήταν ταπεινός• τους είπε ότι είδε να αναδύεται ένα νησί από τη θάλασσα, στα ανατολικά της Κρήτης, και θα ήθελε να του δώσουν κυριότητα σε αυτό. Συμφώνησαν όλοι και όταν το νησί αναδύθηκε ο Ήλιος πήγε σε αυτό την ερωμένη του, τη Ρόδο, που είχε αγαπήσει περισσότερο απ’ όλες. Με τον έρωτά τους έκαμαν εφτά παιδιά και την τίμησε δίνοντας στο νησί το όνομά της. Οι τρεις εγγονοί του από τον πρωτότοκο γιο τους, ο Κάμειρος, ο Λίνδος και ο Ιάλυσος, έχτισαν τις πρώτες πόλεις της Ρόδου και τους δώσανε τα ονόματά τους.

Προτού εμφανιστούν οι επίσημες θρησκείες στην αρχαία Ελλάδα, ο Ήλιος υπήρχε ήδη σαν θεότητα και ήταν ο άρχοντας του Ουρανού. Εμπνευσμένοι από τη ζωογόνο δύναμή του οι άνθρωποι επινόησαν διάφορες ηλιακές θεότητες, οι οποίες με το πέρασμα των χρόνων απέκτησαν πολύ προσωπικά χαρακτηριστικά, κάποιες τόσο ξεχωριστά που αποκόπηκαν από την επιρροή του Ήλιου στη συνείδηση των ανθρώπων. Ο Δίας, ο Απόλλωνας, ο Προμηθέας είναι από αυτούς, και όλοι κράτησαν κάποια χαρακτηριστικά του Ήλιου – τη φωτιά, τη διοίκηση των ουρανών, το τόξο που τα βέλη του συμβολίζουν τις ακτίνες του ήλιου και άλλα. 

Αρχικά θεωρούσαν τον Ήλιο σαν ένα μεγάλο μάτι, το μάτι του Ουρανού, που έβλεπε τα πάντα από ψηλά και πρόσφερε φως και θερμότητα στους ανθρώπους. Μετά απέκτησε πυρόξανθα μαλλιά και φορούσε φωτεινό στεφάνι. Με το πέρασμα των αιώνων μεταμορφώθηκε σε νεαρό  άντρα, πολεμιστή-ηνίοχο με απαστράπτουσα περικεφαλαία και χιτώνα από φως, και με το ηλιακό τόξο έριχνε βέλη που ήταν οι ακτίνες του. Ταξίδευε στον ουράνιο θόλο με φλογερό άρμα που έσερναν τέσσερα φτερωτά, πύρινα άλογα που τα τάιζε με ένα μαγικό βοτάνι από τα Νησιά των Μακάρων, τον ευλογημένο και θαλερό τόπο όπου πήγαιναν οι ήρωες μετά τον θάνατο.

Ο Ήλιος ψηλά στον ουρανό μπορούσε να βλέπει ό,τι συμβαίνει στη Γη, έτσι τον επικαλούνταν αυτοί που είχαν αδικηθεί και τον φοβόντουσαν αυτοί που είχαν κάνει κακό. Ως σήμερα υπάρχει αυτή η αίσθηση ότι δρα μια ανώτερη δικαιοσύνη, ότι κάθε πράξη του ανθρώπου θα του δώσει τους καρπούς της, καλούς και κακούς, αναπόφευκτα. Ο φυσικός νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος εκφραζόταν μέσα από την ιδιότητα του φωτεινού Θεού που, όπως το φως ή ο φυσικός νόμος, εισχωρεί ακόμα και στα πιο απόκρυφα μέρη. Είδε την Αφροδίτη να απατά τον άντρα της με τον Άρη• την Περσεφόνη που την πήρε στον Κάτω Κόσμο ο Άδης• άκουσε τα παρακάλια και τις επιθυμίες των θνητών, είδε το δράμα τους.

Ο Ήλιος, αν και ζωοδότης, το άστρο της ζωής, στη μυθολογία δεν επέδρασε άμεσα στις ζωές των ανθρώπων, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις. Το ίδιο συμβαίνει και επιστημονικά: αν και είναι πηγή ζωής, οι άνθρωποι δεν μπορούμε να ωφεληθούμε άμεσα από αυτόν, να τραφούμε κατευθείαν από τις ακτίνες του. Αν μπορούσαμε, οι έρημοι θα έσφυζαν από ζωή, οι νομάδες θα ήταν πάντα χορτάτοι, στις τροπικές περιοχές δε θα υπήρχε υποσιτισμός και δε θα είχαμε ανάγκη από τα φυτά και τα ζώα για να ζήσουμε. Όμως ο Ήλιος μας τρέφει μόνο έμμεσα και θα γνωρίσουμε τώρα τον μηχανισμό του.

