Πρόσφατη συζήτηση μεταξύ φίλων για το απόσταγμα ΜΕΤΑΧΑ.
Θεώρησα σωστό να μάθουμε δυο πράγματα για την Ελληνική εταιρία που για 125 χρόνια ανήκει πλέον στην ελίτ του κόσμου στο είδος της.
Στο Must Greece, και σε ένα θέμα που επιμελήθηκε και μας το παρουσιάζει πολύ ωραία η Ντένη Καλλιβωκά , μας ξεναγεί στο χώρο:
| ||||
Σκυμμένη πάνω από ένα μακρόστενο ξύλινο τραπέζι, μεταγγίζω παλαιωμένο μπράντι από τον ένα δοκιμαστικό σωλήνα στον άλλο, προσθέτω μερικές σταγόνες από ένα ελιξίριο από εκατοντάφυλλα μαγιάτικα τριαντάφυλλα και πειραματίζομαι με τις ποσότητες κρασιού από μικρόρογο μοσχάτο Σάμου που θα προσθέσω.
Καθοδηγητής στο εγχείρημα ο Metaxa Master, Κώστας Ράπτης, πέμπτος στην ιστορία του Οίκου που εδώ και 27 χρόνια είναι η «μύτη» η «παλέτα» και το «μυαλό» που κρύβεται πίσω από το κορυφαίο αυτό ποτό. Τριγύρω μου απλώνεται η μεθυστική μυρωδιά της παλαίωσης. Για την ακρίβεια βρίσκομαι στις υπόγειες κάβες του εργοστασίου Metaxa. Η διαδρομή μέχρι αυτό το τραπέζι των πειραματισμών ήταν μακριά και σκοτεινή. Η κάβα του Metaxaείναι μια υπόγεια πολιτεία που σε παραπέμπει στις κάβες -λαβύρινθους των σπουδαίων maison στο Κονιάκ, την Καμπανία, την Σκωτία. Μόνο εκεί είχα νιώσει ξανά το συναίσθημα του δέους για την «βαρύτητα» του περιεχομένου των δρύινων βαρελιών, για το εκτόπισμα του ονόματος, για την ιστορία που κρύβει αυτό το μέρος. Ομολογώ ότι έχω εκπλαγεί με την «ποιότητα» που αντικρίζω; Μια εταιρία με ιστορία 125 ετών, εξαγωγές σε πάνω από 60 χώρες παγκοσμίως. Ένα ποτό που κατατάσσεται μέσα στα 50 κορυφαία του κόσμου, ενώ συγκαταλέγεται συχνά μεταξύ των 3 πρώτων που εισάγονται σε μεγάλες αγορές της Ευρώπης. Μαθαίνω ότι ήταν το πρώτο ποτό που καταναλώθηκε στο διάστημα, φιγουράρει σε πρώτο πλάνο στα χέρια του Άντονι Κουίν και του Τζακ Πάλανς στις αντίστοιχες χολιγουντιανές παραγωγές για την ζωή του Ωνάση και του Τσε Γκεβάρα. Μα πάνω από όλα είναι το μόνο ελληνικό ποτό που στέκεται στις μπάρες των σπουδαιότερων μπαρ του κόσμου και οι φανατικοί του το ζητούν με το όνομά του.
Μέσα από ένα ταξίδι στον χρόνο με φωτογραφίες και αναφορές ο κύριος Ράπτης με μεταφέρει στο 1888 όταν ο Σπύρος Μεταξάς σε μια παρόμοια φάση μεγάλης οικονομικής ύφεσης για την Ελλάδα, αποφασίζει να φτιάξει ένα οινοπνευματώδες ποτό. Και ενώ οι ανταγωνιστές του ασχολούνταν με την παραγωγή του λεγόμενου «τεχνητού κονιάκ», ο ίδιος με πολύ πίστη, αποφάσισε να φτιάξει ένα κονιάκ παλαιωμένο, απαλό και ποιοτικό. Η επιτυχία του ήταν μεγάλη στην Ελλάδα και σύντομα στην ανατολική μεσόγειο (Αλεξάνδρεια, Σμύρνη, Βηρυτό, Κωνσταντινούπολη,) και στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Δεν χρειάζεται παρά να ξεφυλλίσεις το υπέροχο λεύκωμα «Το γνήσιον Μεταξά» της Ελπίδας Βόγλη (εκδόσεις Λιβάνη) που περιέχει αρχειακό υλικό από την συλλογή του κυρίου Ηλία Μεταξά, για να έρθεις αντιμέτωπος με δεκάδες χειρόγραφα, αποδεικτικά παραγγελιών, αλληλογραφία που αποδεικνύουν περίτρανα όλα τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα. Μια εταιρία που πέρασε από πολλές δυσκολίες και με μεγάλη υπομονή και επιμονή υποστήριξε τις αξίες της και την σταθερότητα στον χρόνο.
Πριν από την συνάντησή μου με τον κύριο Ράπτη έχει προηγηθεί μια ολοήμερη επίσκεψη στην Σάμο, όπου περπατώντας στους αμπελώνες και δοκιμάζοντας το Σαμιώτικο Μοσχάτο, μας αποκαλύφθηκε -για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια -ότι αυτό που διαφοροποιεί το Metaxa και του δίνει αυτή την απαλή και βελούδινη γεύση είναι το ότι περιέχει γλυκό κρασί της Σάμου. «Και bitters από μαγιάτικα εκατοντάφυλλα τριαντάφυλλα» μου λέει ο κύριος Ράπτης και τότε είναι που με μυεί στο παιχνίδι του blending στο τραπέζι με το απόσταγμα, τα bitters και το γλυκό μοσχάτο. «Υπάρχει δηλαδή μια μυστική συνταγή κάπου κρυμμένη;» αναρωτιέμαι και μου εξηγεί ότι αυτό δεν ισχύει με ένα ποτό που αποτελείται από υλικά με τέτοια δυναμική. «Η λέξη συνταγή ταιριάζει στο να φτιάξεις ένα κέικ και να πάρεις υλικά που έχουν σταθερή ποιότητα. Όταν έχεις ένα ποτό που τα συστατικά του επηρεάζονται από τον χρόνο τις καιρικές συνθήκες το έδαφος κλπ. ουσιαστικά το μυστικό είναι να κρατάς ίδιο και απαράλλακτο το στυλ του ποτού. Αυτή είναι και η κληρονομιά του»
Μετά από μια γευσιγνωσία της γκάμας των Metaxa, φεύγω από το εργοστάσιο με ένα περίεργο συναίσθημα υπερηφάνειας. Σε μια εποχή σαν αυτή που διανύουμε, νιώθω περήφανη που υπάρχει μια εταιρία που στέκεται επάξια δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα οίκων της Γαλλίας. H εταιρία μάλιστα μόλις λάνσαρε και το Metaxa 12 ετών, ένα εξαιρετικό απόσταγμα
| ||||