---

Πριν τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια υπήρχαν στη Γη μονοκύτταροι οργανισμοί, οι λεγόμενοι φωτοτροφικοί, που κατάφεραν να εκμεταλλεύονται την ηλιακή ενέργεια για να τρέφονται. Αργότερα άλλοι μικροοργανισμοί έμαθαν να τρώνε αυτούς, άρα έμμεσα να τρέφονται κι αυτοί με την πλέον επεξεργασμένη ενέργεια του Ήλιου. Με την εξέλιξη, αυτά τα δυο είδη μικροοργανισμών αποτέλεσαν τους προγόνους της τεράστιας ποικιλίας οργανισμών που υπάρχουν σήμερα. Όμως μόνο τα φυτά έχουν αναπτύξει την ικανότητα να μετατρέπουν το ηλιακό φως σε ζωική ενέργεια, οπότε τα φυτοφάγα πλάσματα πρέπει να τρέφονται με φυτά για να την παίρνουν κι αυτά. Και τα σαρκοφάγα μακραίνουν την τροφική αλυσίδα: τρώνε τα φυτοφάγα που τρώνε τα φυτά που μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε ενέργεια ζωής. Υπάρχει όμως ένα τίμημα - η βιομάζα που έχουν τα φυτά (δηλαδή η αποθηκευμένη ενέργεια σε ένα φυτό, που δεσμεύτηκε από τον Ήλιο χάρη στη φωτοσύνθεση, η «πηγή της ζωής», που σχηματίζεται από CO2 και νερό αλλά έχει την ιδιότητα να παράγει έργο, να δίνει δηλαδή εσωτερική και εξωτερική κίνηση σε έναν οργανισμό) δεν είναι αρκετή για τα φυτοφάγα πλάσματα, γιατί πρέπει να την ξοδέυουν για να κινούνται, να ανιχνεύουν, να διατηρούν σταθερή τη θερμοκρασία τους, να λειτουργούν τα εσωτερικά τους όργανα κλπ. Έτσι μόνο το ένα δέκατο της βιομάζας των φυτών μεταφέρεται ως ενέργεια ζωής στα φυτοφάγα. Έτσι ένας τόνος φυτικής τροφής δίνει περίπου εκατό κιλά κρέατος. Οι απώλειες αυτές είναι ακόμα μεγαλύτερες στα σαρκοφάγα, επειδή πρέπει να καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια για να καλύπτουν αποστάσεις και να κυνηγάνε τη λεία τους και να είναι ισχυρά. Για να τραφεί ένα σαρκοφάγο ζώο και να χτίσει ένα κιλό κρέατος, θα χρειαστεί να κυνηγήσει μέχρι να βρει περίπου δέκα κιλά ξένου κρέατος, τα οποία θα έχουν σχηματιστεί με την κατανάλωση εκατό κιλών φυτών. 

Εδώ μπορούμε να στοχαστούμε μια αλήθεια για το μέλλον του πλανήτη και την προσεχτική διατροφή: Αν όλοι οι μόνιμοι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης για παράδειγμα ήταν χορτοφάγοι, θα χρειαζόντουσαν για να τραφούν μια καλλιεργήσιμη έκταση περίπου ογδόντα τετραγωνικών χιλιομέτρων. Αν όμως κατανάλωναν μόνο κρέας η έκταση θα έπρεπε να είναι από τετρακόσια έως οχτακόσια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η προσοχή στη διατροφή μας με περιορισμό του κρέατος και σύνεση βοηθά το μέλλον μας αλλά και το μέλλον όλου του κόσμου, είναι μια υπέροχη μορφή οικονομίας. Βέβαια ενισχύει και τη δύναμή μας ή μειώνει την αδυναμία μας σε εποχές που χρειαζόμαστε ό,τι μπορούμε να έχουμε, δεδομένου ότι όσο πιο ψηλά στην τροφική αλυσίδα γευματίζουμε, τόσο περισσότερες τοξίνες (δηλητήρια) μπαίνουν στον οργανισμό μας.

Χάρη στον νου ο άνθρωπος κατάφερε να γίνει άρχοντας του κόσμου• παράκαμψε την τροφική αλυσίδα, εκμεταλλεύτηκε τις πηγές και αποθήκες ενέργειας – αιολική, ηλιακή, πετρέλαιο και αέριο, ηλεκτρισμός, φωτιά, καλλιέργειες, κτηνοτροφία κ.ά. – και έθεσε ένα μεγάλο μέρος της επιφάνειας της Γης στην υπηρεσία του. Ο σύγχρονος άνθρωπος ελευθέρωσε τον μυθικό Τάνταλο, τον πλούσιο βασιλιά της Φρυγίας που ήταν ευνοούμενος των Θεών και του επέτρεπαν να συμμετέχει στα συμπόσιά τους. Ο Τάνταλος έκλεψε κάτι από τους Θεούς – δεν είμαστε σίγουροι τι: Κάποιο θεϊκό μυστικό; Νέκταρ και αμβροσία; - και η τιμωρία που του επέβαλαν ήταν αιώνια πείνα και δίψα. Βυθισμένος πάντα στο νερό ως τον λαιμό, με κλαδιά γεμάτα νόστιμα φρούτα πάνω απ’ το κεφάλι του, κάθε φορά που προσπαθούσε να πιει νερό αυτό έφευγε, και κάθε φορά που πήγαινε να πιάσει ένα φρούτο το κλαδί σηκωνόταν ψηλά να μην το φτάνει. 

Ο σύγχρονος άνθρωπος κατάφερε να φτιάξει μηχανές που του φέρνουν το νερό στο στόμα και τα φρούτα στο πιάτο• η τιμωρία του Τάνταλου διαγράφηκε. Είναι ενδιαφέρον που βασανιζόμαστε παρόλα αυτά, μετά από τέτοια πολιτισμική ανέλιξη σε σχέση με τον αρχαίο/προϊστορικό άνθρωπο.

Και όμως ο άνθρωπος παραμένει ένα θαύμα της Φύσης, και σήμερα θα εντρυφήσουμε σε κάποια στοιχεία της ύπαρξής του. Ο άνθρωπος αποτελείται από περίπου 200 είδη κυττάρων. Οι δομικοί λίθοι της ύπαρξής του είναι μικροσκοπικά ζωντανά «τουβλάκια» που επιβίωσαν στο πέρασμα δισεκατομμυρίων ετών, εξελίχθηκαν και συνεργάστηκαν ώστε να μπορούν να συνυπάρχουν και να σχηματίζουν ομάδες με διαφορετικές λειτουργίες. Τα κύτταρα από τα οποία προέρχονται όλα τα άλλα είδη κυττάρων και οι ιστοί είναι τα «βλαστοκύτταρα».  Αυτά εμφανίζονται στο έμβρυο όταν είναι περίπου 5 ημερών, και στο αίμα ενός ενήλικου παραμένουν κάποια ώστε να ανανεώνουν τους κατεστραμμένους ιστούς. Έτσι αν έχουν εγκατασταθεί κοντά στους μυς, βοηθούν στην ανάπλαση των μυών. Αν βρίσκονται κοντά στον εγκέφαλο, αναπληρώνουν τα κύτταρα του εγκεφάλου κλπ. 

Το υγρό της ζωής, το αίμα, αποτελείται από αιμοκύτταρα, τα οποία είναι επίσης απόγονοι των βλαστοκυττάρων. Τα κυριότερα αιμοκύτταρα είναι:

• Τα Αιμοπετάλια, που είναι θραύσματα κυττάρων. Ζουν περίπου μια βδομάδα και είναι σημαντικά για την πήξη του αίματος.

• Τα Ερυθροκύτταρα ή Ερυθρά Αιμοσφαίρια που μεταφέρουν οξυγόνο από τους πνεύμονες στους ιστούς μέσω του κυκλοφορικού συστήματος (οι ιστοί είναι σύνολα κυττάρων που έχουν παρόμοια μορφή και λειτουργία, όπως ο μυϊκός ιστός που αποτελεί τους μυς. Ακόμα και το αίμα θεωρείται είδος χαλαρού συνδετικού ιστού). Αυτά ζούνε περίπου τέσσερις μήνες.

• Τα Λευκοκύτταρα ή Λευκά Αιμοσφαίρια, που αποτελούν την άμυνα του ανθρώπου κατά των λοιμώξεων. Ζούνε 3-4 μέρες. Μπορούν και παρακάμπτουν ακόμα και τη ροή του αίματος προκειμένου να μεταφέρονται εκεί που χρειάζονται για να προστατεύσουν το σώμα. Όταν παραμένουν αδρανή ή πάνε να στραφούν εναντίον του ίδιου του οργανισμού (αυτό συμβαίνει όταν λόγω κακής λειτουργίας εκλάβουν ένα μόριο του σώματος σαν ξένο, οπότε επιχειρούν να το καταστρέψουν), τα λευκοκύτταρα αυτοκτονούν. 

Η αυτοκτονία των κυττάρων είναι σοφή, όχι ανόητη πράξη. Σε έναν οργανισμό συνεχώς πεθαίνουν για να δώσουν χώρο σε νέα κύτταρα, ακόμα και για να γίνουν τροφή γι’ αυτά, μέσω διαδικασίας σύμφωνα με την οποία το κύτταρο πέπτει τα συστατικά του, και ότι απομένει το προσφέρει για τροφή στα φαγοκύτταρα. Κάθε χρόνο τα μισά κύτταρα του σώματος του ανθρώπου αυτοκτονούν και η εντολή γι' αυτό δίνεται είτε από το εσωτερικό τους – τα διατάζουν τα μιτοχόνδρια, που είναι τα όργανα αναπνοής των κυττάρων – είτε από έξω, όταν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού αντιλαμβάνονται ότι ένα κύτταρο έχει προσβληθεί από ιό και το διατάζουν να αυτοκαταστραφεί για να εμποδίσει την εξάπλωσή του. 

Τη θυσία (αυτοκτονία) ενός κυττάρου για να μη μολυνθούν τα γύρω του τη βιώνουμε βαθύτερα με τον μύθο της αυτοκτονίας του ήρωα του Τρωικού πολέμου, Αίαντα του Τελαμώνιου. Ο πατέρας του, ο Τελαμώνας, ευνοήθηκε από την τύχη: όταν έφτασε στη Σαλαμίνα, ο βασιλιάς εκεί δεν είχε αποκτήσει γιο να τον διαδεχτεί – μόνο κόρες. Έτσι έδωσε την κόρη του Γλαύκη στον Τελαμώνα και τον έχρησε διάδοχό του. Όταν η δεύτερη γυναίκα του Τελαμώνα ήταν έγκυος στον Αίαντα, πέρασε από εκεί ο Ηρακλής και ευχήθηκε στους Θεούς να γεννήσει αντρειωμένο γιο. Ένας αετός πέταξε τότε, σημάδι ότι εισακούστηκε η ευχή του. Έτσι γεννήθηκε ο Αίαντας που πήρε το όνομά από το όνομα του σημαδιακού πουλιού. Όταν γεννήθηκε, ο Ηρακλής τον τύλιξε στη λεοντή κι ευχήθηκε να γίνει άτρωτος, ευχή που επίσης εισακούστηκε. Ένα μέρος του μωρού όμως ακουμπούσε στη φαρέτρα, και έμεινε τρωτό (τα πλευρά του). Οι δυο άντρες γίνανε καλοί φίλοι και σύμμαχοι, σε πεδία μαχών με Γίγαντες, Αμαζόνες, βασιλιάδες και ήρωες. Οι Θεοί χάρισαν όγκο, δύναμη και φρόνηση στον Αίαντα από τη Σαλαμίνα, τον μεγαλύτερο ήρωα των νησιών του Σαρωνικού. Ο ισχυρός πολεμιστής εμψύχωνε και προστάτευε τους Έλληνες στις μάχες στην Τροία και έσωσε μεταξύ άλλων το νεκρό σώμα του Αχιλλέα για να μην το ατιμάσουν οι Τρώες. 

Ο Αίαντας βασίλεψε στη Σαλαμίνα και συμμετείχε στην εκστρατεία της Τροίας με δώδεκα πλοία, με το μέρος των Αχαιών. Ήταν ήρεμος και κυρίαρχος του εαυτού του, και ο πιο δυνατός μετά τον Αχιλλέα. Ήταν βαριά οπλισμένος και η ασπίδα του σχηματιζόταν από εφτά αλλεπάλληλα δέρματα βοδιού και μια εξωτερική πλάκα χαλκού. Παρατρίχα να σκοτώσει και τον Έκτορα, τον σημαντικότερο ήρωα των Τρώων, αν δεν τον απέτρεπαν οι Θεοί επειδή το πεπρωμένο του Έκτορα ήταν να πεθάνει από τον Αχιλλέα. Όμως ο Αίαντας τρελάθηκε όταν έχασε σε έναν αγώνα για την απόκτηση των όπλων του ανυπέρβλητου Αχιλλέα. Η Θεά Θέτιδα είχε πει τα όπλα αυτά να δοθούν στον πιο γενναίο των Ελλήνων, σ’ αυτόν που προκάλεσε τον μεγαλύτερο τρόμο στους Τρώες. Όμως οι Τρώες αιχμάλωτοι από στρατηγικό πείσμα υπέδειξαν τον Οδυσσέα, όχι τον Αίαντα ως τον πιο τρομερό. Ο Οδυσσέας πήρε τα δοξασμένα όπλα και ο Αίαντας από τον θυμό του παραλήρησε και έσφαξε τη νύχτα τα κοπάδια που θρέφανε τους Έλληνες. Το πρωί συνειδητοποίησε τι έκανε, πήγε κάπου απόμερα και γονάτισε πάνω απ’ το ξίφος του, αφήνοντάς το να τον καρφώσει κάτω απ’ τη δεξιά μασχάλη που ήταν το τρωτό του σημείο. Προστάτεψε τους Αχαιούς από τις συνέπειες της οργής του.

Έτσι και τα κύτταρα αυτοκτονούν στον μικρόκοσμο όταν κινδυνεύουν να στραφούν εναντίον του οργανισμού. Με μια ηθική αφήνουν χώρο στα υγιή κύτταρα ν’ αναπτύσσονται ασφαλή και να δίνουν ευημερία στο σώμα. Έτσι ο άνθρωπος προστατεύεται από το πρόωρο γήρας, τον καρκίνο, τα αυτοάνοσα νοσήματα. Παρόλα αυτά και τα κύτταρα χρειάζονται υποστήριξη• ένας άνθρωπος συνετός τρέφεται υγιεινά, αποφεύγει τους απολαυστικούς ανούσιους πειρασμούς της βιομηχανίας των γλυκών και αλμυρών που προσφέρουν μικρές συσσωρευτικές καταστροφές της υγείας για μεγάλα ποσά χρήματος, γυμνάζεται ώστε να πεισμώνει το σώμα του και προσπαθεί να έχει κάποια σοφία, όσο σφαιρική γίνεται, για ν’ ανταπεξέρχεται στις άπειρες χαοτικές καταστάσεις της ζωής και του κόσμου. Δεν μπορεί να φτάσει την τελειότητα, απέχει κατά κανόνα εξαιρετικά πολύ από το ιδανικό, επιλέγει όμως τον Δρόμο μέσα στις απέραντες διαδρομές του γκρίζου κόσμου και  αφήνει την Τύχη να φέρει αυτό που θέλει, εστιασμένος στην προσπάθεια αλλά όχι στο αποτέλεσμα, και ας το λαχταρά. Και όταν όλα διαλύονται και το σχέδιο αποτυχαίνει, ταπεινώνεται και ξέρει ότι έχει μείνει κάτι: η καλή συνήθεια που απέκτησε, και η ευκαιρία να αγωνιστεί γι' ακόμη μια φορά, αν και μπορεί μόνο να πιστεύει, μα όχι να γνωρίζει.

Αποστόλης Αλεξόπουλος

Στον Πανιώνιο Αχιλλέα ο Μιχάλης Ζήκος

Φέτος αγωνίστηκε στον Ωλενιακό πραγματοποιώντας πολύ καλές εμφανίσεις, βοηθώντας την ομάδα του να κάνει μια πολύ καλή πορεία. Στον Ωλενιακό ήταν για τρία συνεχόμενα χρόνια και ήταν θέμα χρόνου να… ανέβει σκαλοπάτια.

Πριν λίγες μέρες άλλαξε στρατόπεδο και μετακόμισε στον Πανιώνιο Αχιλλέα. Ο λόγος για τον Μιχάλη Ζήκο γιό του Αντώνη Ζήκου που ήταν στη τεχνική ηγεσία του Ωλενιακού.

Ο νεαρός που είναι και στέλεχος της Μικτής ομάδας της Αχαΐας επέλεξε τον Πανιώνιο Αχιλλέα αν και είχε και άλλες προτάσεις από ομάδες Α’ Ε.Π.Σ.Α.

Ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη των ανθρώπων της ομάδας της Αγυιάς προς αυτόν καθώς και ο μικρός μέσος όρος ηλικίας των παικτών ήταν ο λόγος που επέλεξε τη συγκεκριμένη ομάδα για τη φετινή χρονιά.

Το ΤΕΛΟΣ του πολυμήχανου ΟΔΥΣΣΕΑ

Χαρά Νάστου                                     

(Οδυσσέας)

    Κανείς δε γλιτώνει το θάνατο, όσο ηρωικός, σοφός, πολυμήχανος κι αν είναι. 

Ο Οδυσσέας, φίλοι μου, αναμφισβήτητα, είδαμε πως είχε αυτά τα προσόντα σε υπερθετικό βαθμό, ώστε να τον  βοηθήσουν  και στο δεκαετή πόλεμο και στις δεκαετείς πλάνες του. 

Οι περισσότεροι από εμάς, έχοντας διαβάσει την Οδύσσεια, γνωρίζουν πως στην Ιθάκη, αφού σκοτώνει τους μνηστήρες και τον αναγνωρίζει η γυναίκα του και όλη η οικογένειά του, ζει και πεθαίνει ειρηνικά, στέλνοντας και το μήνυμα πως επιτέλους αυτός εκπληρώνει το όνειρο του κάθε ξενητεμένου, να “κοιμηθεί” στην πατρίδα.

  

   Όμως υπάρχει και συνέχεια, άγνωστη ίσως σε πολλούς.

     Η επαπειλούμενη  αυτοδικία των συγγενών των φονευθέντων μνηστήρων, που  διευθετείται άμεσα από τη  θεά Αθηνά, με ένα μόνο θύμα, τον πατέρα του Αντίνοου, τον Ευπείθη, περιγράφεται στη  ραψ. ω της Οδύσσειας.  

  Προέχει όμως αυτό που πρέπει να κάνει ο φτασμένος  στην Ιθάκη  ήρωας και  που ανακοινώνει χωρίς χάσιμο χρόνου στη γυναίκα του:

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

 

"Μόν' έλα, δίχως τίποτα να κρύψω, να τ' ακούσεις.

 Όμως γι' αυτό δεν θα χαρείς, καθώς κι εγώ δεν χαίρω

 που μου 'πε ο μάντης σε πολλές θνητών να τρέξω χώρες,

 κρατώντας καλοσήκωτο κουπί στα δυο μου χέρια,

  όσο να φθάσω σε λαούς που θάλασσα δεν ξέρουν

  και τρώνε ανάλατο φαγί και μήτε από καράβια

  γνωρίζουν κοκκινόπλωρα,μήτε είδανε ποτέ τους

  τα καλοτράβηχτα κουπιά,  που  'ναι φτερά των πλοίων".

                                (Οδύσσεια ραψ. ψ στιχ. 272-280)

   

   Η Πηνελόπη έκπληκτη μαθαίνει, την ώρα μάλιστα που τον αναγνωρίζει, πως ο άντρας της δεν ήλθε για να μείνει, αλλά θα ξαναφύγει σε χώρες στεριανές, που  οι άνθρωποί τους ποτέ τους δεν είδαν θάλασσα, να εξαγνιστεί, όπως τον συμβούλεψε από τον Άδη  ο Τειρεσίας:

 

 ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ: 

“Κι όταν ξεκάμεις μ' άπονο μαχαίρι τους μνηστήρες,

είτε με δόλο ή φανερά στ' αρχοντικό σου σπίτι,

πάρε ένα καλοτράβηχτο κουπί και φύγε τότε,

 όσο να φθάσεις σε λαούς που θάλασσα δεν ξέρουν

και τρώνε ανάλατο φαί και μήτε  από καράβια 

κατέχουν κοκκινόπλωρα, μήτε κουπιά γνωρίζουν

που' ναι φτερά των καραβιών. Και θα σου πω να ξέρεις

ένα σημάδι αλάθευτο, που δε θα κάμεις λάθος.

Όταν στο δρόμο εκεί που πας διαβάτης σ' απαντήσε  

και λιχνιστήρι αυτό σου πει στον ώμο που σηκώνεις,

τότε το καλοτράβηχτο κουπί στη γη να μπήξεις,

κι εκεί να σφάξεις όμορφα σφαχτά στον Ποσειδώνα,

 κριάρι, ταύρο και καπρί, των χοίρων ελατάρη

 και στην πατρίδα γύρισε κι αρχοντικές θυσίες

 να κάμεις σ' όλους τους θεούς που κατοικούν στα ουράνια.

 Κι αλάργα εκεί από θάλασσες ο θάνατός σου θα' ρθει

  σε αρχοντικά γεράματα στο σπίτι σου να σ' έβρει,

 και γύρω σου καλοτυχο θα βλέπεις το λαό σου.

  Την πάσα αλήθεια που' ξερα, Δυσσέα, σου την είπα”.

                                           (Οδύσσεια, ραψ.λ)

 

      Η Οδύσσεια με άλλα λόγια προλέγει  ένα άλλο ταξίδι για τον πολυπλάνητο ήρωά μας και πάνω σ' αυτόν ακριβώς  τον προϊδεασμό μπορεί να στήριξε το ομώνυμο ποίημά του ο Ν. Καζαντζάκης.

   Στους 33333! στίχους του ο συγγραφέας βάζει τον Οδυσσέα να μετατρέπει  την Ιθάκη από προορισμό σε αφετηρία και να περιπλανιέται από τον ένα τόπο στον άλλο, για να πεθάνει τελικά, μακριά απ' την πατρίδα του, στο Νότιο Πόλο.

   Στην προοικονομία αυτή της Οδύσσειας στηρίζονται  κυρίως οι νεότεροι του Ομήρου επικοί ποιητές, οι οποίοι αρπάζουν έτσι την ευκαιρία ν' αφαιρέσουν, όπως γράφει ο καθηγητής Ι.Θ. Κακριδής, την ηρεμία από τη δύση της ζωής του κεντρικού της ήρωα.

   Nέες Σειρήνες καλούν τον Οδυσσέα και αυτός, χωρίς να προσδεθεί στο κατάρτι του πλοίου του, υποκύπτει στο μάγο τραγούδι τους.

      

          ΕΞΙΛΑΣΜΟΣ- ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΡΕΤΗ- ΘΑΝΑΤΟΣ

    

   Αυτοί που  διηγούνται πως τον βρίσκει ένας βίαιος και δραματικός θάνατος από τα χέρια ενός από τους γιους του προηγουμένως τον  δόξασαν.

  

          Ας πάρουμε όμως τα πράγματα  από την αρχή:

     Ο Οδυσσέας, λοιπόν, πριν βγει στο νέο του δρόμο, αναγνωρίζεται από το γέροντα πατέρα του, τον Λαέρτη, υποβάλλοντάς τον σε μια περιττή δοκιμασία πίστης.

   Ο ήρωάς μας έχει κάνει τρόπο ζωής το τέχνασμα και μ' αυτό, ως δεύτερη  φύση του, παίρνει κι αφήνει  δρόμους στεριανούς.

  Αυτή τη φορά προορισμός του είναι η Ακαρνανία και μετά η Θεσπρωτία.  

Εκεί συναντά τον άνθρωπο που ονομάζει το κουπί, που μεταφέρει, λιχνιστήρι και αμέσως αυτός, εφαρμόζοντας τις οδηγίες του Τειρεσία, θυσιάζει στον Ποσειδώνα που τον εξιλεώνει και  τον συγχωρεί για το θάνατο του γιου του, του κύκλωπα Πολύφημου.

   Στο μεταξύ γνωρίζει την Καλλιδίκη, βασίλισσα της χώρας, και την παντρεύεται. 

   Συμμετέχει ως βασιλιάς στον πόλεμο που ξεσπά ανάμεσα στους Θεσπρωτούς και Βρύγους και, ως έμπειρος πια στον πόλεμο, τους νικά.

 Όταν πεθαίνει η Καλλιδίκη, παραχωρεί το θρόνο στο γιο τους Πολυποίτη και αναχωρεί για την Ιθάκη.

   Η Πηνελόπη πάντα τον περιμένει υπομονετικά, έχοντας γεννήσει ένα γιο τους ακόμα, τον Πολιπόρθη(πόλη +πορθώ=αυτός που ο πατέρας του κυρίευσε πόλεις). 

Εδώ, στο νησί του, δίπλα στην πρώτη του γυναίκα, περιμένει έναν ήρεμο θάνατο, χωρίς να περνά από το νου του πως ο γιος του από τη μάγισα Κίρκη μεγάλωσε, έμαθε το όνομά του και τον αναζητά.  

   Η Κίρκη τού φανέρωσε μεν την ταυτότητα του πατέρα, αλλά όχι τον τόπο που ζούσε.

   Ταξιδεύει αναζητώντας τον ο Τηλέγονος(τήλε+γεννώ-αυτός που γεννήθηκε μακριά από τον πατέρα του). 'Ετσι έλεγαν αυτόν το γιο του.

   Αλωνίζοντας τα πέλαγα, φθάνει και στην Ιθάκη, χωρίς να ξέρει πως πατά στο χώμα της γης του πατέρα του.  

   Είχε ξεμείνει από τρόφιμα, οπότε με τους ναύτες του κάνει μια επιδρομή στο νησί και αρπάζει πρόβατα από κοπάδια που έβοσκαν στην ερημιά.

  Τα κοπάδια ανήκαν στον Οδυσσέα και ο βοσκός τρέχει και ειδοποιεί τον αφέντη του.

Ο Οδυσέας αρματώνεται και ορμά να τιμωρήσει το ληστή.

  Ακολουθεί συμπλοκή κατά την οποία ο Τηλέγονος τον σκοτώνει, χωρίς να γνωρίζει πως πρόκειται για τον πατέρα του. 

 Το ακόντιο  που σκοτώνει τον Οδυσσέα δεν έχει χάλκινη μύτη, αλλά ένα δηλητηριώδες ψαροκόκαλο σελαχιού, με το οποίο ο Τηλέγονος είχε αντικαταστήσει το χαλκό που είχε φθαρεί.

Με άλλα λόγια ο Οδυσσέας πεθαίνει από το χέρι του γιου του και “εξ αλός”  “αλάργα από θάλασσες”, όπως είχε προφητέψει ο Τειρεσίας(άλς, αλός= θάλασσα).

   Όταν μαθαίνει ο Τηλέγονος τι έκανε, αρχίζει το θρήνο και στη συνέχεια παίρνει το σώμα του, την Πηνελόπη και τον Τηλέμαχο(τήλε+μάχομαι=αυτός που ο πατέρας του μάχεται μακριά) και τους μεταφέρει στην Αία, στο νησί της μητέρας του, της Κίρκης, η οποία και τους κάνει αθάνατους.

Εκεί τον θάβουν με βασιλικές τιμές και τα δυο ετεροθαλή αδέλφια παντρεύονται τις μητριές τους, ο Τηλέμαχος την Κίρκη και ο Τηλέγονος την Πηνελόπη!

   Κι εδώ σημειώνει ο Ι.Θ. Κακριδής:

     “Ας μην απορήσει ο αναγνώστης για τη διαφορά ηλικίας ανάμεσά τους.

    Οι ήρωες των μύθων και των παραμυθιών γερνάνε, όταν ο ποιητής  τους  το θέλει. 

Στην ποίηση δεν ισχύουν οι νόμοι της πραγματικής ζωής”.

  

   Την παραπάνω  ιστορία τη διηγόταν το έπος “ΤΗΛΕΓΟΝΙΑ”, που έγραψε ένας Κυρηναίος ποιητής ο Ευγάμμωνας, αλλά πραγματεύονται και Έλληνες τραγικοί (Σοφοκλής, Ευριπίδης) και Ρωμαίοι(Βιργίλιος: Αινειάδα).

   Η “Τηλεγονία” είναι ένα από τα κύκλια τρωικά έπη, που θεματικά ακολουθεί τους ¨Νόστους” του Αγία του Τροιζήνιου.

   Τελειώνοντας θα λέγαμε πως οι αρχαίοι διηγούνταν πολλά για τον Οδυσσέα και τον βρίσκουμε να δρα και στην προομηρική ποίηση, πριν ηρωποιηθεί στον Τρωικό πόλεμο.

Σ' αυτές τις διηγήσεις ο ήρωας είναι Αρκάδιος και το όνομά του είναι Ολυσσέας ή Ολυττέας.

 Η διαφορά είναι στο Λάμδα που απαντά και στη λατινική μορφή του ονόματος: “Ulixes”. 

Άλλοι πίστευαν πως ο Οδυσσέας ήταν θεός, που αργότερα ξέπεσε σε θνητό ήρωα, άποψη που διατυπώθηκε και για άλλους ήρωες.

    Όπως και να έχει ο Οδυσσέας είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα και αγαπημένα  πρόσωπα της ομηρικού κόσμου, που ακόμα απασχολεί τη φιλολογική έρευνα που θέλει να μάθει τι υπήρξε τελικά για την εποχή του.

  

   Ο Οδυσσέας, αν μπορούμε να το απλοποιήσουμε, συμβολίζει το επινοητικό μυαλό, την ευφυία που γλιτώνει τον άνθρωπο από την αποτυχία της οπισθοδρόμησης.

(Πηνελόπη)

  Σε χαρακτηρισμούς  και συμβολισμούς, φίλοι μου αγαπητοί, μπορείτε να προβείτε και εσείς.

   Χαρίστε  επίθετα της προτίμησής σας στο “θείο” Οδυσσέα, όπως τον αποκαλούσε ο Όμηρος.

 Λέτε να ήταν αυτό το επίθετο, το “θείος”, που  έπλασε την διήγηση  πως ήταν ένας έκπτωτος στη γη Θεός;

     Έρρωσθε και Χαίρεσθε, φίλοι των Μύθων και της Ιστορίας

  ΠΗΓΗ: Ι.Θ. Κακριδής: Ομηρικά θέματα

Στην ΕΝΩΣΗ ΑΟΚ ΤΡΙΚΑΡΔΟΣ ο Βασίλης Μεταξούλης

Το ΔΣ της Ενώσεως ΑΟΚ Τρίκαρδος ανακοινώνει την έναρξη της συνεργασίας  με τον ποδοσφαιριστή Βασίλη Μεταξούλη.

Τον καλωσορίζουμε στην "οικογένεια" του Τρίκαρδου και του ευχόμαστε υγεία και επιτυχίες.

Απεβίωσε η Παναγιώτα Σινάνη χήρα Δημητρίου

Απεβίωσε η Παναγιώτα Σινάνη χήρα Δημητρίου ετών 84. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα γίνει σήμερα Παρασκευή 10/8/2018 & ώρα 10:00πμ στον Ι. Ν. Αγ. Δημητρίου Κατοχής. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οκείους της.

Rock festival στην Κατοχή

Το Σαββατοκύριακο 11 Αυγούστου στην πλατεία της Κατοχής στο ποτάμι θα πραγματοποιηθεί το 1ο Rock Festival. Στην ουσία θα ναι το 2ο αφού το πρώτο έγινε στον ίδιο χώρο το 2013, δυστυχώς όμως χωρίς συνέχεια. Τώρα οι διοργανωτές είναι άλλοι και ευχόμαστε η μουσική παρουσίαση να γίνει θεσμός. 

Καλή επιτυχία.

Μια εξήγηση έρχεται ενός εκ των διοργανωτών που κοινοποίησε στο FB: 

Δύο λόγια για θα το μουσικό festival Οινιαδων. Η αγαπη μας για τον τόπο μας και η αγάπη μας για την μουσική, οδήγησε μια ομάδα ανθρώπων να παντρέψουν αυτά τα δυο και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα του 1ου μουσικού φεστιβάλ Οινιάδων. Στόχος μας, η συνάντηση ακουσμάτων, κουλτούρας, ανθρώπων,  μέσω της μουσικης με σκοπό την δημιουργία ενός πόλου έλξης επισκεπτών για το χωριό μας και γενικότερα την περιοχή μας. Έτσι ξεκινάμε, έτσι θα συνεχίσουμε και αυτό θα πετύχουμε. Εννοείται οποιαδήποτε γνώμη, άποψη, βοήθεια, από όλους σας με αυτό τον σκοπό θα είναι ευπρόσδεκτη.

Με τιμή 

Εκ των διοργανωτών

Καλοκληρος Γεωργιος

Σύσκεψη για την λειτουργία του Κέντρου Υγείας Αστακού

Την Πέμπτη 9 Αυγούστου και ώρα 2:00 το μεσημέρι θα πραγματοποιηθεί στο Κέντρο Υγείας Αστακού, συνάντηση φορέων και μεμονωμένων προσώπων που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με τον τομέα της Υγείας της περιοχής.

Θέμα της σύσκεψης θα είναι η εύρυθμη λειτουργία του Κέντρου Υγείας Αστακού και η υγειονομική κάλυψη του τομέα ευθύνης του.

Σύμφωνα με πληροφορίας τουmytikaspress.blogspot.com, ο εκτελών προσωρινά χρέη Διευθυντή του Κέντρου Υγείας Αστακού, ιατρός κ. Ιωάννης Τριανταφυλλάκης, μετά την παραίτηση και την αποχώρηση για το Νοσοκομείο Αγρινίου, του πρώην Διευθυντή κ. Αλέξανδρου Σιακαμπένη, έχει στείλει έγγραφες προσκλήσεις προς όλους τους εμπλεκόμενους.

mytikaspress.blogspot.com

ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΟΙΑ - Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ (φώτο)

Καριάκα Στέλλα 

ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΟΙΑ  - Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ 

Ο αρχαιολογικός χώρος της μυθικής πόλης Τροία, βρίσκεται στη Βορειοδυτική Τουρκία, πολύ κοντά στα στενά του Ελλησπόντου. Αποτέλεσε το θέατρο των μαχών του Τρωικού Πολέμου, που περιγράφεται στην Ιλιάδα, το αρχαιοελληνικό έπος του Ομήρου του 8ου π.Χ. αιώνα. Σύμφωνα με αυτήν, η αρπαγή της βασίλισσας της Σπάρτης Ωραίας Ελένης από τον γιο του βασιλιά της Τροίας Πάρη, πυροδότησε έναν μακροχρόνιο πόλεμο, στον οποίο έλαβαν μέρος πόλεις από ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Μετά από πολιορκία που διήρκησε 10 χρόνια, χάρη στο τέχνασμα του Δούρειου Ίππου, οι Έλληνες κυρίευσαν την Τροία και την κατέστρεψαν γύρω στο 1000 π.Χ. Πολλούς αιώνες αργότερα, το 1870, ο Γερμανός αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν, ωθούμενος από την αγάπη του για την ελληνική μυθολογία, κατέφθασε στην περιοχή και ξεκίνησε τις συστηματικές ανασκαφές, που έφεραν στο φως τα ερείπια μιας σειράς αρχαίων πόλεων, χρονολογούμενων από την εποχή του Χαλκού, έως τη Ρωμαϊκή περίοδο. Οι επόμενες ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν από τον Γουλιέλμο Ντέρπφελντ και τον Κάρολο Μπλέγκεν απέδειξαν ότι υπήρξαν εννέα πόλεις, η μία πάνω στην άλλη, σε αυτή την τοποθεσία. Στα χρόνια που ακολούθησαν έγιναν ανασκαφές από επιστημονικές ομάδες πανεπιστημίων των ΗΠΑ και τον Αύγουστο του 2003, ύστερα από μία μαγνητική επισκόπηση της πεδιάδας μπροστά από το οχυρό, εντοπίστηκε μία βαθιά τάφρος, της οποίας τα υπολείμματα χρονολογήθηκαν την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, στα χρόνια της Ομηρικής Τροίας. Παρ’ ότι αμφισβητήθηκε ως ιστορικό γεγονός ο Τρωικός Πόλεμος που περιγράφεται στην Ιλιάδα του Ομήρου, ευρήματα κεφαλών βελών που βρέθηκαν στα στρώματα που χρονολογούνται στην εποχή εκείνη, πιθανολογούν την ύπαρξη μάχης. Οι ανασκαφές στην Τροία συνεχίζονται μέχρι σήμερα και o αρχαιολογικός χώρος είναι επισκέψιμος στις μέρες μας. 

Πηγή:  taxidologiο

Φωτογραφίες παλιάς Κατοχής

Γεώργιος Καλόκληρος